"Pielęgnować w sobie młodość"

Barbara Terlikowska "zachwycić się życiem"

podziwiać trzeba świat
ludne miasta
kolorowe wioski
mieć w sercach miłość
nie tylko miłostki
zachwycić się życiem
zanim czas porozrywa
na strzępy pamięć
zanim nastanie chłód
i co piękne
przykryje zamieć

Wiosna powoduje skojarzenia z młodością człowieka. Pragnieniem jest, by wiosna i młodość trwały wiecznie. Ich wspólnym mianownikiem jest: uroda, witalność, optymizm, nadzieja, energia, siła, życie (jako wartość sama w sobie i jako życie przede wszystkim).
Wiadomo, że czas biegnie, zmienia przyrodę i nas, ale - z tego powodu - nie możemy i nie chcemy popadać w melancholię, pesymizm, zniechęcenie.
Wyjdźmy więc ze słusznego założenia, że liczba lat życia nie jest, i nie może być, jedyną wytyczną naszej aktywności; nie może nas ograniczać i wyznaczać granic naszego funkcjonowania. Sens istnienia, kondycja fizyczna i umysłowa zakodowane są w naszej głowie i zależą od tego, jak potrafimy własną głową zarządzać.

Wyznaczniki młodości, mimo wieku kalendarzowego, to:
- troska o stan ducha - a więc radość z każdego dnia życia, energetyczne witanie poranków, snucie planów i ich realizacja każdego dnia, radość z sukcesów i osiągnięć, ekscytacja tym, co nas otacza;
- harmonijne łączenie troski o stan ciała, umysłu i ducha;
- poszukiwanie coraz to nowych dróg dochodzenia do wyznaczonych celów; gromadzenie pomysłów, wiedzy, samodzielnych doświadczeń życiowych;
- unikanie rutyny i starych, złych nawyków;
- podejmowanie samodzielnych decyzji i wyborów - z wszystkimi ich konsekwencjami;
- czerpanie przyjemności z pracy, z nieustannego rozwoju, z życia rodzinnego, realizacji własnych projektów, obcowania z przyrodą i sztuką;
- traktowanie problemów życiowych jako okazji do rozwoju, doświadczeń, odkrywania w sobie siły i pomysłowości - krótko mówiąc: branie trudności za okoliczności do przekształcania rzeczy niekorzystnych w pożądane, nowe, lepsze, oczekiwane;
- wypracowywanie wewnętrznej mocy i nieugiętości ducha;
- czerpanie siły od osób, które są dla nas dobrym przykładem młodości, mimo kalendarzowego wieku (wewnętrzna moc, siła, wola walki o siebie, szlachetne cele, otwartość na innych, zachowania godne naśladowania);
- odkrywanie własnego wewnętrznego potencjału i bogactwa - dokładanie starań do rozwoju danych nam przez naturę możliwości życiowych,
- posiadanie własnych ideałów;
- rozwijanie w sobie zdolności do codziennego zachwytu i zdumienia nad "biegiem gwiazd czy życiem mrówki";
- stała nadzieja na lepszy świat;
- niegasnące zaufanie do samego siebie.

Wiecznej młodości sprzyjają też: sen, uśmiech, ruch, motywacja do działania, zdrowe odżywianie, medytacja, bycie sobą, akceptacja siebie, branie z życia, ile się da.

Czy jesteśmy młodzi, mimo wieku kalendarzowego, w kontekście powyższego tekstu ? Co powinniśmy zmienić w swojej codzienności, by ta wartość była naszym udziałem? Które atuty młodości są nam najbliższe?

Odnieśmy się do myśli przytoczonych poniżej. Na ile są, w naszej ocenie, prawdziwe, słuszne, ponadczasowe?
"Każdy młody człowiek widzi w sobie początek świata." (Elias Canetti)
"Pozostaje się młodym tylko wówczas, jeżeli było się młodym kiedykolwiek." (Cesare Pavese)
"Siła i piękno są darem młodości." (Demokryt)
"W życiu niewiasty rozróżnić można siedem okresów: niemowlę, dziewczynka, dziewczyna, młoda kobieta, młoda kobieta, młoda kobieta, młoda kobieta." (George Bernard Shaw)
"Do rządu, nierządu i pogody ma zaufanie tylko młody." Jan Izydor Sztaudynger)

"Cieszyć się słońcem"

Czesław Miłosz "Barwy ze słońca są"

Barwy ze słońca są. A ono nie ma
żadnej osobnej barwy,
bo ma wszystkie.
I cała ziemia jest niby poemat,
a słońce nad nią przedstawia artystę.

