"Rozumieć rolę pracy w życiu człowieka"

Julian Tuwim "Wszyscy dla wszystkich"

Murarz domy buduje,
Krawiec szyje ubrania,
Ale gdzieżby co uszył,
Gdyby nie miał mieszkania?

A i murarz by przecie
Na robotę nie ruszył,
Gdyby krawiec mu spodni
I fartucha nie uszył.

Piekarz musi mieć buty
Więc do szewca iść trzeba,
No, a gdyby nie piekarz,
Toby szewc nie miał chleba.

Tak dla wspólnej korzyści
I dla dobra wspólnego
Wszyscy muszą pracować,
Mój maleńki kolego.                                                                                                                                  

Praca jest ważna zarówno ze względów osobistych, jak i społecznych. Można ją rozważać na wiele sposobów, m.in.:
- jako konieczność życiową, bo potrzebne są środki finansowe na utrzymanie siebie i rodziny,
- jako obowiązek względem społeczeństwa,
- jako drogę spełniania swoich potrzeb osobowych,
- jako drogę samorealizacji i rozwoju zawodowego,
- jako oznakę prestiżu społecznego,
- jako szansę budowania kontaktów z innymi ludźmi i tworzenia więzi społecznych.

Kiedy praca daje satysfakcję, zadowolenie, przyjemność???
- gdy jest ciekawa, interesująca, rozwojowa,
- gdy daje poczucie celowości i sensu wykonywanych czynności,
- gdy odczuwamy przekonanie o sprawiedliwym traktowaniu pracowników pod względem finansowym, z uwzględnieniem pełnionych funkcji, kwalifikacji zawodowych i efektów pracy,
- gdy towarzyszy nam świadomość zawodowych osiągnięć,
- gdy pracownicy otrzymują informację zwrotną w kwestii zaangażowania w pracę,
- gdy firma wspiera pracowników w trudnych sytuacjach domowych, życiowych,
- gdy firma dostrzega jednostkowe predyspozycje i reaguje na oczekiwania ludzi.

Praca jest jednym z istotnych składników życia człowieka. Może być dobrodziejstwem i przekleństwem, miłym obowiązkiem i nieznośnym przymusem.
Dobrodziejstwem jest, gdy:
- nadaje sens życiu człowieka,
- jest zgodna z możliwościami i aspiracjami,
- daje satysfakcję finansową i osobistą,
- daje możliwość rozwoju,
- wspiera w sytuacjach kryzysowych rodzinnych i osobistych,
- panują dobre relacje międzyludzkie.
Przekleństwem jest, gdy:
- utrudnia życie domowe, rodzinne, osobiste,
- jest ponad siły i możliwości,
- jest stresująca,niepewna, zagraża życiu i zdrowiu,
- panuje zła atmosfera międzyludzka,
- pochłania człowieka bez reszty,
- nie daje satysfakcji finansowej.

Jeżeli chodzi o stosunek do pracy to nie należy popadać w skrajności (niszcząca jest zarówno nadgorliwość, jak i lenistwo). Pasjonatami pracy zaś mogą być wszyscy ci, którzy wykonują pracę bez jakiegokolwiek przymusu. Praca stanowi ich osobisty wybór spośród wielu opcji życiowego funkcjonowania i mogą się pracy poświęcać bez reszty .

Myśli do przeanalizowania:
"Aby być szczęśliwym trzeba pragnąć, działać i pracować - taki jest porządek przyrody, której życie polega na działaniu." (Paul Holbach)
"Praca daje okazję odnalezienia samego siebie, własnej rzeczywistości dla siebie i nikogo innego. (Bolesław Prus)
"Praca oddala od nas trzy wielkie niedole: nudę, występek i ubóstwo. (Voltaire)
"Droga do bogactwa prowadzi przez pracę i oszczędność." (Benjamin Franklin)

"Odkrywać tajemnice przyrody"

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska "Barwy"

Oto jest fiolet - drzewa cień idący żwirem,
fiolet łączący miłości czerwień z szafirem.
Tam brzóz różowa kora i zieleń wesoła,
a w jej ruchliwej sukni nieb błękitne koła.
A we mnie biało, biało, cicho, jednostajnie -
bo noszę w sobie wszystkich barw skupiona tajnię.
O, jakże się w białości mojej męczę -
chcę barwą być - a któż mnie rozbije na tęczę?

