"Porządkowanie świata - podsumowania"

 Jan Brzechwa "Podsumowanie"

Miałem stosy, miałem pełne worki

Rymów męskich, żeńskich i nijakich;

Rozsypały mi się jak paciorki,

Rozleciały się jak leśne ptaki.

Miałem rytmy posłuszne mej dłoni,

Miałem lotne, wesołe pomysły -

Pogubiłem je i nic już po nich,

Jak deszczowe kropelki się rozprysły.

Miałem lata młode i beztroskie,

Prawdę mówiąc - wszystkie były młode;

Dziś, jak lalki powleczone woskiem,

Imitują dawną swą urodę.

Miałem w życiu dziewcząt niezbyt dużo,

Ależ cóż to były za dziewczęta!

Już się takie nigdy nie powtórzą,

Już ich nie ma. A ja je pamiętam.

Nie spostrzegłem, jak się postarzałem,

Nie te siły już i rzutkość nie ta.

Wkrótce życie weźmie rozbrat z ciałem,

Ale w głowie wciąż raj Mahometa. 

 

 Podsumowania zamykają jakiś czas życia i pracy człowieka. Mogą dotyczyć różnych okresów funkcjonowania, różnych dziedzin życia i różnych kategorii aktywności. Chcemy jako ludzie kontrolować czas, osiągać założone cele, rozwijać się, odnosić sukcesy.

Kończący się rok kalendarzowy 2021 rodzi pytanie: jaki był dla nas? Odpowiedzmy sobie na poniższe pytania i dokonajmy choćby powierzchownej jego oceny:

- co było w mijającym roku moim największym sukcesem?

- czego nowego doświadczyłem?

- czego się nauczyłem?

- jakie nowe umiejętności nabyłem?

- jakie marzenia spełniłem?

- gdzie byłem?

- kogo nowego poznałem?

- jakie przeczytałem książki?

- z czego jestem dumny?

- komu i za co jestem wdzięczny?

- czego dowiedziałem się o sobie?

- jak rozwijają się moje zainteresowania i pasje?

- o czym marzę i co chciałbym zrealizować/osiągnąć w nadchodzącym roku? 

Pytania ułatwią zbudowanie obrazu własnej aktywności, pomyślności, determinacji, rozwoju. Wiedza o sobie i dotychczasowych osiągnięciach będzie sprzyjać rozwijaniu dalszych marzeń, przygotowywaniu planów, tworzeniu programów działania i odnotowywaniu - w przyszłości - rozwoju, postępu, życiowego zadowolenia. Niech Nowy Rok 2022 przyniesie zdrowie, pomyślność, radość, sukcesy! Tego pragniemy Wszyscy i niech tak się stanie!

Myśli do przeanalizowania:

"Szczęście nie przychodzi z zewnątrz. Zależy od tego, co jest w nas samych." (Dale Cornegie)

"Szczęściem jest być dla kogoś żywym kolorem, który po latach nie wyblaknie." (Kurt Cobain)

"Przyjaźń poznaję po tym, że nic nie może jej zawieźć, a prawdziwą miłość po tym, że nic nie może jej zniszczyć." (Antoine de Saint-Exupery)

"Każda praca jest do wykonania, jeśli podzielić ją na małe odcinki." (Abraham Lincoln)

"Ten, kto żyje widzi dużo. Ten, kto podróżuje, widzi więcej." (przysłowie arabskie)

"Jeśli nie potrafisz wykorzystać minuty, to zmarnujesz i godzinę, i cały dzień, i całe życie." (Aleksander Sołżenicyn)

"Porządkowanie świata - radość"

 Andrzej Poniedzielski "Śpiewam"

Śpiewam - jestem, słyszę serca bicie.

Śpiewam serca, śpiewam duszy tajemnicę.

Tak jak czuję, najserdeczniej śpiewam życie.

Niechaj każdy dzień - niepustym dźwiękiem

Brzmi radośnie, niechby smutno - ale pięknie.

Chcę , bo los zaśpiewał ze mną tę piosenkę,

Czystym tonem, każdy dźwięk - dzień życia.

I niech płynie moja słodka tajemnica,

Jak dobrze śpiewem duszę ukołysać... .

 

 Radość jest stanem emocjonalnym, który wyraża w świadomości uczucie całkowitego spełnienia. Jest synonimem szczęścia, zadowoleniu i satysfakcji z przeżywanych doznań, wykonywanych czynności czy przywoływanych w pamięci wspomnień. Towarzyszy ludziom wszystkich profesji i wszystkich życiowych pasji.

Kiedy odczuwamy radość?

- gdy entuzjastycznie patrzymy na świat i utrzymujemy dobre relacje z innymi ludźmi,

- gdy doceniamy fakt istnienia i potencjał prawdziwego "Ja",

- gdy ryzykując odnosimy sukcesy (kto niczego nie ryzykuje, niczego nie osiąga),

- gdy uda nam się zlikwidować ból, który od dłuższego czasu nas dręczył,

- gdy potrafimy cieszyć się i świętować okazje i sukcesy,

- gdy nasz świat jest poukładany według ogólnie przyjętego porządku moralnego,

- gdy mamy zadowalające relacje rodzinne i kiedy każdy z członków rodziny odnosi sukcesy,

- gdy doświadczamy czegoś nowego, interesującego, odkrywczego, zaskakującego,

- gdy mamy swój udział w tym, co dzieje się wokół nas,

- gdy swoją dobrą energią przyciągamy do siebie dobrą energię innych ludzi,

- gdy regularnie oddajemy się aktywności fizycznej, która znacząco przyczynia się do wyzwalania hormonów szczęścia.

Radość  jest emocją stanowiącą sumę wrodzonych zdolności do przeżywania radości, naszego zaangażowania życiowego, naszej aktywności i  różnych zdarzeń, które inicjujemy sami oraz tych, które przynosi życie. Pod wpływem radości poszerza się nasza otwartość poznawcza, nasza ciekawość, nasze pole uwagi i sieć skojarzeń. Ludzie zdolni i skłonni do przeżywania radości mniej chorują, szybciej wracają do zdrowia, dobrze sobie radzą w sytuacjach trudnych i potrafią zgodnie współpracować z innymi osobami.

Radość wynika z zaspokojenia osobistych wartości i potrzeb. Jest uczuciem, którym niekoniecznie chcemy się dzielić, ale rozum mówi, że należy to czynić po to, by pokazywać innym, że istnieje szczęście, że warto podejmować trud pracy nad sobą i realizować wyznaczone sobie cele i zadania życiowe.

 Myśli do przemyślenia:

"Gdy wyschnie ocean oczekiwań, siądziesz przy źródle radości." (Eckhart Tolle)

"Radośnie jest czynić dobro. Radość powiększa się, kiedy wiesz, że nikt nie zna twoich dobrych uczynków." (Lew Tołstoj)

"Radość jest wszędzie: w zieleni trawy okrywającej ziemię, w błękitnej pogodzie niebios, w niezwyciężonej bujności wiosny, w poważnej wstrzemięźliwości szarej zimy, w ciepłym ciele ożywiającym nasz kształt cielesny, w doskonałym kształcie postaci ludzkiej, szlachetnej i wyprostowanej w życiu, a także w używaniu wszystkich naszych sił. Ten zdobył ostateczną prawdę, kto wie, iż cały świat to dzieło radości." (Rabindranath Tagore)

"Kochaj to, co robisz i rób to, co kochasz. Pasja jest kluczem otwierającym drzwi radości i dostatku." (David Cuschieri)

 

"Porządkowanie świata - wspominanie"

Anna Janko "Na brzegu"

Lato wczesnej młodości. Nuda niewinności.

Czytanie książki nad wodą.

Słodkie chaosy obłoków.

Już nie nicość

a jeszcze nie los.

Morze wydycha szeptem całe zdania

i cofa wszystko.

 

Niechaj przypłyną statki z ludźmi.

Niech się zbuduje miasto mojego życia.

Niech wleje się światło do wnętrza widoku

i sięgnie istoty rzeczy

 

z pominięciem rzeczy.

Wspomnienia to sprawa pamięci, która daje nam możliwość cofnięcia się w czasie, wybiegania myślą w przyszłość i wpływania na swoje obecne samopoczucie. Dzięki pamięci czujemy łączność z osobą, którą byliśmy na różnych etapach życia i  możemy nawiązywać relacje z innymi ludźmi.

Nad wspomnieniami nie mamy kontroli. Czasem przychodzą nam na myśl zdarzenia miłe, a innym razem odwrotnie - niemiłe, smutne czy powodujące wyrzuty sumienia. Oczywiście lubimy te wspomnienia dobre, radosne, z pozytywnym rozwiązaniem i do nich najczęściej wracamy.

Co wspominamy najczęściej?

- dzieciństwo, jako czas beztroski, radości, zabawy;

- naukę na różnych etapach zdobywania wiedzy, 

- relacje koleżeńskie i przyjacielskie,

- wydarzenia historyczne, w których uczestniczyliśmy lub o których wiele słyszeliśmy,

- spotkania rodzinne i towarzyszące im okoliczności,

- przygody, które nam się przytrafiły i wiele nas nauczyły,

- osoby dla nas znaczące - bo stanowiły wzór do naśladowania, bo wpłynęły na nasze losy, bo uświadomiły nam, co jest w życiu ważne,

- narodziny rodzeństwa, dzieci własnych; własny ślub,

- zdobywanie umiejętności : sportowych, kulinarnych, fotograficznych, zawodowych ... itp.

Dlaczego warto myślami powracać do czasu minionego?

- bo wspomnienia są odskocznią od codzienności,

- bo uświadamiają nam naszą drogę życiową z jej wzlotami, upadkami, momentami radości, zakłopotania, smutku,

- bo w nich pielęgnujemy pamięć o bliskich, znajomych, drogich nam osobach,

- bo przez nie poznajemy i budujemy naszą tożsamość,

- bo pokazują ścieżkę naszego rozwoju i zachowań w różnych sytuacjach,

- bo ukazują nasze relacje z innymi ludźmi,

- bo przypominają, że doświadczenia bywają lekcjami zachowań, nauką i przestrogą,

- bo pokazują, co w życiu jest ważne, a co najważniejsze,

- bo dobrze jest żyć w świetle zdarzeń, spostrzeżeń, doświadczeń, które były naszym udziałem i łączą czas przeszły z czasem teraźniejszym i przyszłym. 

Warto więc znaleźć czasem chwileczkę czasu na przywołanie w pamięci zdarzeń/zdarzenia o znaczeniu dla nas kluczowym, które wpłynęło na nasz los oraz przyczyniło się do naszego szczęścia.

Myśli do przeanalizowania:

" O szczęście warto walczyć. Nie wolno się godzić na bylejakość, bo kiedy życie przemija, starość można wypełnić dobrymi wspomnieniami." (Katarzyna Zyskowska)

"Czas zmarnowany nie istnieje we wspomnieniach." (Stefan Kisielewski)

"Sentymentalizm jest zawsze pierwszą oznaką oporu wobec postępu." (Peter Hoeg)

"Pamiętaj, w naszym życiu usiłujemy robić tylko dwie rzeczy: zniweczyć upływ czasu i przywrócić  zmarłych do życia." (Mark Herplin)

"Czasem warto się skupić na dobrych wspomnieniach. Przypominają człowiekowi, że szczęście jednak istnieje." (Yvonne Voon) 

"Porządkowanie świata - oczekiwanie"

 Ks. Jan Twardowski "Czekanie"

Popatrz na psa uwiązanego przed sklepem

o swym panu myśli

i rwie się do niego

na dwóch łapach czeka

pan dla niego podwórzem, łąką, lasem, domem

oczami za nim biegnie

i tęskni ogonem

 

pocałuj go w łapę

bo uczy jak na Boga czekać

 

Czekanie to "zajęcie" każdego człowieka, które towarzyszy mu przez całe życie. Każdego dnia na coś lub na kogoś czekamy. Na co najczęściej?

- na lepsze czasy,

- na sprzyjające okoliczności,

- na szczęśliwy los,

- na dostatnie życie,

- na spełnienie marzeń,

- na założenie szczęśliwej rodziny,

- na dobre słowo i miły gest,

- na inspiracje twórcze,

- na wygraną w loterii,

- na niespodziewane ... 

