"Wpływanie na innych ludzi"

Zazwyczaj prezentujemy taki wizerunek siebie, który (w naszym mniemaniu) wywoła pożądaną reakcję tych osób, na których nam zależy. Spontaniczne reakcje ludzi są raczej możliwe do przewidzenia. Swoimi zachowaniami możemy więc skłaniać innych do pożądanych przez nas zachowań. I tak: nasza  szczerość i chęć współpracy najpewniej skłoni innych do szczerości i współpracy, nasza nieufność i wrogość wyzwoli u innych nieufność i wrogość. Ale są też takie zachowania, które mogą powodować odmienne reakcje innych. I tak: nasza dominująca postawa może powodować u innych chęć podporządkowania się, nasz smutek może wywoływać  u  innych chęć okazania nam wsparcia. Zachowując się więc odpowiednio możemy otrzymywać od innych lub im dawać:  a to współczucie, a to gotowość wsparcia, a to złość i odrzucenie, a to strach czy posłuszeństwo. Pokazywanie swojej słabości i niesamodzielności może służyć do nakłaniania innych do zapewnienia nam wsparcia, obrony, pomocy, opieki, ale też może być naszym wybiegiem służącym uniknięciu uciążliwych obowiązków albo usprawiedliwieniu się z kiepskich wyników. Budując więc dobre relacje z otoczeniem musimy zawsze mieć pełną świadomość możliwości wpływania na innych i konsekwencji naszych niewłaściwych reakcji i zachowań.

"Umiejętność wzbudzania sympatii"

Lubimy ludzi sympatycznych, życzliwych, uśmiechniętych i pragniemy należeć do ich grona. Z tej przynależności płyną liczne korzyści: przyjaźń, wsparcie, towarzystwo, pomoc, miłość, szacunek. Każdy jednak musi wypracować sobie ( lub ma już wypracowaną), własną strategię "przymilania się", bazującą na wartościach cenionych przez ludzi z naszego bliskiego, czy dalszego otoczenia, ale też (szeroko rzecz ujmując) przez ludzi z wszystkich kultur. Cenią oni na ogół zawsze przyjacielskość, inteligencję, zabawność, dobry humor, opiekuńczość, komunikatywność. Z doświadczenia wiemy, że  nieco inaczej rozkładają się preferencje docenianych przymiotów wśród obu płci. Kobiety (często) bardziej doceniają uprzejmość, współczucie i uczciwość, a mężczyźni - patrzą na życie praktycznie, i - stawiają na sprawność fizyczną, silną osobowość, swobodne zachowanie. Na to, czy poczujemy do kogoś sympatię, w ogromnym stopniu wpływa jego podobieństwo do nas. To kryterium ( często nieuświadomione) przyświeca nam w wyborze przyjaciół, w nawiązywaniu romansów, w obdarzaniu sympatią nieznajomych na ulicy. Zabiegając więc o własną atrakcyjność szukamy podobieństw z osobami, na których nam zależy, i tak - i dotąd - "manipulujemy" wrażeniem, aż nabierzemy przeświadczenia o łączącym nas podobieństwie. Najczęściej te poszukiwania wspólnej płaszczyzny odbywają się w rozmowie, która pozwala ustalić gdzie mieszkamy, co lubimy, jaką mamy rodzinę, dom, pracę. W rozmowie więc ustalamy łączące nas podobieństwa, określamy bliskość doświadczeń i poglądów. Jeżeli na kimś bardzo nam zależy, i chcemy "zbudować" przychylne wrażenie, uciekamy się (często!) do nadmiernego przytakiwania - sugerujemy w ten sposób bliskość poglądów, czyli faktycznie opowiadamy się za cudzymi upodobaniami, postawami, sposobem postępowania. Takie manipulowanie wrażeniem "pomaga" nam osiągnąć jakiś własny cel, ale - w drodze oszustwa. Warto być tego świadomym.

"Majowa refleksja"

Odpłynął w przeszłość długi, majowy weekend, a maj, jak co roku, zachwyca swoim niepowtarzalnym pięknem. Soczysta trawa i mnóstwo polnych kwiatów. Ogródki z tulipanami i niezapominajkami. Kwitnące magnolie i sady. I jeszcze to piękne, życiodajne słońce! Brak słów na wyrażenie uczuć, myśli i doznań wzrokowych. Niech przemówią poeci:

Ojczyzna To Kraj Dzieciństwa,
Miejsce Urodzenia,
To Jest Mała Najbliższa
Ojczyzna.
Miasto, Miasteczko, Wieś,
Ulica, Dom, Podwórko,
Pierwsza Miłość,
Las Na Horyzoncie,
Groby.
W Dzieciństwie Poznaje Się
Kwiaty, Zioła, Zboża,
Zwierzęta,
Pola, Łąki,
Słowa, Owoce.
Ojczyzna Się Śmieje.
Na Początku Ojczyzna
Jest Blisko,
Na Wyciągnięcie Ręki.
Dopiero Później Rośnie,
Krwawi,
Boli.
  Tadeusz Różewicz "Oblicze Ojczyzny"

