"Wyrażanie postaw"

Codzienność skłania nas do  stałego dokonywania oglądu rzeczywistości, wypowiadania opinii na różne bieżące tematy, wyrażania postaw ( prezentowania emocji - sympatii lub antypatii - wynikających z naszych wewnętrznych przekonań).  Demonstrując postawy (słownie lub za pomocą gestów czy mimiki twarzy) względem otoczenia, tworzymy wizerunek własnej osoby i pozwalamy innym kształtować sobie opinię o nas. Warto więc wyrażać emocje w sposób pozwalający kreować pożądany (bliski naszym przekonaniom) wizerunek. Deklarujemy przecież poglądy, które mają wywrzeć określone wrażenie. Najbardziej wartościowe  postawy to te autentyczne, których jesteśmy pewni. Wiele zachowań stanowi jednak konsekwencję pragnienia, by postępować zgodnie z normami społecznymi i odgrywanymi rolami. Tym samym prezentowane postawy mogą być "naginane" pod wizerunek, jaki (na użytek społeczny) chcemy zbudować. Wybór możliwych wizerunków jest szeroki. Dobrze jest, gdy (na własny użytek) rozpoznamy te aspekty naszej osobowości, które kształtują nasze przekonania,  postawy życiowe, wyznaczają zachowania, wpływają na postrzeganie rzeczywistości. Budując krainę szczęśliwości trzeba ciągle siebie poznawać i chcieć dużo o sobie wiedzieć.

"Skromność"

Z jednej strony chcemy być dobrze postrzegani, z drugiej - nie wypada się zbytnio chełpić. Osoby chwalące się często określane są jako samochwały, bufony, pozoranci, megalomani. Na ogół uważamy, że jeżeli jesteśmy w czymś dobrzy - inni to zauważą i docenią. Istnieje jednak pewien problem: autoprezentacja oparta na skromności niesie ze sobą ryzyko, że inni potraktują naszą wypowiedź dosłownie, lub - jeśli wiedzą już o naszych dokonaniach - odbiorą ją jako dowód zbyt niskiej samooceny, zbyt wysokiej samooceny czy braku wglądu we własne możliwości.
Skromność jest więc zawsze lepiej przyjmowana, gdy: nie rozwodzimy się nad swoimi osiągnięcia po ich dokonaniu, nie opowiadamy o ważności działań przed ich podjęciem ; prezentujemy umiarkowaną skromność zamiast przesadnej; nie umniejszamy sztucznie wagi całego przedsięwzięcia, zachowujemy się adekwatnie do swoich dotychczasowych osiągnięć i możliwości. W kreowaniu swojego wizerunku trzeba mieć na uwadze szacunek dla siebie i dla innych ludzi, których ukształtowały inne warunki środowiskowe, inne możliwości psychofizyczne, inne okoliczności życiowe. Własny wizerunek budujemy więc na bazie dobrze pojętej skromności tzn. w szacunku dla siebie i innych - lepszych od nas, którzy sobie poradzą, i - słabszych, których nie wolno "podeptać". Akuratne zachowania wymagają trudu rzetelnej oceny siebie i szeroko pojętego otoczenia oraz wyważonych zachowań werbalnych i niewerbalnych. Taki wysiłek się jednak opłaca, bo przybliża nas do krainy szczęśliwości.

"Dobre obyczaje"

Budowanie osobistego szczęścia to dbałość o własny wizerunek, szacunek dla siebie i innych. Wiele naszych zachowań stanowi bezpośrednią konsekwencję pragnienia, by postępować zgodnie z przyjętymi normami społecznymi i odgrywanymi rolami. Dobre obyczaje to podporządkowanie się standardom właściwego, czyli społecznie przyjętego i akceptowanego, zachowania. Społeczne normy określają minimalne kryteria pożądanego zachowania i pożądanego  publicznego wizerunku  człowieka. Staramy się więc tak zachowywać, aby nie wywierać wrażenia osoby nieuprzejmej, nieprzystosowanej, nieokrzesanej czy niepożądanej w grupie. Chcemy uchodzić za osoby dbające o społeczne zasady i uczucia innych ludzi. Znamy normy określające dobre obyczaje i staramy się stosować je nawet wtedy, gdy z różnych powodów, przeżywamy skrajny stres. Naukę pożądanych zachowań rozpoczynamy już w przedszkolu. Przypomnijmy więc "Kodeks przedszkolaka", który - po uogólnieniu - będzie (z powodzeniem) regulował zachowania każdego z nas.

• Jestem miły i uprzejmy wobec kolegów i dorosłych.
• Pamiętam o ważnych słowach: proszę, dziękuję, przepraszam.
• Pomagam innym przedszkolakom.
• Troszczę się o zdrowie swoje i innych
  - mówię umiarkowanym głosem
  - odpowiednio korzystam ze sprzętu i zabawek
  - znam zasady poruszania się po budynku
  - szanuję uczucia innych.
• Bawię się zgodnie
  - umiem się dzielić zabawkami
  - współdziałam ze wszystkimi
  - panuję nad swoimi emocjami
  - potrafię samodzielnie rozwiązywać konflikty.
• Pani jest moim przewodnikiem w grupie.
• Dbam o wygląd naszego przedszkola.
• Szanuję cudzą własność.
• Umiem przepraszać - umiem wybaczać.
• Odpowiedzialnie, sumiennie i rzetelnie wykonuję podejmowane zadania i obowiązki.