"Porządkowanie świata - ekologiczne Święto Zmarłych"

Ryszard Kapuściński ***

Nasi umarli

 

jakże przestało ich wszystko obchodzić

są zimni

obojętni

o nic nie pytają

 

trzymają się na uboczu

zawsze w tym samym miejscu

 

milczą

 

Nasza kultura jest mocno nastawiona na pokaz. Najbliższą okazją do "przesadyzmu" jest Święto Zmarłych. Groby będą uginać się pod kilogramami zniczy i plastikowych stroików, które w parę dni po święcie staną się trudnymi do przetworzenia śmieciami. 

Warto zauważyć, że sam proces palenia zniczy to emisja do atmosfery szkodliwych dla układu oddechowego składników: toluenu i rakotwórczego benzenu.

Dobrym rozwiązaniem byłoby ograniczenie wszelkich dekoracji z tworzyw sztucznych do niezbędnego minimum. Jeżeli kwiaty - to żywe, naturalne; jeżeli znicze to w symbolicznej ilości. Zupełnie wystarczającym byłby jeden piękny znicz na grobie, stanowiący symbol pamięci i wdzięczności dla Bliskiej osoby. Wiadomo przecież, że zmarłym ani światełka, ani kwiaty nie są potrzebne. Im wystarczy pamięć, modlitwa, wspomnienie, życzliwa myśl, która będzie darem najpiękniejszym i najbardziej ekologicznym. Szacunek dla ludzi żyjących i środowiska domaga się respektowania zaleceń ekologicznych i rozumnego podejścia do rzeczywistości materialnej.

Myśli do przemyślenia:

"I choć ich życia płomień zgasł, to myśli o nich są przecież w nas." (M. Czerkawska)

"Ktoś tutaj był i był, a potem nagle zniknął i uporczywie Go nie ma." (Wisława Szymborska)

"Istota wspomnień polega na tym, że nic nie przemija." (Elias Canetti)  

"Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą." (ks. Jan Twardowski) 

"Porządkowanie świata - niepowtarzalność życia"

 Elżbieta Opalińska "Nowy dzień..."

Poranna zorza nas obudzi,

Zaśpiewa pieśń swą ptak.

Zabłyśnie znowu promień słońca,

To dnia nowego znak.

Co też nowego on przyniesie?

Czy szczęścia trochę da?

A może troska nas przygniecie?

Czekajmy końca dnia.

Szczęśliwy każdy nowy dzień

Gdy z życiem idzie w parze.

Cieszmy się każdą jego chwilą

I patrzmy co da w darze.

 Nieodwracalność ludzkiego życia wpływa na obranie właściwej drogi życiowej i poszukiwanie sensu w różnych sytuacjach i okolicznościach codziennego funkcjonowania. Ważne jest, by urzeczywistniać potencjalny sens różnych sytuacji, bo wszystko co robimy ma wymiar nieodwracalny. Ocalamy w ten sposób zaistniałe zdarzenia i sytuacje dla przeszłości, w której znajdą one swoje godne siebie miejsce. W przeszłości bowiem, nic nie jest bezpowrotnie utracone, lecz staje się utrwalone w sposób niepodważalny, i jest pieczołowicie przechowywane. Należy więc - patrząc wstecz - dostrzegać wykonane przez siebie czynności, wspominać przeżyte miłości, odtwarzać cierpienia zniesione z odwagą i godnością.

Prawdą jest, że na osoby starsze nie czekają w przyszłości nowe możliwości i szanse. Mają one jednak w zanadrzu coś więcej. Miejsce przyszłych możliwości zajęły rzeczywistości z przeszłości: wykorzystane szanse, wypełnione sensy, zrealizowane wartości - i nikt oraz nic nie zdoła osobom starszym odebrać zgromadzonych w przeszłości skarbów.

Z uwagi na możliwość odnalezienia sensu w cierpieniu, należy uznać sens życia za bezwarunkowy. Ów bezwarunkowy sens znajduje swą analogię w bezwarunkowej wartości każdego człowieka. To ona gwarantuje niezaprzeczalną jakość ludzkiej godności.