Czekamy na coś, co wydaje się dla nas dobre, pożądane, o czym marzymy, czego bardzo chcemy. Powinniśmy jednakże mieć świadomość, że niektóre z rzeczy pożądanych, oglądane przez pryzmat czasu, będą mieć dla nas znaczenie kluczowe, a inne staną się tylko nic nieznaczącymi błahostkami. W swoich oczekiwaniach trzeba też brać pod uwagę prawdy: nie ma szybkich osiągnięć i szybkich rozwiązań problemów; każdy człowiek ma określone możliwości i nie powinno się zabiegać o rzeczy, które znacząco przerastają nasze siły, wydolność, potrzeby, aspiracje. 

Czekanie może być bierne lub aktywne. Oczywiście, czekajmy na dobry los aktywnie - szukajmy ciekawej, dobrze płatnej pracy; organizujmy życie domowe według najlepszych wyobrażeń; podejmujmy działania w kierunku podnoszenia własnych kwalifikacji zawodowych... . Czekaniu też zawsze towarzyszą emocje: nadzieja na pomyślne rozstrzygnięcie sprawy i podniecenie - ach, co to będzie?; negatywne wyniki - a więc zawód, smutek, czasem nawet łzy. Im wyższa ranga tematu oczekiwań, tym większe i burzliwsze emocje.

Czekanie ma też taki przymiot, że nadaje większej doniosłości chwili, która ma nastąpić. Im dłużej na coś czekamy, tym bardziej to doceniamy i bardziej nas takie osiągnięcia cieszą - przeżywamy uczucie szczęścia, które nie znosi samotności - manifestujemy więc radość wszędzie tam, gdzie uważamy to za stosowne.

W czekaniu najgorsza jest niepewność. Nigdy nie znamy swojej przyszłości i nigdy nie wiemy czego należy się od życia spodziewać - czy dane nam rzeczy i zdarzenia będą tylko dobre, czy niekoniecznie takie będą. Poza tym czekaniu towarzyszą zawsze: wiara w pomyślność; nadzieja, że czym prędzej będzie tak, jak chcemy żeby było;  dłużący się czas, bogata wyobraźnia czekającego; niepokój, a czasem nawet duże zmęczenie.

Dobra rada: roztropnie czekajmy, czuwajmy, zbytnio się nie "podkręcajmy", miejmy na uwadze różne rozwiązania i różne scenariusze zachowania się na okoliczność tychże rozwiązań. Nie doprowadzajmy się do stanu wielkiego rozgoryczenia, poczucia krzywdy i beznadziei. Każde rozwiązanie uczy nas czegoś i ubogaca nas o określone myśli i doświadczenia oraz mobilizuje do poszukiwanie możliwości "innego poukładania życiowych klocków".

Myśli do przeanalizowania:

"Czas oczekiwania nie jest czasem straconym; jest stanem istnienia, który niesie w sobie swoje własne bogactwo." (Anne-Dauphine Jukond)

"(...) życie nie musi być tylko jednym wielkim oczekiwaniem, lecz również czymś, czym można się rozkoszować." (Orhan Pamuk)

"Kto niczego nie oczekuje, ten nigdy nie będzie zawiedziony - i od tego należy wychodzić. Wtedy wszystko, co dostajemy, jest już małą nadwyżką." (Erich Maria Remarque) 

"Czekanie to nie tylko cierpliwość, ale przede wszystkim ogromna wiara, że warto." (Kamila Kampa)

"Porządkowanie świata - sens życia na ziemi"

 ks. Jan Twardowski "wiersz z banałem w środku"

nie bój się chodzenia po morzu

nieudanego życia

wszystkiego najlepszego

dokładnej sumy niedokładnych danych

miłości nie dla ciebie

czekania na nikogo

 

przytul w ten czas nieludzki

swe ucho do poduszki

bo to co nas spotyka

przychodzi spoza nas

 

Człowiek wyprowadza swój sens życia na ziemi z dwóch parametrów: 

- techniki, która kreuje świat i stara się ułatwiać ludziom życie na ziemi

oraz

- religii, która wprowadza ludzi w świat wartości i kształtuje ich duchowość.

Technika jest podstawową umiejętnością człowieka, która umożliwia mu tworzenie potrzebnych narzędzi i urządzeń. Zakłada ona ludzką interwencję w przyrodzie, ale może też służyć ograniczaniu tej interwencji do niezbędnych rozmiarów. W swej istocie jest odsłaniającą prawdę działalnością twórczą; jest w tym podobna do sztuki, jest sztuką tworzenia narzędzi. Polega także w swej większości na rozwiązywaniu problemów praktycznych. Wykorzystuje w tym celu rezultaty nauk ścisłych i innych, jeśli takie są dostępne.

Niebezpieczeństwo ludzkiej fascynacji produktami i możliwościami techniki sprowadza się do tego, że człowiek wywyższa siebie i wydaje mu się, że jest panem świata.

Wiara w boga natomiast dodaje człowiekowi w życiu sił. Sprawia, że odnajduje on sens istnienia. Religia określa zasady, według których powinniśmy żyć, aby osiągnąć życie wieczne. Wiara sprawia, że cenimy sobie takie wartości, jak: miłość, przyjaźń, dobro, szacunek dla drugiego człowieka... .
Obecność człowieka na ziemi to nie tylko jego ciało, ale także intelekt oraz duchowość.
Duchowość ludzka kształtuje się właśnie przez wiarę. Gdy wierzymy, że istnieje bóg, który opiekuje się nami i w myśl jego zasad dążymy do doskonałości, życie ma sens. Żyjemy według określonych przez religię zasad oraz wyznajemy określone wartości, aby po śmierci otrzymać zasłużoną nagrodę.

Widzenie świata i siebie w świecie przez pryzmat techniki i religii (równocześnie) sprawia, że dostrzegamy sens życia na ziemi w ogóle i sens podejmowanych przez siebie codziennie działań na rzecz zmiany siebie i otoczenia. W tak rozumianym i uporządkowanym świecie czujemy się dobrze, chcemy żyć i chce nam się tworzyć postęp.

 Myśli do przeanalizowania: 

"Astronomia zrodziła się z przesądów; elokwencja z ambicji, fałszu i pochlebstwa; geometria z chciwości; fizyka z próżnej ciekawości; nawet filozofia moralna z ludzkiej pychy. Tak więc sztuki i nauki zawdzięczają swoje powstanie naszym wadom." (Jean Jacques Rousseau)

"Piękno naukowej przygody polega na tym, że nigdy nie zabraknie dalszych znaków zapytania."
(ks. prof. Michał Heller) 

"Komputer to logiczne ogniwo w rozwoju człowieka: inteligencja bez moralności." (John Osborne)

"Aby osiągnąć wielkie rzeczy, musimy nie tylko działać, ale także marzyć; nie tylko projektować, ale także wierzyć." (Anatole France)

"Dla ludu religia jest prawdą, dla mędrców fałszem, a dla władców jest po prostu użyteczna." (Seneka Młodszy)

"Gdybyśmy mieli wiarę, widzielibyśmy dobrego Boga we wszystkim." (Bernadetta z Lourdes)

"Porządkowanie świata - panowanie nad czasem swojego życia"

Artur Lungkvist "Czas"

Czy ciągle jest jeszcze czas,

czas dla człowieka i świata?

Wszędzie wypatrujemy znaków,

ale nie wiemy co oznaczają.

Czy mamy czas myśleć i działać?

Musimy przecież wędrować, dążyć naprzód

iść dalej w nieznane i groźne.

(O świcie widzimy, jak mewa wzlatuje

i znowu opada, jak zgubiona chustka.

Raz po raz wzbija się i szybuje w dół,

jak gdyby uwiązana na sznurku.)

Czy na wszystko jest już za późno?

A może nigdy nie jest na ziemi

za późno dla nas.

 

 Panować nad czasem swojego życia to:

- posiąść umiejętność czytania siebie, swoich potrzeb i możliwości,

- radzić sobie z natłokiem informacji,

- opracowywać sensowne i skuteczne plany działania,

- trafnie przewidywać zdarzenia,

- ustalać priorytety działania,

- podejmować szybkie i mądre decyzje,

- koncentrować uwagę na rzeczach najważniejszych,

- tworzyć własne rutyny dla współdziałania z czasem,

- rezerwować czas na zainteresowania i pasje,

- dbać o dobry sen, bo zwiększa wydajność, kreatywność i niweluje stres,

- praktykować aktywność fizyczną, bo wpływa korzystnie na pracę mózgu i dobry nastrój,

- realizacji zadań nie odkładać na później lub na czas bliżej nieokreślony, bo często tracimy wówczas motywację do ich wykonania w ogóle.

  

Myśli do przeanalizowania:

"Tylko miłość jest wieczna i przekracza granice czasu." (Prosper Monier)

"Dwóch najpotężniejszych wojowników to cierpliwość i czas." (Lew Tołstoj)

"Jeśli nie teraz, to kiedy? (Anonim)

"Zarządzanie czasem to zarządzanie życiem." (Anonim)  

"Porządkowanie świata - życie to podróż"

 Nancy Burke ***

Cienką

srebrzystą

nitką życia

pędzę

 

że sama

tkam ją

tylko się

 zdawało 

 

Przede mną

tłusty

pająk

Życie jest wędrówką od narodzin po kres istnienia. W czasie tej wędrówki gromadzimy wiedzę o sobie i o świecie, spostrzeżenia, wrażenia, doświadczenia, dobra materialne i niematerialne. Seneka powie: "Całe życie człowieka jest tylko podróżą do śmierci" - i tak jest, ale dzięki życiu kolejnych osób i kolejnych pokoleń świat odnotowuje wzrost poziomu wiedzy o rzeczywistości ziemskiej, postęp, rozwój we wszystkich dziedzinach życia, poprawę komfortu życia ludzi, itp.

Czym jest nasza podróż przez życie?

- gromadzeniem wiedzy o sobie i poszukiwaniem własnej tożsamości,

- przechodzeniem własnej drogi życiowej i zbieraniem doświadczeń,

- odkrywaniem tajemnic świata, praw natury rządzących światem oraz rozwiązywaniem różnych problemów, które na naszej drodze się pojawiają,

- stawianiem czoła przeciwnościom losu,

- dokonywaniem wyborów w obrębie rozpracowywanych tematów,

- ćwiczeniem wytrwałości w działaniu, odporności na wszelkie przeciwności,

- poszukiwaniem sensu istnienia,

- definiowaniem i realizacją kolejnych celów życiowych,

- zdobywaniem potrzebnych w życiu umiejętności,

- poszukiwaniem prawdy,

- poszukiwaniem inspiracji twórczych,

- błądzeniem,

- poszukiwaniem przygód,

- dostrzeganiem świata w odsłonach piękna i marności,

- chwytaniem chwil, zdziwieniem i zachwytem, docenianiem tego, co udało się przeżyć,

- wdzięcznością za to, co jest nieodłączne w życiu (rytm nocy i dnia, zmiana pór roku, kwitnienie i obumieranie roślin, naprzemienność przeżywanych emocji - radość, smutek, cierpienie, samotność, miłość...).

Podróż przez życie to chwile, momenty, zdarzenia, cele, miejsca, osiągnięcia i sukcesy, etapy, marsze w towarzystwie i w samotności.
Najcenniejszymi przystankami w wędrówce przez życie są: rodzina, dom, poczucie bezpieczeństwa, spokój, miłość do ludzi i przyrody, przeżycia, wspomnienia, ciekawość świata, twórczość. 

Obraz życia w podróży malujmy w kolorowych barwach, a ciemne plamy zamieniajmy na lekcje nauki, pokorę, wdzięczność, refleksję. Rzeczy, na które mamy wpływ projektujmy mądrze i wizjonersko.

  Myśli do przeanalizowania:

"Życie jest podróżą, która prowadzi do domu." (Herman Melville)

"Życie jest podróżą, której należy doświadczyć, a nie problemem do rozwiązania." (Kubuś Puchatek) 

"Cel podróży to nie miejsce, do którego zmierzasz, a nowa perspektywa z jaką patrzysz na świat." (Henry Miller)

"Przygoda warta jest każdego trudu." (Arystoteles)

"Porządkowanie świata - ekologiczne Święto Zmarłych"

Ryszard Kapuściński ***

Nasi umarli

 

jakże przestało ich wszystko obchodzić

są zimni

obojętni

o nic nie pytają

 

trzymają się na uboczu

zawsze w tym samym miejscu

 

milczą

 

Nasza kultura jest mocno nastawiona na pokaz. Najbliższą okazją do "przesadyzmu" jest Święto Zmarłych. Groby będą uginać się pod kilogramami zniczy i plastikowych stroików, które w parę dni po święcie staną się trudnymi do przetworzenia śmieciami. 