Kto chce malować świat
w barwnej postaci,
niechaj nie patrzy nigdy
prosto w słońce,
bo pamięć rzeczy,
które widział, straci,
łzy tylko w oczach zostaną piekące.

Niechaj przyklęknie,
twarz ku trawie schyli
i patrzy w promień od ziemi odbity.
Tam znajdzie wszystko,
cośmy porzucili:
Gwiazdy i róże, i zmierzchy i świty.

Nastała wiosna i słoneczne dni. Podczas ostatnich spacerów po terenach działkowych podziwiałam kwitnące sady, tonące w promieniach porannego słońca. Coś zjawiskowego, niezwykłego, cudnego. Trzeba koniecznie ten widok zarejestrować w świadomości! Słońce to najwspanialszy malarz świata. W jego promieniach kwiaty nabierają blasku i wyrazistości; rzeczy zwyczajne,  stają się urocze i wyjątkowe.

Nasza dzienna gwiazda stanowi podstawowe źródło rozkwitu wszelkiego życia i wszelkiego piękna. Całe życie planety stymulowane jest energią słoneczną.
Pośród dobowych i całorocznych cykli, świecące nieustannie słońce jest symbolem Wiecznego Życia i Źródła, które nieustannie gotowe jest dawać i przesyłać na Ziemię swoje ciepło i światło (bez względu na to, czy jesteśmy dobrzy, czy źli). Mistycy wszystkich religii uważają Słońce za symbol Bożej Miłości - dlatego tarcza Słońca malowana jest w postaci aureoli wokół głów świętych wszystkich religii.

Energia słoneczna ma korzystny, ale i niekorzystny wpływ na ludzki organizm. Należy więc z niej korzystać w sposób mądry, rozważny. Jej walorem jest dobry wpływ na samopoczucie (zwiększa aktywność hormonów szczęścia; dostarcza witaminę D wzmacniającą kości, mięśnie i stawy; wzmacnia układ odpornościowy i serce; zmniejsza ryzyko zachorowania na stwardnienie rozsiane i raka piersi; obniża ciśnienie krwi).
Jej niepożądane skutki zaś, gdy nie zachowujemy należytych środków ostrożności, to: udar słoneczny, pogorszenie widzenia, czerniak, alergia skórna, starzenie się skóry (słońce wysusza skórę, powoduje utratę jej jędrności i zmiany pigmentacyjne).

Na rynku dostępne są kosmetyki przygotowujące skórę do kąpieli słonecznych. Kosmetyki te najczęściej zawierają składniki przyśpieszające opalanie. Należy je stosować na kilka tygodni przed plażowaniem. Dostępne są też kremy regenerujące po opalaniu. Ich zadanie to silne nawilżenie i odnowa skóry oraz przedłużenie trwałości opalenizny. Nie ma kremów całkowicie blokujących działania promieni słonecznych na naszą skórę. Krem "50-tka" blokuje działanie promieniowania na skórę w 98%.

Bez słońca nie ma życia. Interesujmy się fizyką Słońca, jego symboliką i wpływem na procesy życiowe. Podziwiajmy świat w promieniach słonecznych. Korzystajmy z umiarem z tego darmowego lekarstwa. Odkryjmy mądrość zawartą w przytoczonych poniżej zdaniach:

"Choć słońce takie jasne, cóż ja o słońcu wiem? (Jan Brzechwa)
"Trwaj tylko w słońcu, bo nic pięknego nie rośnie w ciemności." (Friedrich Schiller)
"Gdy słońce kultury chyli się ku zachodowi, to nawet karły rzucają długie cienie." (Karl Kraus)
"Przynajmniej słońce jest zawsze za darmo." (Haruki Murakami)

"Poszukiwać mocy w sobie"

NieobecnaNiezapominajka "Dialog z własnym ja"

Jestem jak tysiąc pytań,
Milion odpowiedzi.
Jestem jak kropla 
W morzu myśli.
Jestem jak słońce
W obłokach ciemnych chmur.
Jestem jak anioł
Wznoszący się ku niebu.
Jestem jak kwiat 
Kwitnący pośród śniegu.
Jestem jak miłość
Wokół dwojga ludzi.
Jestem jak zazdrość
Oddalająca nas.