Dłuższy dzień i słoneczko zachęcają nas do wychodzenia z domu i obserwowania przyrody. Każde wyjście na łono natury to najlepsza lekcja normalności. Dobry kontakt z przyrodą gwarantują takie cechy, jak: ciekawość, cierpliwość, uważność, opanowanie i wytrwałość.
Źródłem wiedzy są samodzielnie prowadzone obserwacje na bieżąco zestawiane z odpowiedziami samodzielnie odnajdywanymi w podręcznikach, encyklopediach, książkach, albumach, opracowaniach naukowych itp. Oczywiście, każdy z nas ma takie obszary świata przyrody, które go bardziej interesują, i takie, które go interesują mniej. Ważne, by obserwując ten jakże ważny świat patrzeć na niego mądrze, według zasad którymi on się rządzi, a zasady te brzmią:
- świat jest całością, wielką wspólnotą niezliczonych istot, powiązanych ze sobą na wiele sposobów;
- każda forma życia jest wyjątkowa i spełnia ważną rolę w przyrodzie;
- człowiek jest integralną częścią przyrody;
- obowiązuje nas poszanowanie dla życia w każdej postaci;
- prawa rządzące światem żywym według Barry Commonera sprowadzają się do 4 punktów: 1. każda rzecz jest powiązana z wszystkimi innymi rzeczami 2. każda rzecz musi się gdzieś podziać 3. przyroda wie najlepiej 4. nie istnieje coś takiego, jak obiad za darmo;
- zachowania ekologiczne powinny być efektem rozumienia praw przyrody, a nie efektem strachu przed konsekwencjami;
- powinniśmy personifikować przyrodę w znaczeniu, co myślałbym ja, jako góra? lub ja, jako drzewo lub ja, jako zboże? - i odkrywać w ten sposób potrzeby i oczekiwania świata przyrody;
- powinniśmy rozumieć przyrodę jako dziedzinę interdyscyplinarną, a więc tę, która uczy szacunku do życia, odpowiedzialności za otaczający świat żywy, wyczucia i przestrzegania równowagi wokół nas;
- każde działanie należy poddawać ocenie moralnej, a więc odpowiadać sobie na pytanie, czy nie naruszyliśmy obowiązującego porządku w naturze;
- każde działanie ma sens tylko wtedy, gdy służy dobru Ziemi.

Przy takim podejściu do świata przyrody na pewno uda nam się zgromadzić wiele spostrzeżeń i doświadczeń, które pozwolą nam o sobie myśleć, jako o ludziach mądrych, rozsądnych, odpowiedzialnych, będących integralną cząstką układanki pod tytułem "świat przyrody."Ubogaceni spostrzeżeniami i pozytywnymi emocjami będziemy stawać się osobami sympatycznymi dla innych ludzi i rozdającymi szczęśliwość wszystkim wokół, co jest wysoce pożądane i ze wszech miar oczekiwane.


Cytaty do przeanalizowania:
"Człowiek, który potrafi rozmawiać z drzewem, nie potrzebuje psychiatry. Niestety, sporo ludzi uważa inaczej." (Phil Bosmans)
"Wszelka sztuka jest naśladowaniem natury." (Seneka Młodszy)
"Natura dała nam dwoje oczu, dwoje uszu, ale tylko jeden język po to, abyśmy więcej patrzyli i słuchali, niż mówili." (Sokratates)
"Im bliżej natury jesteśmy, tym więcej czujemy w sobie Boga." (Johann Wolfgang Goethe)

"Znać istotę sztuki"

wrobel "Artyści"

Obydwaj głowa pracują,
Choć profesja nie ta.
Jednakowo piękno czują,
Malarz i poeta.

Jeden piękno kreśli słowem,
A drugi kolorem.
Obaj artyści być mogą
Romantyka wzorem.

Blisko, obok siebie żyją,
Malarz i poeta.
Razem palą, czasem piją,
Choć już głowa nie ta.

Gdy ogarnia ich podnieta,
Każdy wenę czuje.
Wtedy pisze pan poeta 
A malarz maluje.

Istotą sztuki są dzieła. Mogą one reprezentować: sztuki plastyczne, muzyczne, filmowe, literackie, rzemieślnicze i inne.
Wszystkie pełnią wiele funkcji: porozumiewanie się artysty z odbiorcą; wywoływanie u odbiorcy określonych emocji; uświadamianie mu czegoś ważnego, charakterystycznego, nieznanego; czasem wywoływanie uczuć religijnych; wprowadzanie w nastrój zabawowy; leczenie; oczyszczanie ze złych emocji; służba potrzebom utylitarnym człowieka.