Warto zauważyć, że sam proces palenia zniczy to emisja do atmosfery szkodliwych dla układu oddechowego składników: toluenu i rakotwórczego benzenu.

Dobrym rozwiązaniem byłoby ograniczenie wszelkich dekoracji z tworzyw sztucznych do niezbędnego minimum. Jeżeli kwiaty - to żywe, naturalne; jeżeli znicze to w symbolicznej ilości. Zupełnie wystarczającym byłby jeden piękny znicz na grobie, stanowiący symbol pamięci i wdzięczności dla Bliskiej osoby. Wiadomo przecież, że zmarłym ani światełka, ani kwiaty nie są potrzebne. Im wystarczy pamięć, modlitwa, wspomnienie, życzliwa myśl, która będzie darem najpiękniejszym i najbardziej ekologicznym. Szacunek dla ludzi żyjących i środowiska domaga się respektowania zaleceń ekologicznych i rozumnego podejścia do rzeczywistości materialnej.

Myśli do przemyślenia:

"I choć ich życia płomień zgasł, to myśli o nich są przecież w nas." (M. Czerkawska)

"Ktoś tutaj był i był, a potem nagle zniknął i uporczywie Go nie ma." (Wisława Szymborska)

"Istota wspomnień polega na tym, że nic nie przemija." (Elias Canetti)  

"Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą." (ks. Jan Twardowski) 

"Porządkowanie świata - niepowtarzalność życia"

 Elżbieta Opalińska "Nowy dzień..."

Poranna zorza nas obudzi,

Zaśpiewa pieśń swą ptak.

Zabłyśnie znowu promień słońca,

To dnia nowego znak.

Co też nowego on przyniesie?

Czy szczęścia trochę da?

A może troska nas przygniecie?

Czekajmy końca dnia.

Szczęśliwy każdy nowy dzień

Gdy z życiem idzie w parze.

Cieszmy się każdą jego chwilą

I patrzmy co da w darze.

 Nieodwracalność ludzkiego życia wpływa na obranie właściwej drogi życiowej i poszukiwanie sensu w różnych sytuacjach i okolicznościach codziennego funkcjonowania. Ważne jest, by urzeczywistniać potencjalny sens różnych sytuacji, bo wszystko co robimy ma wymiar nieodwracalny. Ocalamy w ten sposób zaistniałe zdarzenia i sytuacje dla przeszłości, w której znajdą one swoje godne siebie miejsce. W przeszłości bowiem, nic nie jest bezpowrotnie utracone, lecz staje się utrwalone w sposób niepodważalny, i jest pieczołowicie przechowywane. Należy więc - patrząc wstecz - dostrzegać wykonane przez siebie czynności, wspominać przeżyte miłości, odtwarzać cierpienia zniesione z odwagą i godnością.

Prawdą jest, że na osoby starsze nie czekają w przyszłości nowe możliwości i szanse. Mają one jednak w zanadrzu coś więcej. Miejsce przyszłych możliwości zajęły rzeczywistości z przeszłości: wykorzystane szanse, wypełnione sensy, zrealizowane wartości - i nikt oraz nic nie zdoła osobom starszym odebrać zgromadzonych w przeszłości skarbów.

Z uwagi na możliwość odnalezienia sensu w cierpieniu, należy uznać sens życia za bezwarunkowy. Ów bezwarunkowy sens znajduje swą analogię w bezwarunkowej wartości każdego człowieka. To ona gwarantuje niezaprzeczalną jakość ludzkiej godności.

Podobnie jak nasze życie ma swój sens w każdych, nawet najbardziej tragicznych okolicznościach, tak też wartość każdego człowieka pozostaje dla niego prawdziwa, ma oparcie w wartościach urzeczywistnionych przez niego w przeszłości i nie zależy od stopnia użyteczności, jaką człowiek obecnie sobą reprezentuje.

(Opracowano na podstawie: Viktor E. Frankl " Człowiek w poszukiwaniu sensu")

Myśli do przeanalizowania: 

"Największym powodem do chwały nie jest nigdy nie upaść, ale umieć podnosić się za każdym razem, kiedy upadniemy." (Konfucjusz)

"Jeśli nie potrafisz latać, biegnij. Jeśli nie potrafisz biegać, chodź. Jeśli nie potrafisz chodzić, czołgaj się. Cokolwiek jednak robisz, poruszaj się do przodu." (Martin Luther King)

"Zawsze kiedy znajdziesz się po stronie większości, czas zatrzymać się i zastanowić." (Mark Twain)

"Człowiek upada i się podnosi. Jedni nazywają to gimnastyką, inni sensem życia." (Sławomir Kuligowski)

 

"Porządkowanie świata - poszukiwanie sensu życia"

 Leopold Staff " Kochać i tracić"

Kochać i tracić, pragnąć i żałować,

Padać boleśnie i znów się podnosić,

Krzyczeć tęsknocie "precz" i błagać: "prowadź!" 

Oto jest życie: nic, a jakże dosyć...

 

Zbiegać za jednym klejnotem pustynie,

Iść w toń za perłą o cudu urodzie,

Ażeby po nas zostały jedynie

Ślady na piasku i kręgi na wodzie.

 

Rzeczą absolutnie ważną jest nastawienie człowieka do życia. Nie liczy się to, czego my oczekujemy od życia, ale czego życie oczekuje od nas. Trzeba wiedzieć, że każdy człowiek poddawany jest bez przerwy nieustannym egzaminom i chcąc je zdać, musi porzucić czczą gadaninę oraz rozmyślania - na rzecz podejmowania właściwych działań i właściwego postępowania. Ostatecznie życie sprowadza się do wzięcia na siebie odpowiedzialności za znalezienie właściwego rozwiązania problemów i zadań, jakie życie stawia przed każdym z nas.

Zadania te, a co za tym idzie, również sens życia, są różne dla różnych ludzi i sytuacji. Niemożliwością zatem jest podanie ogólnej definicji sensu życia. Pytań o sens życia nie załatwią ogólnikowe odpowiedzi. Życie nie jest bowiem mglistym konceptem, lecz jak najbardziej realną i konkretną rzeczywistością, podobnie jak życiowe zadania są także czymś bardzo realnym i konkretnym. To one kształtują nasze przeznaczenie, które w każdym przypadku jest inne i wyjątkowe. Żaden człowiek i żaden ludzki los nie może być porównywany z innym człowiekiem i innym losem.
Każda sytuacja jest niepowtarzalna i każda wymaga innych reakcji. Czasami okoliczności, w jakich się znaleźliśmy, wymagają od nas sterowania własnym przeznaczeniem poprzez konkretne działania. Kiedy indziej lepiej jest skorzystać z okazji do chwili kontemplacji i w ten sposób wygrywać swoje atuty. Zdarza się też, że człowiek jest zmuszony po prostu zaakceptować wyrok losu i pokornie dźwigać swój krzyż. Każda sytuacja jest wyjątkowa i zawsze istnieje tylko jedno właściwe rozwiązanie problemu, z jakim w danej sytuacji przychodzi nam się zmierzyć.

Gdy człowiek odkrywa, że jego przeznaczeniem jest cierpienie, musi potraktować to cierpienie jako zadanie do wypełnienia - jedyne i wyjątkowe zarazem. Musi przyjąć do wiadomości, że także w cierpieniu pozostaje kimś wyjątkowym, samotnym bytem we wszechświecie. Nikt mu nie ulży, ani nie będzie cierpieć za niego. Ma on jednak unikatową szansę wyboru sposobu, w jaki uniesie swoje brzemię. 

(Opracowano na podstawie książki: Viktor E. Frankl "Człowiek w poszukiwaniu sensu", Wyd. Czarna Owca, W-wa 2017)

 Myśli do przeanalizowania: 

"Życie daje każdemu tyle, ile sam ma odwagę sobie z niego wziąć." (Jacek Pałkiewicz)

"Nieszczęścia zsyłane są po to, abyśmy uważniej przyjrzeli się swemu życiu." (Mikołaj Gogol)

"Życie zaczyna się tam, gdzie kończy się lęk." (Osho)

" To nasza wewnętrzna wolność, której nikt nie jest nam w stanie odebrać, nadaje życiu sens i znaczenie." (Victor Frankl)

"Porządkowanie świata - szczęście a charakter"

 Oskar Wizard "Małe szczęścia"

Szczęścia 

toczą się drogą

małymi drobinkami...

Aby je dostrzec,

przydałyby się nam okulary.

Bo one są małymi

codziennymi radościami.

Lecz gdy je odnajdziemy,

dzieją się czary!

 

Bo szczęście kryje się

na każdym kroku.

A naszą rolą

jest jego odkrywanie.

Idziemy do światła

lub też do mroku...

Wybieramy samotność 

lub ludzi kochanie!

To, co w życiu ważne, zależy od charakteru. To on sprawia, ze ludzie potrafią dążyć i osiągać cele. Charakter można zbudować tylko wtedy, gdy ma się mocną podstawę w postaci poczucia wartości, a to jest ułamkiem, w którym mianownikiem są dążenia i pragnienia, a licznikiem efekty realizacji tych dążeń czyli sukcesy.

Charakter wyrabia się przez konkretne działanie, a nie samo posiadanie woli działania. Za sprawą charakteru człowiek zaczyna wykonywać zadania, uzyskując przez to zadowolenie z siebie oraz z efektów swojej pracy. Ludzie, którzy uważają się za szczęśliwych, czerpią zwykle największą satysfakcję z tego co robią, kim się stali, co osiągnęli, do czego doszli. Poczucie szczęścia rośnie proporcjonalnie do przeżywanych satysfakcji, a nie przyjemności. Żeby w życiu satysfakcje przeważały nad przyjemnościami, potrzebne są samodzielne dokonania - takie, które osobiście cenimy i uważamy za dobre. Najwyżej na ogół cenimy to, co kosztuje więcej nie tylko pieniędzy, ale także pracy, wytrwałości, pomysłowości, inteligencji i twórczych działań.

Budowanie dojrzałego charakteru odbywa się poprzez:

- konsekwentne doprowadzanie pracy do końca,

- samodyscyplinę nie tylko w pracy, ale także w odpoczynku i zabawie,

- wytrwałość,

- umiejętność realistycznego obierania i osiągania celów,

- zdolność odkładania gratyfikacji i przyjemności na swój czas,

- odróżnianie potrzeb od zachcianek,

- wzięcie w swoje ręce odpowiedzialności za swe sukcesy i porażki, pomyłki lub wyrządzone innym przykrości, a więc za całe swoje życie. 

(opracowano na podstawie: Ewa Woydyłło "Poprawka z matury. Aby dorosłe dzieci naprawdę dorosły")

Myśli do przeanalizowania:

"Szczęście jest decyzją, nie punktem na mapie." (Andrew Matthews)

"Szczęście osiąga się przez działanie, a nie bierne posiadanie." (Napoleon Hill)

"Szczęście występuje, gdy to co myślisz, to co mówisz i to co robisz jest w harmonii." (Mahatma Gandhi)

"Prawdziwe szczęście jest rzeczą wysiłku, odwagi i pracy." (Honore de Balzac) 

"Porządkowanie świata - gdy nadchodzi jesień"

 "Najlepszym lekarzem na świecie są:

doktor dieta,
doktor spokój,

i doktor dobry humor" 

(Jonathan Swift)

Widoczna w przyrodzie jesień skłania do refleksji, i każe zadać sobie pytanie, co robić, by zachować dobrą kondycję i nie przytyć jesienią?
W tym miejscu przypomnijmy stare, sprawdzone sposoby zachowania właściwej masy ciała i dobrej kondycji psychofizycznej. Oto one:

- jeść tylko wtedy, gdy naprawdę jesteśmy głodni,

- posiłki jeść pięć razy dziennie w małych porcjach,

- dzień zawsze zaczynać od śniadania; najlepiej, gdy będzie to owsianka z dodatkami (przygotowanie jej zaczynamy poprzedniego dnia wieczorem; moczymy płatki owsiane w wodzie - na jedną łyżkę płatków dajemy średnio dwie łyżki wody; do kubka można również dodać miód, orzechy, nasiona; po wymieszaniu zostawić mieszaninę na całą noc; następnego dnia owsianka jest prawie gotowa; wystarczy jeszcze tylko skropić ją sokiem z cytryny i dodać ulubione owoce pokrojone lub starte na tarce)

- codziennie ćwiczyć w warunkach domowych,

- codziennie wdrażać własną koncepcję aktywności ruchowej na świeżym powietrzu,

- słodycze nie są zabronione, ale najpierw trzeba wypić szklankę wody i odczekać 10 - 15 minut;
- w ciągu dnia można korzystać ze zdrowych przekąsek (owoce, orzechy, bakalie, od czasu do czasu kilka kostek czekolady) - konsumować je jednak najlepiej w pierwszej połowie dnia,

- jesienią ważne jest spożywanie potraw rozgrzewających (ostre, gorące posiłki) i kiszonek,

- pamiętamy o dostarczaniu organizmowi witamin D i C, które są zawarte w tłustych rybach morskich, owocach i warzywach,

- posiadamy ciekawe hobby - utrzymaniu dobrej kondycji psychofizycznej sprzyja aktywność, posiadanie zainteresowań, którym towarzyszy pasja, zaangażowanie, zbieranie doświadczeń.