Czym jest osobista moc? Trudno na to pytanie odpowiedzieć jednoznacznie. Związana jest ona  bowiem z różnorodnością ludzkich osobowości, z różnymi wyobrażeniami o własnym życiu i o właściwym sobie miejscu w świecie.
Fryderyk Nietzsche: Moc osobista to przede wszystkim zdolność człowieka do określania i widzenia siebie oraz do wykraczania poza siebie. Jej istotą nie jest dominacja nad innymi, lecz osiąganie pełni istnienia.
Niccoló Machiavelli: Moc osobista to przede wszystkim władza nad innymi, z możliwością kontroli ich postępowania, bo natura ludzka jest zdominowana przez lęk, ambicje i nastawienia na obronę przed różnego rodzaju zagrożeniami.
Alfred Adler: Dążenie do mocy to jeden z podstawowych celów człowieka; stanowi następstwo poczucia niższości, które jest wspólnym doświadczeniem ludzi w dzieciństwie.

Istotnym aspektem doświadczania mocy osobistej jest zdolność wywierania wpływu na swoją sytuację, sprawowania kontroli nad swoim życiem, predyspozycje do urzeczywistniania pragnień i celów osobistych. Mocą tą można wpływać także na otoczenie zewnętrzne.

Charakter mocy może być spokojny lub burzliwy. Spokojny bywa u ludzi o trwale zakorzenionych wartościach osobistych, zrównoważonych emocjonalnie i posiadających określone cele życiowe. Polega na wytrwałym zmierzaniu do celu.
Głębokość zakorzenienia mocy osobistej jest pochodną integracji osobowości i zdrowia psychicznego. Człowiek o takich walorach może dysponować pełnią posiadanych zasobów: może sięgać do doświadczeń z odległej przeszłości, może wykorzystywać posiadane kompetencje, ma umiejętność radzenia sobie ze stresem.

Źródłem "dobrej" mocy osobistej są więc:
- indywidualne zasoby energii osobistej,
- optymistyczna ufność wobec przyszłości,
- pozytywne dążenie ukierunkowane wartościami,
- przekonanie o skuteczności własnego postępowania.

Energię do życia czerpiemy z samego życia. Codziennie budzimy się, oddychamy, czujemy, myślimy, pragniemy, marzymy, działamy. Moc osobista stanowi siłę sprawczą umożliwiającą dokonywanie zmian w otoczeniu. Dobrze jest, gdy towarzyszy jej wiara, że dokonane zmiany "ulepszą" rzeczywistość. Dobrze jest też, gdy posiadanej mocy towarzyszy poczucie osobistej skuteczności, bo ona zwiększa siły do dokonywania zmian.

W szukaniu i odkrywaniu osobistej mocy zaczynamy od konstruktywnego myślenia, konstruktywnego stosunku do siebie i budowania konstruktywnych wizji własnego postępowania. Dalsza droga to rozumienie otaczającego świata widzialnego i niewidzialnego oraz czerpanie dobrej mocy od ludzi, którzy taką mocą mogą nas obdarować. (Źródło: Charaktery 01/2003)

Spostrzeżenia warte przyswojenia:
"Prawdziwa decyzja jest mierzona poprzez fakt podjęcia nowego działania; jeśli nie ma działania - tak naprawdę nie podjąłeś decyzji." ( Tony Robbins)
"Nie pytaj czego świat potrzebuje. Pytaj, co czyni cię pełnym życia i rób to. Ponieważ tym, czego świat potrzebuje są ludzie pełni życia.: (Howard Thurman)
"Najbardziej paląca potrzebą ludzkiej natury jest pragnienie bycia ważnym." (John Dewey)
"Cały świat usuwa się z drogi człowiekowi, który wie dokąd zmierza." (Anonimowe)