Sztuka nie zna żadnych ograniczeń. Jej tworzenie wynika z tylko z potrzeby wyrażania przez artystę myśli i emocji, z jego poczucia piękna i świadomości istniejących nieprzemijających wartości świata.

Rolę naczelną w tworzeniu dzieł sztuki odgrywa wyobraźnia twórcza artysty, który albo odtwarza świat, albo konstruuje świat, albo prezentuje własne emocje. Niektórzy głoszą, że ważną rolą sztuki jest służba Bogu, czasem krytyka społeczeństwa albo projektowanie nowych wizji świata.

Wszystkie dzieła sztuki posiadają pierwiastek rzeczowy. I tak: budowla architektoniczna zawiera element kamienia, malowidło - element barwy, utwór literacki - element brzmienia, utwór muzyczny - element dźwięku.

Każde dzieło sztuki zawiera pierwiastek osobliwy - coś osobistego, symbol, przesłanie. Alegoria i symbol stanowią to pojęcie ramowe, w którego horyzoncie mieści się charakterystyka każdego dzieła sztuki.

Wszystkie sądy o sztuce opierają się na prawdzie rozumianej jako prawdziwość naszych doznań, myśli i przeżyć pobudzanych w kontakcie z danym dziełem sztuki. Są one uwarunkowane naszą wrażliwością na otaczający świat i na sztukę w ogóle, wynikają z naszej wiedzy szczegółowej na temat danej sztuki, a nawet - zależą od naszego aktualnego samopoczucia fizycznego i psychicznego. Stąd wypływa ważne przesłanie: należy zachować daleko idący dystans w swoich wypowiedziach na temat konkretnych dzieł sztuki, bo ich odbiór zależy od wielu czynników, a tym samym jest wysoce subiektywny i indywidualny.

Do przeanalizowania:
"Prawdziwym wyzwoleniem jest spojrzenie na sztukę z perspektywy, która nie jest własną." (Leonard Cohen)
"Sztuka jest dla mnie stanem duszy. A dusza jest święta!" (Marc Chagall)
"Sztuka jest najbardziej intensywną formą indywidualizmu, jaką kiedykolwiek znał świat." (Oscar Wilde)
"Sztuka jest dzieckiem natury i wnuczką Boga." (Dante Alighieri)

"Być człowiekiem prawdziwym"

Katarzyna Wyglądała "czasami"

czasami trzeba płakać
jak robią małe dzieci
czasami być na "nie"
jak nastolatki
czasami trzeba być 
po prostu człowiekiem

Być człowiekiem prawdziwym to być człowiekiem autentycznym czyli nie udawać kogoś innego niż się samemu jest; ani kogoś takiego, jakiego oczekiwałoby otoczenie.
Prawdziwy człowiek:
- ma poczucie własnej wartości i wiele pokory,
- zna swoje mocne i słabe strony,
- stawia czoła trudnościom i przeciwnościom dnia codziennego,
- wierzy w swoje możliwości i jest konsekwentny w działaniu,
- zachowuje się zgodnie z własnymi przekonaniami,
- dąży, by światy wewnętrzny i zewnętrzny były ze sobą kompatybilne,
- czyni dobro, by świat stawał się lepszym,
- posiada wrażliwość na drugiego człowieka,
- okazuje zrozumienie i pomoc innym,
- jest uczciwy względem siebie i innych ludzi,
- wystrzega się brutalnego języka, agresji i arogancji,
- jest taktowny, życzliwy i empatyczny,
- niesłusznie nie oskarża, nie osądza, nie obmawia.

Ludzie szanują i cenią ludzi prawdziwych, a strzegą się "farbowanych lisów". Warto więc pracować nad sobą, by osiągnąć cechy człowieka prawdziwego. To proces długofalowy. Nie łatwy, ale jeżeli wiemy czego chcemy i jesteśmy konsekwentni w osiąganiu postawionych sobie celów - damy radę. Ważna jest krytyczna ocena własnych zachowań.

Cytaty pod rozwagę:
"Aby poznać siebie, trzeba się wystawić na próbę. Tylko tak może się przekonać każdy, na co go stać." (Seneka Młodszy)
"Wszystko, co łączy ludzi, jest dobrem i pięknem; wszystko, co ich rozdziela, jest złem i brzydotą." (Lew Tołstoj)
"Uważajcie na ludzi, którzy się nie śmieją - są niebezpieczni." (Juliusz Cezar)