Myśli do przeanalizowania:

"Życie jest jak drzewo, a jego korzeniem jest świadomość. Dlatego, gdy już zajmiemy się korzeniem, drzewo jako całość będzie zdrowe." (Deepak Chopra)

"Prawdę naukową można ująć dość krótko: jedz umiarkowanie, stosuj zwykłą mieszaną dietę i nie martw się." (Robert Hutchison)

"Zdrowie polega wyłącznie na umiarkowaniu." (Alexander Pope)

"Jedno jabłko dziennie utrzyma cię z dala od lekarza." (autor nieznany)

"Porządkowanie świata - patrz pod nogi"

 Poezja chodnikowa:

Nie stójcie w miejscu

Chodźcie z nami

Wszyscy jesteśmy

Przechodniami

 

Szybciej przechodniu

Nigdy nie stawaj

Chwila refleksji 

To trudna sprawa 

 

Zarówno nadmierne przejmowanie się przeszłością, jak i przesadne zajmowanie się przyszłością to postawy pochłaniające uwagę, która potrzebna jest dla spraw bieżących. Na nasze działania mamy jednakże wpływ. Możemy samych siebie kontrolować (jest to kwestia naszego charakteru). Ważna jest tu świadomość, że mamy to, co mamy: a więc czas, który jest teraz; siebie takich, jacy jesteśmy; innych ludzi takich, jakimi są. Niczego, co aktualnie jest, i jakie jest, nie wolno negować, ani udawać, że jest inne niż jest - lub, że nie istnieje wcale. Ci ludzie, którzy wpatrują się gdzieś daleko w zamglony horyzont, częściej potykają się o wyboje pod swoimi stopami, które dzieją się nie "kiedyś"- ale tu i teraz. 

Jedynym sposobem na to, by nie być poobijanym przez życie, jest patrzenie pod nogi, uważanie na to, co znajduje się o krok (a nie o milę) przed nami. Trzeba brać życie takim, jakie jest - i dostrzegać, doceniać, zapamiętywać i cieszyć się wszystkimi codziennymi, małymi radościami.

Znani i uznani filozofowie, psycholodzy i myśliciele zgodnie głoszą prawdę, że w odnajdywaniu sensu życia dostrzega się znikomą rolę dóbr materialnych, a ogromną rolę dóbr duchowych. Najczęściej wymieniane przez ludzi dobra o charakterze duchowym, uspokajającym, dającym poczucie szczęścia są: wędrówki górskie, zachód słońca nad wodą, słuchanie muzyki, rozmowa z przyjacielem/przyjaciółmi, sprawianie komuś radości, zajmowanie się hobby, uczenie się nowych rzeczy, zwiedzanie ciekawych miejsc.

Szczęście przynoszą rzeczy, których nie można kupić, a które dzieją się w tej chwili. Będą to: więzi społeczne, gotowość do działania w aktualnym czasie na rzecz aktualnych potrzeb, umiejętność przeżywania wdzięczności za wszystkie odebrane lekcje: pokory, umiaru, cierpliwości, tolerancji, akceptacji.

Patrzeć pod nogi to robić kolejne kroki w kierunku "szczytu Mont Blanc"albo linii horyzontu. Stawiane w sposób pewny i bezpieczny małe kroczki w  mądrze obranym kierunku pozwolą każdemu dojść wszędzie, gdzie zamierza, a przynajmniej do miejsc bardzo upragnionych. Z gonitwy zaś za dalekimi celami zwykle wynikają zaniedbania spraw bieżących, ważnych, znaczących, dziejących się tu i teraz i narastające rozgoryczenie z życiowych porażek.

(Opracowano na podstawie książki Ewa Woydyłło "Poprawka z matury", Wyd.Literackie, Kraków 2009)

Myśli do przeanalizowania:

"Trzeba patrzeć pod nogi. Człowiek potyka się o kretowiska, a nie góry." (Vincent V. Severski)

"Z kamieni rzucanych ci po drodze pod nogi, zbuduj schody, które poprowadzą cię wyżej." (Miquel de Molinos)

"W strachu nogi biegną szybciej niż myśli." (Jose Saramago)

"Nie możesz polegać na swoich oczach, kiedy twoja wyobraźnia jest nieostra." (Mark Twain)

"Porządkowanie świata - sprężystość emocjonalna"

 Vivian Green ***

W życiu

nie chodzi o czekanie,

aż burza minie...

 

Chodzi o to,

by nauczyć się

tańczyć

w deszczu.

 

Sprężystość emocjonalna to zespół cech, dzięki którym człowiek ugina się pod ciężarem bolesnych doświadczeń, ale nie daje się złamać. Sprężystość emocjonalna pozwala:

- akceptować każde, nawet najtrudniejsze doświadczenia,

- traktować życiowe kryzysy jako etapy na drodze do osiągania sprawności życiowej,

- wychodzić z opałów wzmocnionymi, a nie złamanymi,

- nie odwracać się od doznawanych przykrości, lecz starannie im się przyglądać,

- zdać sobie sprawę z rozmiarów  przeżywanego nieszczęścia i opanowywać złe emocje (lęk, złość, żal),

- poważnie podchodzić do poszukiwania rozwiązań problemu,

- szukać w otoczeniu wsparcia niezbędnego do przejścia kryzysu,

- wypracować zaufanie do siebie, oparte na wierze, że każdą trudność (obecną i przyszłą) zawsze jestem w stanie pokonać,

- nabrać poczucia sprawczości w rozwiązywaniu problemów (chęć, aktywność, mobilizacja),

- nabrać dystansu do życiowych wyzwań i dostrzegać pozytywy płynące z ich przezwyciężania,

- wzbudzać w sobie pozytywne uczucia (miłość, nadzieja, ufność), prowadzące w perspektywie do wyciszenia i akceptacji,

- poznać granice własnej wytrzymałości w obliczu nieszczęścia,

-  poznać osobiste możliwości przystosowywania się do zmian (w tym także tych nieodwracalnych).

 Sprężystość emocjonalna ułatwia radzenie sobie z wszelkimi kryzysami. Cechy tej nie dziedziczymy po rodzicach, ale możemy ją od rodziców odwzorować, a potem się jej po prostu nauczyć. Składa się na nią umiejętność adaptacji i akceptacji. 

(Opracowano na podstawie książki: Ewa Woydyłło "Bo jesteś człowiekiem, Żyć z depresją, ale nie w depresji", Wyd. Literackie 2012)                                                                                                                                                                                                         Myśli do przeanalizowania:

"Niepowodzenie jest tylko wtedy porażką, gdy zrezygnujemy z dalszych prób." (Anonim)

"Nie widzimy rzeczy takimi, jakie są. Widzimy je takimi, jakimi jesteśmy." (Anais Nin)

"Nigdy nie trać nadziei, nawet kiedy wydaje ci się, że gorzej być nie może - nadzieja to początek wszystkiego." (Aleksander Dumas) 

"Usuń ze swojego słownika słowo "problem", a zastąp je słowem "wyzwanie". Twoje życie stanie się nagle bardziej podniecające i interesujące." (Albert Camus)

"Pokonane trudności są zdobytymi szansami." (Winston Churchill)

"Porządkowanie świata - zdrowie duchowe"

Modlitwa o pogodę Ducha powtarzana przez Anonimowych Alkoholików:

Boże, użycz mi:

pogody ducha - abym godził się z tym,

czego nie mogę zmienić;

odwagi - abym zmienił to, co mogę zmienić;

i mądrości - abym odróżniał jedno od drugiego.  

 

Każdy człowiek ma życie duchowe, tak samo, jak każdy ma podświadomość - czy sobie zdaje z tego sprawę, czy nie. Wiara jest z pewnością jednym z ważniejszych atrybutów duchowości. Chodzi tu nie tyle o wiarę w Boga, ile o wiarę w to, że świat został urządzony dokładnie tak, jak powinien zostać urządzony. Wiara jest tak naprawdę instrukcją zdrowia psychicznego, a więc odrzuceniem buntu na rzecz pokory.
Negatywna duchowość rozwija się na bazie negatywnych uczuć (strach; użalanie się nad sobą; życie w kłamstwie, oszustwie, nieuczciwości; niewybaczanie urazów). 

Duchowość pozytywna jest otwartością na zmiany polegającą przede wszystkim na zaprzestaniu pielęgnowania w sobie uczuć negatywnych. Miejsce strachu powinna więc zająć ufność, która przybliża człowieka do innych ludzi, włącza go do ludzkiej wspólnoty, uwalnia od depresyjnej samotności. Ufność, wdzięczność, akceptacja i uczciwość to najważniejsze emocjonalne elementy rozwoju duchowego prowadzące do uciszenia niezgody na świat oraz na innych ludzi i na samych siebie.

Duchowość jest pojęciem szerszym i bardziej złożonym niż wiara w Boga i doktryna religijna. Z duchowością wiąże się akceptacja porządku świata oraz niezmierzona sfera wzruszeń, uniesień i zachwytów. Duchowość jest zdolnością i potrzebą doznawania uczuć wyższych. Sfera uczuć wyższych z obszaru Dobra i Piękna to: nadzieja, przebaczenie, poszukiwanie dobra i piękna w przyrodzie oraz w skarbcu sztuki tworzonym przez utalentowanych wybrańców ludzkości. Świat przyrody i świat sztuki to niewyczerpane źródło wiedzy, emocji i wzruszeń służących rozwojowi zdrowia duchowego człowieka.

(Opracowano na podstawie: Ewa Woydyłło "Bo jesteś człowiekiem, żyć z depresją, ale nie w depresji", Wyd. Literackie 2012)

Myśli do przeanalizowania:

"W zdrowym ciele zdrowy duch." (przysłowie polskie)

"Zdrowie wymaga stanu równowagi między wpływami środowiska, sposobem życia oraz różnymi elementami ludzkiej natury." (Hipokrates)

"Hojność to duchowy język miłości, pokora to duchowy język honoru, a oddanie to duchowy język wiary." (Gregory David Roberts)

"Religia to układ, podczas gdy duchowość to podróż." (Yuval Noah Harari)  

"Porządkowanie świata - odpoczynek"

Jerzy Oszelda "Ciche kołysanie traw"

gdy zapada ciemność

słychać ciche kołysanie traw

zwierzęta modlą się

do jasnej poświaty księżyca

i tylko cisza szumi w uszach

boski wiatr

sklejam skorupy zdarzeń

jak rozbity dzban

pod powiekami przestrzeń

w skroniach tętni czas

w gęstwinie pohukuje samotny ptak

słychać ciche kołysanie traw

 

Odpocząć, to znaczy oderwać się od codziennych obowiązków, zapomnieć o kłopotach, skierować myśli na rzeczy pozytywne, nowe, nieznane oraz być na powietrzu i w ruchu. Lato to doskonały czas na odpoczywanie - dobra pogoda sprzyja pobytom w naturze i przestrzeni. Ważne jest tylko, by posiąść umiejętność zachowywania równowagi pomiędzy wysiłkiem związanym z pracą, a wysiłkiem związanym z aktywnością rekreacyjną. Pamiętajmy, że po dużym wysiłku zawsze trzeba stosować krótką przerwę na odpoczynek.

