"Porządkowanie świata - sprężystość emocjonalna"

 Vivian Green ***

W życiu

nie chodzi o czekanie,

aż burza minie...

 

Chodzi o to,

by nauczyć się

tańczyć

w deszczu.

 

Sprężystość emocjonalna to zespół cech, dzięki którym człowiek ugina się pod ciężarem bolesnych doświadczeń, ale nie daje się złamać. Sprężystość emocjonalna pozwala:

- akceptować każde, nawet najtrudniejsze doświadczenia,

- traktować życiowe kryzysy jako etapy na drodze do osiągania sprawności życiowej,

- wychodzić z opałów wzmocnionymi, a nie złamanymi,

- nie odwracać się od doznawanych przykrości, lecz starannie im się przyglądać,

- zdać sobie sprawę z rozmiarów  przeżywanego nieszczęścia i opanowywać złe emocje (lęk, złość, żal),

- poważnie podchodzić do poszukiwania rozwiązań problemu,

- szukać w otoczeniu wsparcia niezbędnego do przejścia kryzysu,

- wypracować zaufanie do siebie, oparte na wierze, że każdą trudność (obecną i przyszłą) zawsze jestem w stanie pokonać,

- nabrać poczucia sprawczości w rozwiązywaniu problemów (chęć, aktywność, mobilizacja),

- nabrać dystansu do życiowych wyzwań i dostrzegać pozytywy płynące z ich przezwyciężania,

- wzbudzać w sobie pozytywne uczucia (miłość, nadzieja, ufność), prowadzące w perspektywie do wyciszenia i akceptacji,

- poznać granice własnej wytrzymałości w obliczu nieszczęścia,

-  poznać osobiste możliwości przystosowywania się do zmian (w tym także tych nieodwracalnych).

 Sprężystość emocjonalna ułatwia radzenie sobie z wszelkimi kryzysami. Cechy tej nie dziedziczymy po rodzicach, ale możemy ją od rodziców odwzorować, a potem się jej po prostu nauczyć. Składa się na nią umiejętność adaptacji i akceptacji. 

(Opracowano na podstawie książki: Ewa Woydyłło "Bo jesteś człowiekiem, Żyć z depresją, ale nie w depresji", Wyd. Literackie 2012)                                                                                                                                                                                                         Myśli do przeanalizowania:

"Niepowodzenie jest tylko wtedy porażką, gdy zrezygnujemy z dalszych prób." (Anonim)

"Nie widzimy rzeczy takimi, jakie są. Widzimy je takimi, jakimi jesteśmy." (Anais Nin)

"Nigdy nie trać nadziei, nawet kiedy wydaje ci się, że gorzej być nie może - nadzieja to początek wszystkiego." (Aleksander Dumas) 

"Usuń ze swojego słownika słowo "problem", a zastąp je słowem "wyzwanie". Twoje życie stanie się nagle bardziej podniecające i interesujące." (Albert Camus)

"Pokonane trudności są zdobytymi szansami." (Winston Churchill)

"Porządkowanie świata - zdrowie duchowe"

Modlitwa o pogodę Ducha powtarzana przez Anonimowych Alkoholików:

Boże, użycz mi:

pogody ducha - abym godził się z tym,

czego nie mogę zmienić;

odwagi - abym zmienił to, co mogę zmienić;

i mądrości - abym odróżniał jedno od drugiego.  

 

Każdy człowiek ma życie duchowe, tak samo, jak każdy ma podświadomość - czy sobie zdaje z tego sprawę, czy nie. Wiara jest z pewnością jednym z ważniejszych atrybutów duchowości. Chodzi tu nie tyle o wiarę w Boga, ile o wiarę w to, że świat został urządzony dokładnie tak, jak powinien zostać urządzony. Wiara jest tak naprawdę instrukcją zdrowia psychicznego, a więc odrzuceniem buntu na rzecz pokory.
Negatywna duchowość rozwija się na bazie negatywnych uczuć (strach; użalanie się nad sobą; życie w kłamstwie, oszustwie, nieuczciwości; niewybaczanie urazów). 

Duchowość pozytywna jest otwartością na zmiany polegającą przede wszystkim na zaprzestaniu pielęgnowania w sobie uczuć negatywnych. Miejsce strachu powinna więc zająć ufność, która przybliża człowieka do innych ludzi, włącza go do ludzkiej wspólnoty, uwalnia od depresyjnej samotności. Ufność, wdzięczność, akceptacja i uczciwość to najważniejsze emocjonalne elementy rozwoju duchowego prowadzące do uciszenia niezgody na świat oraz na innych ludzi i na samych siebie.

Duchowość jest pojęciem szerszym i bardziej złożonym niż wiara w Boga i doktryna religijna. Z duchowością wiąże się akceptacja porządku świata oraz niezmierzona sfera wzruszeń, uniesień i zachwytów. Duchowość jest zdolnością i potrzebą doznawania uczuć wyższych. Sfera uczuć wyższych z obszaru Dobra i Piękna to: nadzieja, przebaczenie, poszukiwanie dobra i piękna w przyrodzie oraz w skarbcu sztuki tworzonym przez utalentowanych wybrańców ludzkości. Świat przyrody i świat sztuki to niewyczerpane źródło wiedzy, emocji i wzruszeń służących rozwojowi zdrowia duchowego człowieka.

(Opracowano na podstawie: Ewa Woydyłło "Bo jesteś człowiekiem, żyć z depresją, ale nie w depresji", Wyd. Literackie 2012)

Myśli do przeanalizowania:

"W zdrowym ciele zdrowy duch." (przysłowie polskie)

"Zdrowie wymaga stanu równowagi między wpływami środowiska, sposobem życia oraz różnymi elementami ludzkiej natury." (Hipokrates)

"Hojność to duchowy język miłości, pokora to duchowy język honoru, a oddanie to duchowy język wiary." (Gregory David Roberts)

"Religia to układ, podczas gdy duchowość to podróż." (Yuval Noah Harari)