"Być kimś osobnym?"

Może trzeba czasem, w wolnej chwili, od czasu do czasu, zadać sobie pytania: co znaczy być kimś osobnym?, czy warto być kimś osobnym?, czy chcemy być kimś osobnym? czy jesteśmy kimś osobnym?
Funkcjonujemy na co dzień w określonej kulturze,  w określonym systemie norm społecznych i wynikających z nich nakazów i zakazów, w stanie ogólnie przyjętych oraz indywidualnie określanych potrzeb życiowych i życiowych konieczności,... - i - w ramach przystosowania się do życia społecznego -  realizujemy postawione przed nami zadania, odtwarzamy zastane wzorce zachowań, powielamy narzucone bądź sugerowane nam sposoby "właściwego" postępowania. Współuczestniczymy więc w tworzeniu rzeczywistości według ogólnie działającej koncepcji społecznej. Zachowujemy się zgodnie z przyjętymi ogólnie szablonami poprawności. W takim układzie - pomimo posiadanych cech indywidualnych - wydajemy się być do siebie podobni, jednakowi, tacy sami.
A naszym pragnieniem jest przecież - być dodatkowo - a może przede wszystkim - kimś indywidualnym, osobnym, tzn. kimś takim, kto w wybranych dziedzinach ma coś do powiedzenia, potrafi sobą zarządzać, umie dążyć do celów przez siebie wytyczonych, jest w stanie rozsądnie gospodarować własnym czasem, jest w stanie osiągać sukcesy i być z siebie zadowolonym.
Czy mamy możliwość takiego kierowania własnym życiem? Oczywiście, że tak. Należy zacząć od refleksji nad sobą i dokonać samopoznania, tzn. określić i nazwać swoje potrzeby, postawy, wartości, reakcje uczuciowe, uzdolnienia, zainteresowania. Dopiero na takiej podstawie można wytyczać sobie własne cele i zadania.
Budowanie własnego świata wewnętrznego jest rezultatem samodzielnego myślenia, poczucia własnej wartości, potrzeby niezależności, poczucia własnej odrębności w świecie zewnętrznym. Jest realizacją potrzeby posiadania "własnego królestwa", w którym panujemy sami, spotykamy tylko siebie, w którym jesteśmy dla siebie niezawodnymi przyjaciółmi, w którym mamy tyle, na ile nas stać i "takie", jakie odpowiada tylko naszym potrzebom. Tylko uniezależnienie się od innych pozwala nam poznać własne"ja"i swoje, z nim związane, potrzeby. A możliwości bycia indywidualnym, realizowania własnych potrzeb i budowania świata wewnętrznego są ogromne. Mogą obejmować wszystkie dziedziny naszej osobowości (a więc i sferę uczuć, i sferę moralności, i sferę zagadnień społecznych, i sferę kwestii intelektualnych) i - wszystkie dziedziny otaczającej rzeczywistości. Wybór zależy od nas samych, a więc od naszych zainteresowań, uzdolnień, doświadczeń życiowych, i od tego, czemu w drodze własnej pracy, zechcemy nadać wartość "dzieła sztuki".
Czy warto być osobnym? Oczywiście.  Bycie osobnym to efekt samodzielnego myślenia, poczucia tożsamości, samowiedzy i samookreślenia się w relacjach z bliższym i dalszym otoczeniem oraz ze światem. To umiejętność świadomego funkcjonowania w rzeczywistości. To kształtowanie i realizowanie siebie samego w określonych realiach społecznych i gospodarczych. To tworzenie własnego świata na podstawie posiadanej (i ciągle pogłębianej) wiedzy, osobistych doświadczeń i wyborów.
Spróbujmy więc siebie określić i wyprowadzić (dla siebie) wnioski do trudnej, ale jakże rozwojowej, pracy z sobą i nad sobą.