Odpoczywać można też z samym sobą ( kwestia wyboru). Taki sposób odpoczywania uczy:

- umiejętności czerpania przyjemności z samotności,

- doświadczania własnych myśli, nastrojów, pragnień, potrzeb,

- poznawania własnego świata wewnętrznego,

- emocjonalnej niezależności,

- bycia autentycznym, wolnym od lęków dnia codziennego,

- poczucia, że dobrze nam z sobą, i że czasem chcemy być sami,

- porządkowania świata wewnętrznego, słuchania własnego głosu, prowadzenia dialogu z sobą. 

Pobyt z dala od tłumu, w ciszy, z możliwością słuchania głosów natury, z możliwością spędzania czasu według własnego projektu, z możliwością nauki ciekawych umiejętności, z możliwością dozowania samemu sobie różnych przyjemności, z możliwością korzystania z osiągnięć nauki i kultury zawsze relaksuje. Warto doświadczać takiego odpoczynku, by poczuć się pewnym siebie, niezależnym, wierzącym w swoje siły i możliwości, bardziej uporządkowanym i zorganizowanym. Zgiełk, wrzawa i tłumy nie sprzyjają wyciszeniu, kontemplacji i odpoczynkowi.

 Myśli do przeanalizowania:

"Dla człowieka, podobnie jak dla ptaka, świat ma wiele miejsc, gdzie można odpocząć, ale gniazdo tylko jedno." (Oliver Wendell Holmes)

"Zamiast odpoczywać siedząc, odpoczywaj chodząc." (przysłowie mongolskie)

"Kto się godzi z pracą, ten się nie kłóci z odpoczynkiem." (przysłowie tatarskie)

"Odpoczywać to znaczy przyjmować wszystkie elementy rzeczywistości bez ich osądzania." (Michael Ondaatje)

"Kultura wyzwala ciało od zniewolenia pracą i usposabia go do kontemplacji." (Umberto Eco)  

"Porządkowanie świata - codzienne chwytanie chwil i momentów"

gabis "Ciesz się"

Każda chwila, każdy dzień 

jest jak piękny życia sen.

Nic nie wróci drugi raz,

więc doceniaj to, co masz.

Ciesz się tym, co radość daje

i w pamięci pozostaje.

Nie narzekaj na swój los,

popatrz w lustro, uwierz w coś.

Wiara - bardzo ważna rzecz,

przecież możesz gorzej mieć.

Łzy ocieraj i myśl, że

życie wcale nie jest złe.

 

Carpe diem (łac.) - "Chwytaj dzień, bo przecież nikt się nie dowie, jaką nam przyszłość zgotują bogowie..." (Horacy)

Według mnie, chwytać chwile i momenty - każdego dnia - można tylko wtedy, gdy żyjemy uważnie i rozważnie, to znaczy:

- orientujemy się w przestrzeni za pomocą posiadanych zmysłów: węchu, smaku, wzroku, słuchu, dotyku - i kontemplujemy zebrane bodźce i wrażenia w ciszy i spokoju,

- świadomie poruszamy się po różnych miejscach naszego pobytu,  

- wykorzystujemy wszystkie okazje do budowania zadowolenia i szczęście,

- nie zamartwiamy się przyszłością i nie rozmyślamy zbytnio o przeszłości,

- nie podejmujemy pochopnie ważnych decyzji,

- dbamy o równowagę i umiar w swoich poczynaniach,

- troszczymy się o zdrowie, kondycję fizyczną i psychiczną,

- z radością witamy każdy dzień życia,

- budujemy dobre więzi rodzinne, przyjacielskie i zawodowe,

- poszukujemy piękna w sobie i otoczeniu,

- rozwijamy pasje i zainteresowania,

- jesteśmy aktywni, ciekawi świata, szukamy odpowiedzi na nurtujące nas pytania,

- sensownie projektujemy każdy dzień. 

Tylko pozostając w stałej równowadze ze światem i z sobą, jesteśmy w stanie mądrze korzystać z walorów szeroko rozumianego otoczenia i budować - w każdych warunkach - szczęście osobiste. Mając tego świadomość, łatwiej jest materializować oczekiwania względem tzw. "świata". Ciągle ważnym, aktualnym, i niepodważalnym pozostaje stwierdzenie: wszystko w naszych głowach!

Myśli do przeanalizowania:

"Jeśli kiedykolwiek zamierzasz cieszyć się życiem, teraz jest na to czas; nie jutro, nie za rok. Dzisiaj powinno być zawsze naszym najwspanialszym dniem." (Thomas Dreier)

"Każdy dzień ma swój aromat." (Melchior Wańkowicz)

"Życie jest w kolorze, który ma twoja wyobraźnia." (Marek Aureliusz)

"Radość jest potrzebą, siłą i wartością życia." (Johannes Kepler) 

"Porządkowanie świata - samotność"

 Wisława Szymborska ***

Coś się tu nie zaczyna

w swojej zwykłej porze.

Coś się tu nie odbywa
jak powinno.

Ktoś tutaj był i był,

a potem nagle zniknął

i uporczywie go nie ma.

 

Samotność ma różne odmiany. Występuje:

- po zmianie miejsca zamieszkania bądź miejsca pracy,

- w skonfliktowanym lub niedobranym małżeństwie,

- z powodu odrzucenia przez innych,

- z własnego wyboru,

- z powodu utraty wolności,

- z powodu utraty bliskiej osoby.

Czym jest samotność?

- to stan umysłu, uczucie, które pojawia się, gdy nasze potrzeby bliskiego kontaktu z osobą/osobami pokrewnymi duchowo nie są zaspokojone; gdy mamy wrażenie, że ludzie (społeczność) nas odrzuca; że nikt nie jest zainteresowany byciem z nami blisko i nawiązywaniem z nami kontaktu słownego czy przyjacielskiego,

- samotności towarzyszy poczucie wyobcowania, odosobnienia, wykluczenia, zmarginalizowania, braku zrozumienia, opuszczenia, poczucie niskiej wartości czasem przeradzające się we frustrację, nerwicę lub nawet chorobę psychiczną,

- samotność przeżywamy w różnym wieku, w indywidualny sposób, z różnych powodów, w różnych życiowych okolicznościach.

Samotność po stracie bliskiej osoby to doświadczenie bardzo osobiste, którego nie chcemy pokazywać światu, a które powoduje, że stajemy się osamotnieni wśród wielu osób, zagubieni, zatroskani, po prostu sami z sobą. Samotności takiej towarzyszą samowykluczanie się z życia rodzinnego i zespołowego, nieufność wobec innych, poczucie winy, lęk, wstyd, fizyczny ból... . Wiele osób doradza wtedy konieczność szybkiego wskoczenia w wir życia codziennego po to, by zapomnieć o bólu rozłąki. Ja uważam, że nie powinno się zagłuszać emocji związanych ze stratą osoby bliskiej, ale pielęgnować pamięć o niej. Bliskiej osoby wprawdzie fizycznie nie ma pośród nas, ale my budujemy jej najpiękniejszy,  pośmiertny portret, przywołując najwspanialsze fakty z jej życia, wspominając momenty wesołe i poważne oraz zdarzenia zachwycające i zadziwiające nas, mimo upływu czasu. Sama, w dopadających mnie momentach smutku, piszę listy do drogiej mi osoby, w których opowiadam ważne, według mnie, zdarzenia i tworzę w ten sposób "zeszyt wspomnień", który doskonale łagodzi ból samotności i jest dla mnie - i nie tylko - pamiętnikiem pięknych chwil przeżytych we wspólnym życiu. Ponadto opowiadam historię życia zmarłej osoby fotografując przedmioty z tą osobą związane. Prezentacja takich zdjęć po jakimś czasie to "wspomnienia bez słów" albo "wspomnienia z moim komentarzem" - jak kto woli.

Samotność po stracie bliskiej osoby pragnę przeżywać w ciszy. Cisza bowiem koi ból, uspokaja, łagodzi napięcie, pozwala na wspominania i analizę przeszłości, podpowiada ciekawe czynności do wykonania w najbliższym czasie. Cisza leczy z rozterek i łagodzi żal.

 Myśli do przeanalizowania:

"Człowiek, który nie poczuł smaku swoich łez - nie jest prawdziwym człowiekiem." (Wisława Szymborska)

"Wolny bowiem jest człowiek tylko wtedy, gdy jest samotny." (Arthur Schopenhauer)

"Nawet człowiek samotny nie mógłby się czuć samotny bez tła, które tworzą inni ludzie." (Karol Irzykowski)

"Im wyżej postawisz sobie cel, tym bardziej będziesz samotny." (Ryszard Kapuściński)

"Porządkowanie świata - słuchanie własnej intuicji"

 Steve Jobs ***

Wasz czas jest ograniczony, więc nie

marnujcie go żyjąc cudzym życiem. 

Nie wpadajcie w pułapkę dogmatów,

żyjąc poglądami innych ludzi.

Nie pozwólcie,

żeby hałas cudzych opinii

zagłuszył wasz własny,

wewnętrzny głos.

I najważniejsze:

- miejcie odwagę

kierować się

sercem i intuicja. 

Dużo mówi się o intuicji i możliwości przewidywania biegu zdarzeń z dobrym skutkiem. Warto prześledzić własne intuicyjne wybory i ocenić ich trafność na przestrzeni jakiegoś dłuższego okresu czasu.

Czym jest intuicja?    

- to wewnętrzny kompas,

- szósty zmysł,

- samoistne przeczucie,

- głos nieświadomie działającej części ludzkiego umysłu.

Intuicja odpowiada za tzw. pierwsze wrażenia w kontaktach z określoną rzeczywistością. Funkcjonuje na zasadzie dopasowywania elementów rzeczywistości do znanych schematów myślowych: skojarzeń, znaczeń, symboli - i automatycznego przewidywania ciągu zdarzeń na podstawie odczuć i emocji, a nie twardych faktów.    

Dobra intuicja cechuje ludzi inteligentnych, spostrzegawczych i bystrych obserwatorów rzeczywistości, którzy:

- zbierają obserwacje, doświadczenia, są zainteresowani biegiem różnych zdarzeń,

- ufają sobie, swojej logice i swojemu wewnętrznemu głosowi,

- uważają, że pierwsza myśl jest najlepsza,

- mają osobiste przemyślenia w wielu życiowych kwestiach,

- poświęcają wiele czasu na relaks i medytację.       

Uwaga ogólna w kwestii intuicji sprowadza się do stwierdzenia: w drobnych sprawach można na niej polegać; w sprawach poważnych warto się zastanowić, wyłuskać "za i przeciw" sprawy, czasem posłuchać głosu nauki, na pewno przeanalizować dogłębnie zagadnienie i mocno się zastanowić nad ostatecznymi wyborami.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          

Myśli do przeanalizowania;

"Myślenie bez intuicji jest puste, intuicja bez myślenia jest ślepa." (Albert Einstein)

"Intuicja to coś, co pozwala przekroczyć ograniczenia rozumu." (Marek Kamiński)

"Intuicja pomaga nawiązać kontakt z podświadomością i tym samym, uzyskać dostęp do źródła wiedzy." (Tatiana Tichopław)

"Intuicja to widzenie oczami duszy." (Dean Koontz)

 

Porządkowanie świata - tęsknota za czasem minionym"

Kazimierz Przerwa-Tetmajer "Szukam cię zawsze"

Szukam cię zawsze, choć wiem, że nie znajdę,

tęsknię do ciebie, choć wiem, że cię nie ma,

idę za tobą, choć wiem, ze nie zajdę

do twego domu, ścigam cię oczyma,

choć cię nie widzę, choć wiem, że cię nie ma.

(...)

I z zimnym sercem wśród ludzi przechodzę

zaledwie patrząc i widząc, pół we śnie - 

ciebie jedynie czekam na mej drodze,

i choć się zawsze zawodzę boleśnie 

szukam cię wszędzie, przeczuwam cię we śnie.

 

Czym jest tęsknota?

- to przeżywanie braku kogoś lub czegoś - osoby lub rzeczy dla nas bardzo ważnej,

- to źródło udręki spowodowanej niezaspokojonymi potrzebami, przeżywanej w sposób sobie właściwy,

- to refleksyjny lub wręcz depresyjny nastrój,

- to problemy z sensownym zagospodarowaniem czasu, z apetytem, snem, uczestnictwem w życiu codziennym,

- to drażliwość, płaczliwość, wybuchowość, łatwe wpadanie w złość, a nawet rozpacz.

 Kiedy tęsknimy?

