"Porządkowanie świata - dyskrecja"

Dyskrecja (rymowanka)

Gdy ci sekret ktoś powierzy,

obchodź się z nim jak należy.

Zamknij usta swe na kluczyk,

by dyskrecji je nauczyć.

Kultura dnia codziennego obowiązuje we wszystkich kontaktach międzyludzkich i obejmuje następujące zasady zachowania: uprzejmość, punktualność, uśmiech, życzliwość, dyskrecja, prawdomówność, uczciwość. 

Człowiek dyskretny - takiemu się przyglądamy - to ten, który nie interesuje się prywatnym życiem innych ludzi, nie podgląda ich zachowania, nie jest ciekawski. Gdy zetknie się z cudzymi sprawami/problemami potrafi "wyczuć", że pewnych rzeczy nie trzeba "widzieć" i "słyszeć", a zasłyszanych/dostrzeżonych "nowinek" nie wolno przekazywać dalej (ta"wiedza"jest do ukrycia w zakamarkach własnej świadomości).

Zdarza się, że w przestrzeni publicznej spotykamy osoby charakterystyczne lub z dysfunkcjami. Nie robimy "sprawy" z inności czy ludzkich niedoskonałości; nie ośmieszamy, nie pokazujemy innym, że cokolwiek odbiega tu od powszechnego wizerunku. 

Drobne uchybienia w ubiorze (przekrzywiony krawat, rozwiązane sznurowadło) też otaczamy milczeniem, by nie zapeszać rozmówcy (chyba, że jest to ktoś, kogo dobrze znamy - wtedy uwagę zgłaszamy w rozmowie w cztery oczy).

Człowiek dyskretny zachowuje dla siebie zasłyszane i zaobserwowane fakty, by nie komplikować życia innym i nie robić nikomu przykrości. Sprawdzoną prawdą jest, że najczęściej łamiemy tę zasadę poprzez bezmyślne powtarzanie informacji zasłyszanych, przez uprawianie gadulstwa i niepotrzebnej paplaniny, przez wchodzenie w cudze tajemnice i przez komentowanie cudzego życia prywatnego. Robią to zarówno kobiety, jak i mężczyźni.

Z rzeczy dyskretnych powinniśmy znać i pamiętać międzynarodowy znak "Pomóż mi". To gest ręką - dłoń złożona w pięść ze schowanym do środka kciukiem - wysyłany do innych ludzi (znajomych i nieznajomych) przez ofiary przemocy domowej lub innej.

Myśli do przeanalizowania:

"Dyskretna kobieta nie ma oczu i uszu." (przysłowie angielskie)

"Często najmądrzejszą odpowiedzią jest milczenie." (Lew Tołstoj)

"Potrzeba dwóch lat, aby nauczyć się mówić; pięćdziesięciu, aby nauczyć się milczeć." (Ernest Hemingway)

(...) wielkie przedsięwzięcia wymagają sekretu u swego zarania, bowiem to dyskrecja jest towarzyszką sukcesu." (Elżbieta Cherezińska)