Podobnie jak nasze życie ma swój sens w każdych, nawet najbardziej tragicznych okolicznościach, tak też wartość każdego człowieka pozostaje dla niego prawdziwa, ma oparcie w wartościach urzeczywistnionych przez niego w przeszłości i nie zależy od stopnia użyteczności, jaką człowiek obecnie sobą reprezentuje.

(Opracowano na podstawie: Viktor E. Frankl " Człowiek w poszukiwaniu sensu")

Myśli do przeanalizowania: 

"Największym powodem do chwały nie jest nigdy nie upaść, ale umieć podnosić się za każdym razem, kiedy upadniemy." (Konfucjusz)

"Jeśli nie potrafisz latać, biegnij. Jeśli nie potrafisz biegać, chodź. Jeśli nie potrafisz chodzić, czołgaj się. Cokolwiek jednak robisz, poruszaj się do przodu." (Martin Luther King)

"Zawsze kiedy znajdziesz się po stronie większości, czas zatrzymać się i zastanowić." (Mark Twain)

"Człowiek upada i się podnosi. Jedni nazywają to gimnastyką, inni sensem życia." (Sławomir Kuligowski)

 

"Porządkowanie świata - poszukiwanie sensu życia"

 Leopold Staff " Kochać i tracić"

Kochać i tracić, pragnąć i żałować,

Padać boleśnie i znów się podnosić,

Krzyczeć tęsknocie "precz" i błagać: "prowadź!" 

Oto jest życie: nic, a jakże dosyć...

 

Zbiegać za jednym klejnotem pustynie,

Iść w toń za perłą o cudu urodzie,

Ażeby po nas zostały jedynie

Ślady na piasku i kręgi na wodzie.

 

Rzeczą absolutnie ważną jest nastawienie człowieka do życia. Nie liczy się to, czego my oczekujemy od życia, ale czego życie oczekuje od nas. Trzeba wiedzieć, że każdy człowiek poddawany jest bez przerwy nieustannym egzaminom i chcąc je zdać, musi porzucić czczą gadaninę oraz rozmyślania - na rzecz podejmowania właściwych działań i właściwego postępowania. Ostatecznie życie sprowadza się do wzięcia na siebie odpowiedzialności za znalezienie właściwego rozwiązania problemów i zadań, jakie życie stawia przed każdym z nas.

Zadania te, a co za tym idzie, również sens życia, są różne dla różnych ludzi i sytuacji. Niemożliwością zatem jest podanie ogólnej definicji sensu życia. Pytań o sens życia nie załatwią ogólnikowe odpowiedzi. Życie nie jest bowiem mglistym konceptem, lecz jak najbardziej realną i konkretną rzeczywistością, podobnie jak życiowe zadania są także czymś bardzo realnym i konkretnym. To one kształtują nasze przeznaczenie, które w każdym przypadku jest inne i wyjątkowe. Żaden człowiek i żaden ludzki los nie może być porównywany z innym człowiekiem i innym losem.
Każda sytuacja jest niepowtarzalna i każda wymaga innych reakcji. Czasami okoliczności, w jakich się znaleźliśmy, wymagają od nas sterowania własnym przeznaczeniem poprzez konkretne działania. Kiedy indziej lepiej jest skorzystać z okazji do chwili kontemplacji i w ten sposób wygrywać swoje atuty. Zdarza się też, że człowiek jest zmuszony po prostu zaakceptować wyrok losu i pokornie dźwigać swój krzyż. Każda sytuacja jest wyjątkowa i zawsze istnieje tylko jedno właściwe rozwiązanie problemu, z jakim w danej sytuacji przychodzi nam się zmierzyć.