- gdy brakuje nam przy sobie osoby bliskiej; 

- gdy brakuje nam miejsc, sytuacji, zdarzeń dla nas ważnych,

- gdy brakuje nam poczucia przynależności, akceptacji, bezpieczeństwa,

- gdy nie posiadamy zdolności znoszenia frustracji związanej z niezaspokojeniem życiowych potrzeb,

- gdy nie możemy wyjść z dotychczasowej strefy komfortu i dostosować się do nowych, innych warunków życia. 

Kiedy stygnie tęsknota?

- gdy będziemy mieć świadomość, że marzenia i tęsknota nadają życiu sens,

- gdy będziemy mieć świadomość, że mamy prawo tęsknić,

- gdy nie będziemy uciekać od wspomnień,

- gdy uda nam się świadomie zamknąć pewien okres życia i wskazać jego pozytywne aspekty,

- gdy zaakceptujemy nową rzeczywistość i przyjmiemy nowy, rozwojowy schemat postępowania,

- gdy znajdziemy hobby, które będzie nas zmuszać do pozytywnej aktywności i przynosić nam trochę radości,

- gdy będziemy korzystać z komunikacji on-line i szukać odpowiedzi na pytania powodujące nasz rozwój i wzrost świadomości.

Myśli do przeanalizowania:

"Tęsknota za kimś, kogo jeszcze możemy zobaczyć nie może się równać tęsknocie za kimś, kto nie żyje." (Anna Bellon)

"Tęsknota jest pokutą za przeżyte kiedyś szczęście." (Manuela Gretkowska)

"Miłość niesie ze sobą wielkie szczęście, o wiele większe od bólu, który przynosi tęsknota ..." (Albert Einstein) 

"Jesień to tęsknota duszy ludzkiej do materialności, do istotności, do granic." (Bruno Schulz)

"Cisza nie jest pusta, jest pełna odpowiedzi." (Anonim)

 

"Porządkowanie świata - sens przemijania"

 Ks.Jan Twardowski "Spieszmy się"

Spieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą

zostaną po nich buty i telefon głuchy

tylko to co nieważne jak krowa się wlecze

najważniejsze tak prędkie że nagle się staje

potem cisza normalna więc całkiem nieznośna

jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy

kiedy myślimy o kimś zostając bez niego. (...) 

 

 Co nam daje świadomość przemijania?

- poczucie, że śmierć należy traktować jako część życia. Zaprzeczanie śmierci jest równoczesnym zaprzeczaniem życia - życie i śmierć występują zawsze łącznie.

- przemijanie to konieczność rezygnacji z wszystkiego na czym nam bardzo zależy: z posiadania, z marzeń, z tożsamości, z własnego ciała,...,

- musimy uznać wielkie znaczenie życia ludzkiego i zadumać się nad kruchością tegoż życia,

- musimy zauważyć, że na świecie jest jedna rzecz stała - rzeczą tą jest ciągła zmiana,

- panta rhei - Heraklit z Efezu zauważył, że w przyrodzie panuje nieustanny ruch i stawanie się,

- motyw przemijania zawarty jest w Biblii. Pojawia się w stwierdzeniu Boga, który po popełnieniu przez Adama i Ewę grzechu pierworodnego, wypowiada się o ludzkiej egzystencji tak: "prochem jesteś i w proch się obrócisz."

W związku ze świadomością nieuchronnego przemijania musimy:

- doceniać to, co mamy,

- żyć tu i teraz z zachowaniem umiaru,

- cieszyć się każdą chwilą życia,

-  myśleć pozytywnie i przezwyciężać egzystencjalne lęki,

- troszczyć się o życie codzienne i rodzinne oraz perfekcyjnie wypełniać swoje obowiązki,

- akceptować prawdę, że uczestniczymy w nieustannie trwającym łańcuchu życia i śmierci,

- godzić się z rzeczami, które od nas nie zależą.

Na co dzień myślimy o karierze, awansach, rodzinie, pasjach, przygodach, wygodach, zdobywaniu umiejętności. Przemijanie odsuwamy od siebie; nie chcemy sobie nim zawracać głowy - a powinniśmy. Jutro jest przecież niepewne. Trzeba być świadomościowo przygotowanym do każdego scenariusza, który przynosi czas i życie.

Myśli do rozważenia:

"Nie da się przyśpieszyć biegu rzeki lub wschodu słońca, ani sprawić, aby drzewa rosły szybciej niż rosną. Wszystko wydarza się wtedy, gdy jest na to gotowe." (Dennis Genpo Merzel)

"Ważne są tylko te dni, których jeszcze nie znamy. Ważnych jest kilka tych chwil, tych, na które czekamy." (Marek Grechuta)

"Prawa życia są jednakowe dla wszystkich." (Lonnerstraud Sture)

"Życie to czas, w którym szukamy Boga.

Śmierć to czas, w którym Go znajdujemy.

Wieczność to czas, w którym Go posiadamy." (św. Franciszek Salezy) 

"Istota wspomnień polega na tym, że nic nie przemija."( Elias Canetti)

"Porządkowanie świata - śmierć bliskiej osoby"

Julia Hartwig "Gorzkie żale"

Trzeba ich opłakać

bo trzeba nam tych łez

trzeba ich opłakać

bo tak od wieków przystało

 

Ale tak naprawdę

oni tych łez nie potrzebują

 

Patrzą na nas z góry

i mówią dobrze dobrze

 

Kiedy widzą

ze wydobywamy z siebie naszą dzielność

Śmierć to stopniowe obumieranie narządów i komórek w ciele człowieka i ustanie oznak życia. Przestajemy oddychać, nasze serce przestaje bić i pompować krew, mózg przestaje myśleć oraz czuć. Każdego człowieka bez wyjątku czeka śmierć, a przychodzi, w tzw. swoim czasie.  

Pogrzeb jest fizycznym pożegnaniem nieboszczyka tu, na ziemskim padole, a potem trwa czas żałoby przez okres ok. jednego roku.

Nadzieją jest wiara w Boga, który kiedyś wskrzesi nasze ciała. Wierzymy, że oprócz ciała istnieje dusza, która nigdy nie umiera - jest nieśmiertelna. Śmierć przychodzi (prawie) zawsze w nieznanym wcześniej momencie, a wszystko dlatego, byśmy się na zapas nie martwili i nie stresowali.

Co pomaga z powagą i spokojem przyjąć fakt śmierci osoby bliskiej?

- świadomość, że czas wspólnego życia nie był okresem zmarnowanym (nie było kłótni, robienia sobie przykrości i wyrzutów, oszukiwania się, gry do "wielu bramek równocześnie", itp.),

- przez cały czas wspólnego życia sumiennie wykonywaliśmy codzienne obowiązki względem rodziny i samego, teraz już, zmarłego,

- gdy była taka potrzeba wspomagaliśmy się nawzajem; a zmarłego wspieraliśmy w końcowym okresie jego życia (realizowaliśmy jego życzenia, prośby, nieśliśmy mu pomoc w czynnościach samoobsługowych, itp.),

- pozostawaliśmy ze zmarłym w dobrym kontakcie do ostatnich chwil jego życia.

Tęsknota jest naturalną reakcją człowieka na nieobecność zmarłego. Zmieniło się przecież bardzo wiele: utrata możliwości bycia z sobą, niemożność rozmowy, wymiany poglądów; utrata dotychczasowego stylu życia, itp. 

Jak przeżywam czas żałoby?

- zaakceptowałam realność śmierci ze wszystkimi tego skutkami,

- zakładam odzież żałobną, by przez wizualizację smutku prosić ludzi o uszanowanie mojego bólu i cierpienia,

- w domowym zaciszu rozważam zasługi zmarłego, doceniam jego dobroć, wielkie serce, wrażliwość, itp., prosząc, by jego dobry duch nadal towarzyszył rodzinie i wspierał nas dobrymi myślami każdego dnia,

- postanowiłam, że nie będę pielęgnować w sobie cierpienia, bo ono przeszkadzałoby mi w obiektywnym oglądzie rzeczywistości,

- postanowiłam, że podejdę rozumnie i realistycznie do śmierci i przemijania - nie będę się roztkliwiać i rozczulać, bo to już niczego nie zmieni. Muszę zaakceptować nową rzeczywistość i wymyślić dobre projekty na codzienność - takie, które będą sensownie wypełniać mój czas i przyniosą mi rozwój, satysfakcję i spełnienie,

- odnowię i ożywię dotychczasowe kontakty z rodziną i znajomymi. Razem z bliskimi łatwiej jest przezwyciężać smutek i żal.

 Myśli do przeanalizowania:

"Kiedy pomnażają się twoje cierpienia - pomnaża się też siła ich niesienia." (Johann Kaspar Lavater)

"Człowiek może znieść bardzo dużo, lecz popełnia błąd sądząc, że potrafi znieść wszystko." (Fiodor Dostojewski)

"Ci, których kochamy nie umierają nigdy, bo miłość to nieśmiertelność." (Emily Dickinson)

"Śpieszmy się kochać ludzi..., tak szybko odchodzą." (ks. Jan Twardowski)

 

 

"Porządkowanie świata - rytm i porządek dnia"

 Muhammad Ali "Nie licz dni - spraw, aby to dni się liczyły."

Prawidłowy rytm dobowy zdrowego i szczęśliwego człowieka wygląda następująco:

godzina 5. - rozbudzanie organizmu,

godzina 6 - 7. - pobudka, czas na zdrowe, obfite śniadanie,

przed godziną 12. - czas na zwiększoną aktywność; organizm wykazuje zwiększoną mobilność, koncentrację, wydolność, kreatywność i podsuwa dobre pomysły,

około godziny 15. - czas na kolejny posiłek, ew. drzemkę lub spacer,

w godzinach 15 - 18. - największy poziom energii do wykorzystania na pracę, aktywność twórczą, naukową, gospodarczą itp.,

godzina 19 - 20. - czas na ostatni posiłek w ciągu dnia,

godzina 21 - 22. - przygotowanie do snu. 

Szczęśliwy dzień szczęśliwego człowieka odznacza się zawsze:
- nakreślonym precyzyjnie celem dnia, z jasnym wskazaniem tego, co chcę zrobić, w jakim czasie to zrobię, jak sobie wyobrażam efekt końcowy pracy, jak i kiedy osiągnę przyjęte założenia,

- uświadomionymi marzeniami i oczekiwaniami,

- nastawieniem na siebie, własne radości i smutki, oraz adekwatnymi do sytuacji zachowaniami,

- nastawieniem na przyjemności i prezenty dla siebie i nie tylko,

- pozytywnym stosunkiem do otoczenia połączonym z przesyłaniem grzeczności, uśmiechów, wyrażaniem wdzięczności, zadowolenia,

- gromadzeniem wokół siebie ludzi, którzy są twórczy i emanują dobrą energią,

- poszukiwaniem ciekawostek,  rzeczy nowych, innych, ciekawych.

 Rytm i porządek dnia służą prawidłowemu fizyczno-psychicznemu funkcjonowaniu organizmu oraz  sprzyjają osobistemu rozwojowi we wszystkich obszarach ludzkich możliwości. Przestrzeganie zasad sensownej aktywności normalizuje, ułatwia i optymalizuje życie osobiste i codzienne.

Myśli do przeanalizowania:

"Gdy człowiek traci w sobie rytm, traci nadzieję." (Wiesław Myśliwski)

"Szczęśliwi, którzy śnią, ale wiedzą kiedy się obudzić, aby przetwarzać swoje sny w czyny." (Pino Pellegrino)

"Że też nigdy nie wiem, czy świat idzie naprzód, czy też kręci się w kółko." (Agnieszka Osiecka)

"Porządkowanie świata - dyskrecja"

Dyskrecja (rymowanka)

Gdy ci sekret ktoś powierzy,

obchodź się z nim jak należy.

Zamknij usta swe na kluczyk,

by dyskrecji je nauczyć.

Kultura dnia codziennego obowiązuje we wszystkich kontaktach międzyludzkich i obejmuje następujące zasady zachowania: uprzejmość, punktualność, uśmiech, życzliwość, dyskrecja, prawdomówność, uczciwość. 

Człowiek dyskretny - takiemu się przyglądamy - to ten, który nie interesuje się prywatnym życiem innych ludzi, nie podgląda ich zachowania, nie jest ciekawski. Gdy zetknie się z cudzymi sprawami/problemami potrafi "wyczuć", że pewnych rzeczy nie trzeba "widzieć" i "słyszeć", a zasłyszanych/dostrzeżonych "nowinek" nie wolno przekazywać dalej (ta"wiedza"jest do ukrycia w zakamarkach własnej świadomości).