"Szukać w naturze pomysłów na siebie"

Joanna Ziembińska-Kurek "Jutro"

nie ma
 i
staje się
poranek
z niebytu
nie trzeba dybać
ukradkiem
z policzkiem
na czujnym ramieniu
układam się
w gnieździe łóżka
pewna
codziennego cudu

Myślę o odkrywaniu własnych dróg poza etatem. Człowiek musi się czymś interesować, coś robić dla własnej przyjemności, zadowolenia, rozwoju.
Budząca się do życia przyroda zachęca do wyjść na łono natury, a więc do spacerów, wycieczek, ruchu na świeżym powietrzu, rozmów ze znajomymi. Skłania do pracy w polu, ogrodzie, na działce. Powoduje zainteresowanie życiem roślin doniczkowych hodowanych w mieszkaniu. Jest inspiracją dla artystów: malarzy, fotografów, muzyków, florystów, badaczy kultury...

Życie blisko natury jest dla każdego człowieka koniecznością. Od niej otrzymujemy zdrowie i chęć do życia, z niej bierzemy pomysły do badań, odkryć, pracy twórczej, rozwoju. Zanim zajmiemy się konkretną działką poznawania i doświadczania przyrody musimy dokonać ogólnego jej przeglądu, rozpoznania, oswojenia, wyrobienia sobie na jej temat zdania.

Kolejny krok to rozmowa z sobą i odpowiedź na pytania:
- jakie mam marzenia; czy poważnie je traktuję?
- jakie są moje talenty i fascynacje?
- jaką posiadam wiedzę w obrębie obiektu/ów fascynacji?
- czy mam jakieś doświadczenia z przeszłości związane z przedmiotowymi zainteresowaniami?
- czy potrafię łączyć ciekawość z wiedzą, doświadczeniami, umiejętnościami?
- czy chcę ciągle uczyć się rzeczy nowych?
- czy na pewno wiem czego chcę i czy na pewno będę konsekwentnie dążyć do realizacji postanowienia?
- czy mam pełną świadomość tego, że życiowe cele osiąga się pomysłowością, pracą i wytrwałością?
- czy mam świadomość trudności i przeszkód na drodze do sukcesu?

Praca z krajobrazem, przyrodą, historią i kulturą daje wiele przyjemności pod warunkiem, że:
- mamy poczucie własnej siły, kompetencji, konsekwencji;
- wiemy, po co chcemy robić konkretną "rzecz";
- wiemy, że dokonywanie wszelkich zmian jest procesem, który wymaga czasu, przekonania, działania, determinacji;
- wiemy, że przez cały czas przedmiotowej aktywności należy pogłębiać wiedzę i rozwiązywać problemy;
- wiemy gdzie, jak i z kim będziemy realizować przyjęte założenia;
- wiemy, jakie jest zapotrzebowanie na rynku na nasze wytwory (dobrze jest, gdy pasja ma wzięcie na rynku i przynosi korzyści finansowe).

Nie można przeżyć życia nie interesując się niczym i nie próbując różnych aktywności. Tylko ciekawość świata, aktywność i twórczość własna dają satysfakcję i szczęście. Natura jest tym środowiskiem, które dobrze rozpoznane i zarządzane potrafi się sowicie odwdzięczyć, przynieść sporo wiedzy, zadowolenia, często korzyści materialnych . Można więc śmiało szukać w naturze pomysłów na siebie. Wystarczy znaleźć dobry pomysł, dołożyć własną aktywność i operatywność, a sukces murowany!.

 "Poszukiwanie to natura mądrości." (Rick Riordan)
"Cała przyjemność leży w poszukiwaniu, w odkrywaniu." (Graham Masterton)
"(...) jeśli nie dojdziesz na piechotę tam gdzie chcesz dojść, nie zobaczysz rzeczy, których szukasz." (Tiziano Terzani)
"Jeśli istnieje odpowiedź, można ją odnaleźć tylko w samym procesie szukania. To właśnie on jest sercem tworzenia..." (Steven Erikson)
"Dopóki walczysz, jesteś zwycięzcą." (Św. Augustyn)