Piękne są łąki
z początkiem maja,
kiedy je tysiąc
kwiatów przystraja,

słońce, pogoda,
przestrzeń, powietrze -
Cóż piękniejszego
może być jeszcze?
   Jerzy Kierst

"Toaleta miejscem zakulisowym"

Toaletę na ogół kojarzymy z miejscem załatwiania potrzeb fizjologicznych, ale niekoniecznie tak do końca jest. Pomieszczenie to spełnia też funkcje społeczne; jest przecież strefą zakulisową. Możemy się w nim na chwilę uwolnić od norm i wymogów, które obowiązują nas na  "scenie" pełnionych ról społecznych. Toaleta zapewnia chwilowy odpoczynek od konieczności sztywnego zachowania, wymaganego przez tych, którzy nas "bacznie" obserwują. Czasami jest miejscem "ukrywania się" przed publicznością, czasem pomaga "wziąć się w garść" w momentach nadmiernego rozczulania się nad sobą czy przeżywania uporczywej skłonności do płaczu w chwilach szkodzących wizerunkowi, albo, pomaga się odnaleźć, gdy czujemy się wytrąceni z równowagi, i , jest miejscem schronienia wtedy, gdy przeżywamy nadmierne zawstydzenie czy nawet zagubienie. Przestrzeń "za kulisami" bywa też często miejscem, w którym przygotowujemy się do publicznego wystąpienia (zbieramy myśli) i "dokonujemy oglądu" naszego wyglądu (przeczesujemy włosy, chowamy koszulę do spodni, upewniamy się, czy jakieś resztki nie utkwiły nam między zębami, poprawiamy makijaż). Wszystkie te czynności służą tworzeniu wizerunku publicznego i jego  poprawianiu, w momentach chwilowych kryzysów. "Za kulisami" uszczegóławiamy nie rzadko scenariusze wspólnego działania w sytuacjach, gdy "rozgrywka" ma charakter zespołowy (np.ustalamy kto, kiedy występuje, jaką kwestię omawia, na co kładzie nacisk). "Zakulisowy charakter toalet" jest uwzględniany w przydziałach toalet. Przy ich rozdzielaniu patrzy się na zajmowane pozycje społeczne użytkowników (np. z innych korzystają wykładowcy na uczelniach, z innych studenci, z innych wojskowi dowódcy, z innych szeregowi żołnierze itp.). Podział toalet na damskie i męskie też wynika zarówno z powodów fizjologicznych, jak i wizerunkowych! Warto mieć świadomość odgrywanych przez toalety ról, żeby móc świadomie korzystać z możliwości odstresowania się i zrelaksowania w momentach wizerunkowo ważnych. Prezentowanie się w optymalnym wizerunku jest marzeniem każdego z nas i służy (gdy się to udaje) przeżywaniu chwil szczęścia.

"Wizerunek w kontekście pełnionych ról społecznych"

Od osoby zajmującej określoną pozycję społeczną oczekuje się postępowania odpowiadającego tej roli. Role są szczególnym rodzajem norm, które wynikają z zajmowanej pozycji społecznej i obowiązków z rolą związanych. Jedne role są długotrwałe (np.bycie rodzicem), inne krótkotrwałe lub okazjonalne (np. bycie gospodarzem przyjęcia). Role wymagają poprawnego wyglądu, właściwego zachowania, pożądanych cech charakteru, odpowiedniej autoprezentacji. Np. od nauczyciela wymaga się m.in. określonej wiedzy, troskliwości, opiekuńczości, znajomości norm moralnych i ich przestrzegania, taktu, wyczucia, poprawnego wyglądu, zdyscyplinowania. Funkcjonują w społeczeństwie pewne wzorce kategorii osób pełniących określone role. Dzięki nim klasyfikujemy ludzi i przypisujemy ich do określonych ról. Im większa jest zgodność między postrzeganymi cechami danej osoby a prototypem roli,  tym większe prawdopodobieństwo, że zostaniemy uznani za osobę odpowiednią do odgrywania tej roli. "Właściwy" wizerunek jest szczególnie ważny, gdy chcemy odgrywać rolę przywódcy. Aby zdobyć i utrzymać swoją pozycję dobrze jest sprawiać wrażenie osoby posiadającej określone cechy. Musimy więc starannie budować "właściwy" wizerunek. Jest to umiejętność bardzo ważna. Ponieważ wiele osób marzy o roli przywódcy, musi więc poszukiwać w sobie cech odpowiednich dla takiej roli. A cechy te, to m.in.: kompetencja, wywierane wrażenie (siła atrakcyjności), poprawność moralna, stanowczość, opanowanie, pewność siebie, troska o dobro grupy, skuteczność. Ponieważ marzenia się spełniają, warto marzyć i budować wizerunek odpowiedni do ról społecznych, które chcemy pełnić.