Zdarza się, że w przestrzeni publicznej spotykamy osoby charakterystyczne lub z dysfunkcjami. Nie robimy "sprawy" z inności czy ludzkich niedoskonałości; nie ośmieszamy, nie pokazujemy innym, że cokolwiek odbiega tu od powszechnego wizerunku. 

Drobne uchybienia w ubiorze (przekrzywiony krawat, rozwiązane sznurowadło) też otaczamy milczeniem, by nie zapeszać rozmówcy (chyba, że jest to ktoś, kogo dobrze znamy - wtedy uwagę zgłaszamy w rozmowie w cztery oczy).

Człowiek dyskretny zachowuje dla siebie zasłyszane i zaobserwowane fakty, by nie komplikować życia innym i nie robić nikomu przykrości. Sprawdzoną prawdą jest, że najczęściej łamiemy tę zasadę poprzez bezmyślne powtarzanie informacji zasłyszanych, przez uprawianie gadulstwa i niepotrzebnej paplaniny, przez wchodzenie w cudze tajemnice i przez komentowanie cudzego życia prywatnego. Robią to zarówno kobiety, jak i mężczyźni.

Z rzeczy dyskretnych powinniśmy znać i pamiętać międzynarodowy znak "Pomóż mi". To gest ręką - dłoń złożona w pięść ze schowanym do środka kciukiem - wysyłany do innych ludzi (znajomych i nieznajomych) przez ofiary przemocy domowej lub innej.

Myśli do przeanalizowania:

"Dyskretna kobieta nie ma oczu i uszu." (przysłowie angielskie)

"Często najmądrzejszą odpowiedzią jest milczenie." (Lew Tołstoj)

"Potrzeba dwóch lat, aby nauczyć się mówić; pięćdziesięciu, aby nauczyć się milczeć." (Ernest Hemingway)

(...) wielkie przedsięwzięcia wymagają sekretu u swego zarania, bowiem to dyskrecja jest towarzyszką sukcesu." (Elżbieta Cherezińska) 

"Porządkowanie świata - droga na manowce"

 Krzysztof Mrowiec "Droga"

Letni wędrowiec

idzie polną drogą

Z każdym krokiem

unoszą się kłęby pyłu

Osiadają na jego butach

jak wspomnienia

które zostaną zmyte

kroplami nadchodzącego deszczu

Pozostanie pustka

i mały pyłek w ukryciu

który przypomni miniony czas...

Droga jest trasą naszego marszu przez życie. Podczas jej przemierzania musimy uważać, by z obranego szlaku nie zejść i nie trafić na manowce, rozumiane jako drogę złą, nieznaną, prowadzącą donikąd, najeżoną niebezpieczeństwami natury fizycznej bądź etyczno-moralnej. W czasie marszu  różnymi drogami wiele ludzkich zachowań jest przemyślanych, ale też wiele - spontanicznych, nierozważnych, przypadkowych, nierozsądnych, złych.

Zachowania prowadzące na manowce to wynik: niskiej wiedzy o samym sobie, emocjonalnego podchodzenia do tematów, pułapek w logicznym myśleniu, mylących efektów wyprowadzania wniosków z pierwszego wrażenia w zderzeniu z obiektem zainteresowania/ planów, błędnych założeń i przekonań w kwestii czasu osiągnięcia celu, często mylącej nas naszej intuicji.

Badacze przekonują, że uświadamiamy sobie tylko niewielki odsetek docierających do nas bodźców i skojarzeń i łączymy je poprawnie z posiadaną wiedzą, którą powinniśmy stosować w procesie podejmowania działań. Na to, by zawsze być racjonalnymi i analizować "za" i "przeciw" nie starczyłoby nam życia. Dlatego działa szybki, intuicyjny tryb myślenia, który odpowiada za większość naszych opinii, decyzji i wynikających z nich reakcji. System racjonalny ma za zadanie - w takim układzie - tylko weryfikować myśli i działania podsuwane mu przez system automatyczny.

Rdzeniem umysłu intuicyjnego jest nasza pamięć skojarzeniowa, która nieprzerwanie konstruuje spójną interpretację wszystkiego, co dzieje się w danej chwili. Jeśli nasze intuicyjne reakcje i działania nie są zakorzenione w głębokiej, ugruntowanej wiedzy - łatwo mogą ulec zakłóceniu i tym samym cały proces decyzyjny jest nieprawidłowy a nasze postępowanie, zachowanie, trudno jest i uzasadnić, i zweryfikować. 

Intuicja często podpowiada nam "skracanie drogi postępowania", tzn. zastępowanie pytania trudniejszego pytaniem łatwiejszym - wtedy odpowiedź jest zwykle powierzchowna. Na podstawie powierzchownych odpowiedzi i podpowiedzi intuicji podejmujemy błędne decyzje i działania, a te prowadzą nas wprost na manowce: gubimy się, tracimy kulturę, upodlamy się, chamiejemy, itp.

Reasumując: aby nie wejść na manowce, starajmy się korzystać z własnego rozumu i doświadczenia, nie do końca ufajmy własnej intuicji, wyprowadzajmy wnioski z życiowych sukcesów i porażek, nie dajmy się ponosić emocjom własnym i podszeptom innych osób, korzystajmy z wiedzy psychologicznej.

Myśli do przeanalizowania: 

"Są drogowskazy, które wiodą z jednych manowców na drugie." (Urszula Zybura)

"Niektórzy ludzie z konieczności schodzą na manowce, ponieważ właściwej drogi w ogóle dla nich nie ma." (Thomas Mann)

"Dążąc do prawdy, można zejść na manowce." (Wiktor Hugo)

"Kto skraca drogę, zamiast iść krok za krokiem długą i nużącą trasą, ale na pewno prowadzącą do celu, łatwo może zboczyć na manowce." (Kinga Tucholska)

"Porządkowanie świata - lojalność"

 Autor nieznany ***

Niektórzy ludzie będą cię "lubić"

tylko wtedy,

kiedy będą z tego mieli jakieś profity.

Ich lojalność skończy się tam,

gdzie skończą się korzyści.

Słowo lojalność ma dużą moc w czasie tworzenia i rozwijania relacji międzyosobowych. Dla własnego bezpieczeństwa i dobrego samopoczucia lubimy otaczać się ludźmi wyznającymi i praktykującymi zasadę lojalności. Ich sposób bycia i zachowanie to zasługa m.in. ich domu rodzinnego, w którym szacunek dla drugiego człowieka i honorowe załatwianie spraw międzyludzkich uważane były zawsze za rzeczy bardzo ważne, znaczące.

Lojalność w kontaktach międzyosobowych opiera się na:

-  obopólnym zaufaniu,

- bezwarunkowej akceptacji,

- byciu uczciwym w każdej sprawie,

-  trosce o pomyślną codzienność,

- wspólnym usuwaniu życiowych przeszkód,

- przekonaniu, że partnerów łączy wspólne dobro i wspólny cel - oraz - że dla realizacji tych założeń trzeba zawsze podążać w tym samym kierunku,

- przekonaniu, że razem jesteśmy w stanie pokonać każdą przeszkodę i zniwelować wszystkie przeciwności pojawiające się na naszej drodze życia,

- przekonaniu, że nasz wspólny stan posiadania ma dla nas wielką wartość, i że majątek ten należy rozwijać, pomnażać, budować. Niedopuszczalną rzeczą byłoby działanie na własną szkodę.

Podstawą lojalności jest szanowanie uczuć partnera. Nie należy go świadomie krzywdzić, ośmieszać, lekceważyć, ranić. Nie wolno zdradzać jego sekretów,  mówić o jego problemach, obgadywać go do innych ludzi.
Lojalność to wzajemne dbanie o siebie, realizowanie indywidualnych i wspólnych celów, poważne traktowanie wspólnych potrzeb, działanie na rzecz związku, a nie przeciwko niemu.  

Lojalność w partnerstwie to uczciwość i szacunek dla siebie nawzajem. W partnerstwie nie ma miejsca na zdrady, kłamstwa i interesowność.

Myśli do przeanalizowania:

"Siła nie oznaczała samotnego mierzenia się z niebezpieczeństwem. Siła płynęła z zaufania, przyjaźni i lojalności." (Melisa de la Cruz)

"Lojalność jest na wymarciu, a honor stał się tylko pojęciem z zamierzchłych czasów, traktowanym niemal jak przywara (...)." (Vera Eikon)

"Lojalność. Ma w sobie coś ujmującego, nawet wtedy, gdy jest źle ulokowana." (Richard Paul Evans)

 " (...) nie da się zbudować imperium bez lojalnych i gorliwych sług." (Michel Bussi)

"Porządkowanie świata - bliskość"

Halina Poświatowska "Bądź przy mnie blisko"

bądź przy mnie blisko

bo tylko wtedy

nie jest mi zimno

 

chłód wieje z przestrzeni

 

kiedy myślę

jaka ona duża

i jaka ja

 

to mi trzeba

twoich dwóch ramion zamkniętych

dwóch promieni wszechświata

 

Słowo bliskość kojarzy się dobrze, ciepło, przyjaźnie. Ludzie pragną bliskości. Oznacza ona osobisty, niekłamany, serdeczny kontakt z drugim człowiekiem.

Czym jest bliskość?

- podstawową potrzebą człowieka,

- intelektualnym i duchowym pokrewieństwem ludzi bliskich sobie,

- wzajemną, bezwarunkową akceptacją siebie (bez wymagań i oczekiwań),

- przestrzenią rozwoju, bycia, życia dwojga ludzi, opartą na wzajemności, sekretności, życzliwości i pozytywnych emocjach,

- kontaktem międzyosobowym bazującym na prawdzie, wierze w siebie i wyznawanych przez siebie wartościach,
- kontaktem międzyosobowym opartym na znajomości siebie, swoich celów, pragnień, zalet i niedoskonałości, planów.

Podstawową sprawą w bliskości jest pozostawanie wobec samego siebie w prawdzie (tzn. trzeba słuchać swojego wewnętrznego głosu, być zawsze sobą, żyć tu i teraz).
Od osób pozostających w bliskości nie wymaga się stuprocentowej gotowości do zwierzeń i do całkowitego odsłaniania siebie. Strony mają prawo do własnych myśli i uczuć, którymi nie chcą się dzielić. Odsłaniamy się wzajemnie tylko wtedy, gdy czujemy się z sobą bezpiecznie, gdy wiemy, że jesteśmy słuchani, rozumiani, szanowani, poważani. 

Bliskość oznacza otworzenie serca dla osoby, co do której mamy pełne zaufanie oraz gwarancję, że nas nie zdradzi, nie zawiedzie, nie ośmieszy, nie wykorzysta - i co do której mamy pewność, że będzie w stanie unieść prawdę o nas taką, jaka ona jest.
W bliskości duże znaczenie ma dotyk, który odzwierciedla przeżywane stany emocjonalne: komunikuje o poczuciu radości, zadowolenia, szczęścia, bezpieczeństwa, przeżywanych rozterkach, itp. Zasadą we wszystkich kontaktach jest, że im więcej dotyku, tym więcej bliskości.

Myśli do przeanalizowania:

"Żyjemy w epoce emocji. Nie kierujemy się już wiarą, nie kierujemy się rozumem. Kierujemy się emocjami." (Fulton John Sheen)

"Bliskość z naturą zmienia odbiór świata." (ks. Józef Tischner)

"By zbliżyć się do drugiego człowieka, trzeba oderwać się od siebie." (Stefan Garczyński)

"Jeśli będziesz zważał na głos serca, odkryjesz swą bliskość względem Boga i innych." (papież Franciszek)  

"Porządkowanie świata - swojskość"

 Ignacy Krasicki ***

O domku wdzięczny,

widok mnie twój krzepi.

Dobrze gdzie indziej,

u ciebie najlepiej.

Miło jest przeżywać uczucia radości i zadowolenia z powodu pobytu w domu rodzinnym, w którym wszystko jest znajome, jasne, w którym czujemy się dobrze i bezpiecznie. Podobnych emocji doznajemy, gdy myślimy o szkole: znana miejscowość, znany budynek, nauczyciele, koledzy... i innych, bliskich sercu, miejscach.