Gdy człowiek odkrywa, że jego przeznaczeniem jest cierpienie, musi potraktować to cierpienie jako zadanie do wypełnienia - jedyne i wyjątkowe zarazem. Musi przyjąć do wiadomości, że także w cierpieniu pozostaje kimś wyjątkowym, samotnym bytem we wszechświecie. Nikt mu nie ulży, ani nie będzie cierpieć za niego. Ma on jednak unikatową szansę wyboru sposobu, w jaki uniesie swoje brzemię. 

(Opracowano na podstawie książki: Viktor E. Frankl "Człowiek w poszukiwaniu sensu", Wyd. Czarna Owca, W-wa 2017)

 Myśli do przeanalizowania: 

"Życie daje każdemu tyle, ile sam ma odwagę sobie z niego wziąć." (Jacek Pałkiewicz)

"Nieszczęścia zsyłane są po to, abyśmy uważniej przyjrzeli się swemu życiu." (Mikołaj Gogol)

"Życie zaczyna się tam, gdzie kończy się lęk." (Osho)

" To nasza wewnętrzna wolność, której nikt nie jest nam w stanie odebrać, nadaje życiu sens i znaczenie." (Victor Frankl)

"Porządkowanie świata - szczęście a charakter"

 Oskar Wizard "Małe szczęścia"

Szczęścia 

toczą się drogą

małymi drobinkami...

Aby je dostrzec,

przydałyby się nam okulary.

Bo one są małymi

codziennymi radościami.

Lecz gdy je odnajdziemy,

dzieją się czary!

 

Bo szczęście kryje się

na każdym kroku.

A naszą rolą

jest jego odkrywanie.

Idziemy do światła

lub też do mroku...

Wybieramy samotność 

lub ludzi kochanie!

To, co w życiu ważne, zależy od charakteru. To on sprawia, ze ludzie potrafią dążyć i osiągać cele. Charakter można zbudować tylko wtedy, gdy ma się mocną podstawę w postaci poczucia wartości, a to jest ułamkiem, w którym mianownikiem są dążenia i pragnienia, a licznikiem efekty realizacji tych dążeń czyli sukcesy.

Charakter wyrabia się przez konkretne działanie, a nie samo posiadanie woli działania. Za sprawą charakteru człowiek zaczyna wykonywać zadania, uzyskując przez to zadowolenie z siebie oraz z efektów swojej pracy. Ludzie, którzy uważają się za szczęśliwych, czerpią zwykle największą satysfakcję z tego co robią, kim się stali, co osiągnęli, do czego doszli. Poczucie szczęścia rośnie proporcjonalnie do przeżywanych satysfakcji, a nie przyjemności. Żeby w życiu satysfakcje przeważały nad przyjemnościami, potrzebne są samodzielne dokonania - takie, które osobiście cenimy i uważamy za dobre. Najwyżej na ogół cenimy to, co kosztuje więcej nie tylko pieniędzy, ale także pracy, wytrwałości, pomysłowości, inteligencji i twórczych działań.

Budowanie dojrzałego charakteru odbywa się poprzez:

- konsekwentne doprowadzanie pracy do końca,

- samodyscyplinę nie tylko w pracy, ale także w odpoczynku i zabawie,

- wytrwałość,

- umiejętność realistycznego obierania i osiągania celów,

- zdolność odkładania gratyfikacji i przyjemności na swój czas,

- odróżnianie potrzeb od zachcianek,

- wzięcie w swoje ręce odpowiedzialności za swe sukcesy i porażki, pomyłki lub wyrządzone innym przykrości, a więc za całe swoje życie. 

(opracowano na podstawie: Ewa Woydyłło "Poprawka z matury. Aby dorosłe dzieci naprawdę dorosły")

Myśli do przeanalizowania:

"Szczęście jest decyzją, nie punktem na mapie." (Andrew Matthews)

"Szczęście osiąga się przez działanie, a nie bierne posiadanie." (Napoleon Hill)

"Szczęście występuje, gdy to co myślisz, to co mówisz i to co robisz jest w harmonii." (Mahatma Gandhi)

"Prawdziwe szczęście jest rzeczą wysiłku, odwagi i pracy." (Honore de Balzac)