Zjawisko akceptacji ludzi, miejsca, dorobku duchowego i materialnego środowiska - to właśnie swojskość. Wynika ona z osobistych relacji z osobami, przedmiotami, miejscem, kulturą środowiska zamieszkania i życia. Znajomość realiów miejsca daje przekonanie o istnieniu wspólnoty opartej na podobieństwie, zrozumieniu, sensowności działań oraz rodzi poczucie bezpieczeństwa, zadomowienia, sielskości i przynależności. Oznacza to, że środowisko jest rozpoznane, oswojone, zaakceptowane, nie stanowi zagrożenia, czujemy się w nim komfortowo.

Swojskość wyraża się w:

- identyfikacji z grupą, którą uznajemy za sobie bliską,

- manifestowaniu własnej tożsamości i więzi grupowej,

- poczuciu bliskości, przywiązaniu, przynależności, 

- potrzebie świadczenia aktywności na rzecz dobrostanu własnego środowiska.

Swojskość to podstawa nauki zwanej etnografią. Nauka ta zajmuje się gromadzeniem wiedzy o kulturze i tworzy pogłębione charakterystyki środowisk życia ludzi na przestrzeni czasu. Pokazuje, że swojskość była - i będzie - podstawą budowania większości lokalnych i narodowych zwyczajów i obrzędów. Chodzi w całej tej  obrzędowości o podkreślenie, że "swoje" jest lepsze od innych, że w swojej kulturze czujemy się lepszymi, wyróżnionymi, silniejszymi, bezpiecznymi.

Za "swoich" uważamy mieszkańców własnego kraju, mówiących w tym samym języku, a także - mieszkańców tej samej miejscowości, czy ludzi podobnych nam w sposobie bycia, itp. Dla podkreślenia bliskości wspólnotowej pielęgnujemy lokalną oraz narodową kulturę i odgradzamy się od "innych" (np. znaczymy przestrzeń kapliczkami, pomnikami,  pielęgnujemy tradycję chrzcin, wesel, pogrzebów, itp.). 

Za "swój" też uważamy ziemski świat, którego jesteśmy mieszkańcami. Wszystko zaś, co dzieje się poza nim, budzi nasze obawy, jest oceniane jako niebezpieczne, zagrażające naszemu życiu, a może nawet całej cywilizacji.

Patrząc na zagadnienie swojskości chłodnym okiem zauważamy, że trzeba pielęgnować swojskość, bo rzeczy znane i przestrzeń oswojona dają nam poczucie bezpieczeństwa i komfortu życia, ale nie do zaakceptowania byłby stan pozostawania w nieskończoność w "jednym, niezmiennie takim samym, ulubionym miejscu". Z potrzeby rozwoju, postępu, tworzenia, eksperymentowania i odkrywania musimy otwierać się na nowe, inne, nieznane obszary życia i świata - przystosowywać je do bieżących potrzeb. Cały czas należy budować nową świadomość, nową rzeczywistość i nową jakość lepszego i bezpiecznego życia.

Myśli do przeanalizowania:

"Twój dom może ci zastąpić cały świat. Cały świat nie zastąpi ci domu." (Autor nieznany)

"Najpiękniejszą rzeczą, jakiej życzę ci w życiu, jest to, byś zawsze miał kogoś bardzo bliskiego, kto może cię przytulić, gdy świat się załamie." (Autor nieznany)

"Bycie sobą w świecie, który nieustannie próbuje uczynić cię kimś innym, jest największym osiągnięciem." (Ralph Waldo Emerson) 

"Gdy człowiek się starzeje, choćby los rzucał nim po całym świecie, musi mieć gdzieś miejsce, które jest dla niego prawdziwym domem, bo nawet wędrowny ptak ma jedno miejsce, do którego zdąża." (Hans Christian Andersen)

"Porządkowanie świata - sztuka życia"

 Anna Kojtochowa ***

Tylko piękno

potrafi przyćmić

a nawet zaćmić

wolność i niewolę

podłość i pieniądze

wszystkie dary

i nieszczęścia ziemi

 

Szkoda, że tak rzadko

je dostrzegamy

tak niewielu je widzi

i jeszcze mniej przyjmuje

obracając w banał

 Sztuka życia to dążenie do sukcesów w oparciu o znajomość siebie, umiejętność kierowania swoim postępowaniem oraz rozumienie swoich potrzeb i racjonalne ich zaspokajanie.

Mówiąc o sztuce życia trzeba mieć na myśli realizowanie z sukcesem szerokiego spektrum zidentyfikowanych potrzeb własnych i własnego oglądu rzeczywistości, a więc:

- znajomość obszarów życia przynoszących nam osobistą satysfakcję, zadowolenie i poczucie spełnienia,

- codzienną troskę o własne zdrowie fizyczne i psychiczne,

- życie w otoczeniu dobrych ludzi (łagodnych, łatwych we współpracy i chętnych do niej),

- troskę o rozwój osobisty (pasje, wrażliwość, podnoszenie umiejętności praktycznych i umysłowych, rozwój zainteresowań i talentów),

- dbałość o szczęście małżeńskie (bliskość z drugą osobą, dobra komunikacja, dopasowanie oczekiwań do możliwości i oczekiwań partnera, wrażliwość na sygnały wysyłane przez partnera, prowadzenie uporządkowanego życia),

- wdrażanie pozytywnego myślenia (znajomość swoich zalet, wad i ograniczeń, nie popadanie w samouwielbienie, wsłuchiwanie się w krytykę innych osób kierowaną pod naszym adresem),

- prowadzenie życia towarzyskiego (organizowanie czasu na relacje z ludźmi sobie podobnymi w postrzeganiu świata, uczestniczenie w życiu kulturalnym),

- życie "tu i teraz" polegające na solidnym wykonywaniu codziennych obowiązków domowych i zawodowych,

- organizowanie sobie czasu na lekturę (czytelnictwo to poznawanie innego świata, odpoczynek i relaks - ważny w tym obszarze jest dobór odpowiedniej dla siebie literatury),

- podróże na miarę własnych możliwości (wiadomo od zawsze, że podróże małe i duże kształcą, uczą tolerancji na inne kultury i uzmysławiają zróżnicowania świata).

Sztuka życia jest umiejętnością harmonijnego i bezkonfliktowego realizowania swoich potrzeb w zdefiniowanym przez siebie świecie; odnoszeniem życiowych sukcesów i rozwojem osobistym w związku z pozyskiwaną na bieżąco wiedzą, doświadczeniami i umiejętnościami. Jest realizowaniem siebie we wszystkich obszarach człowieczeństwa na miarę poznawania siebie, rozpoznawania świata i bieżącego ustalania własnych celów życiowych.

 Myśli do przeanalizowania: 

"Najtrudniejsza rzecz w życiu to nauczyć się, które mosty przekraczać, a które palić." (David Russell)

"Życie zaczyna się tam, gdzie kończy się lęk." (Osho)

"Nasze życie jest takim, jakim uczyniły je nasze myśli." (Marek Aureliusz)

"Najcenniejszych rzeczy w życiu nie nabywa się za pieniądze." (Albert Einstein)

"Porządkowanie świata - tradycyjna Wielkanoc"

 Jadwiga Zgliszewska "Zmartwychwstanie"

 

... rozkołysało oziminę

i triumfalne sztandary

 

rozzłociło kaczeńce

jak koronę zwycięstwa

 

rozdzwoniło skowronki

i serca na rezurekcję

 

rozbłękitniło niebo

nad głowami niedowiarków

 

otwierając szeroko Bramę Zbawienia

przez cud Wielkiej Nocy

 

Tradycja kulinarna Świąt Wielkanocnych oddaje wymowę wiosennego święta religijnego. Obejmuje artykuły oddające sens Świąt poprzez ich symbolikę, a więc:

- Baranek - oznacza Zmartwychwstanie Chrystusa,

- Jajko - symbolizuje zwycięstwo życia nad śmiercią,

- Chleb - znak Ciała Chrystusa,

- Sól - znak prawdy i oczyszczenia,

- Chrzan - znak Męki Pańskiej,

- Mięso i wędliny - symbolizują dostatek i sytość,

- Ciasta - to metafora umiejętności i doskonałości.

Osobiście dostatek i sytość podkreślę "Pasztetem tradycyjnym" sporządzonym według przepisu:

0,4 kg wątróbki

0,5 kg wołowiny

0.6 kg kurczaka

0,6 kg wieprzowiny

0,5 kg boczku

4 bułki

5 jajek

przyprawy: sól, pieprz, gałka muszkatołowa

Mięso myjemy i kroimy w kawałki. Pokrojone mięso podsmażamy na patelni. Do garnka wkładamy wołowinę, wieprzowinę, kurczaka, boczek. Całość podlewamy wodą i dusimy do uzyskania miękkości mięsa.Wątróbkę dusimy na patelni. Bułki moczymy w mleku.

Całe mięso oraz wątróbkę i bułki mielimy w maszynce do mięsa. Do masy mięsnej dodajemy jajka, sól, pieprz, gałkę muszkatołową. Całość dokładnie mieszamy i przekładamy do przygotowanej formy (natłuszczona, posmarowana żółtkiem, posypana bułką tartą). Pieczemy ok. 1,5 godz. w temp. 180 stopni Celsjusza.

Umiejętności i doskonałość kulinarną zaznaczę wypiekiem "Babki drożdżowej" sporządzonej według przepisu:

0,5 kg mąki pszennej

5 dkg drożdży

10 dkg cukru

300 ml ciepłego mleka

10 dkg masła (roztopionego i wystudzonego)

5 żółtek

2 łyżeczki cukru waniliowego

dowolne bakalie, ok. 1/2 szklanki (rodzynki, orzechy, morele)

- Rozczyn: drożdże + 1 łyżka cukru + 1 łyżka mąki; rozetrzeć, odstawić na 15 minut.

Dodać rozczyn do reszty mąki oraz cukru wymieszanego z żółtkami. Miksować w mikserze z końcówką z hakiem przez 5-7 minut dodając powoli masło. Na końcu dodajemy bakalie (namoczone, otoczone mąką). Odstawiamy do wyrośnięcia na 1-2 godziny.

Kiedy ciasto podwoi objętość, ponownie je wyrabiamy i przekładamy do przygotowanej formy (natłuszczona, posypana bułką tartą). Odstawiamy w formie do pełnego wyrośnięcia. 

Pieczemy w temperaturze 180 stopni Celsjusza przez ok. 30 minut (do suchego patyczka). Pozostawiamy w uchylonym piekarniku do wystygnięcia. Akcent dekoracyjny: lukrujemy lub posypujemy cukrem pudrem. 

Wiem, że każde domostwo ma własny świąteczny projekt kulinarny - i o to chodzi. Ważne, by przesłanie Świąt Wielkanocnych w swojej głębokiej wymowie, towarzyszyło każdemu z nas w codzienności - i w ogóle - w całym życiu.

 Myśli do przeanalizowania:

"Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych..." (Mt 4,4)

 "Niech wszystko co żyje chwali Pana." (Psalm 150)

"Tradycja to piękno, które chronimy, a nie więzy, które nas krępują." (Ezra Pound) 

"Porządkowanie świata - konsekwencja i wytrwałość"

Gabriela Cupiał "xxx" 

Nieopodal życia autokarem jadę,

wstęp mają nieliczni na płatną autostradę.

Każdy ma swoją drogę i ja swą dążyć będę,

choć się wkoło kręcę to cel swój zdobędę. 

 

 Konsekwentne i wytrwałe dążenie do przyjętych założeń to pewna recepta na sukces. Trzeba tylko mieć dobry, realistyczny pomysł i przekonanie, że na pewno chcemy ów pomysł zrealizować; oraz silną motywację połączoną z wiarą, że zamierzenie ma sens, a jego wykonanie jest nam osobiście bardzo potrzebne do osiągnięcia duchowej bądź materialnej satysfakcji.

Cała rzecz sprowadza się do systematycznego wykonywania czynności przybliżających do założonego celu. Powtarzanie czynności to właśnie ta wysoce pożądana konsekwencja.
Bycia konsekwentnym można i należy się uczyć, bo w warunkach codzienności zawsze są, i ciągle będą, przeszkody w wykonywaniu zaplanowanych na dany dzień czynności.

Przed przystąpieniem do pracy trzeba być świadomym tego, że: konsekwencji w działaniu towarzyszą: pasja, ciężka praca, poświęcenie, zaangażowanie, wytrwałość, pryncypialne planowanie i przestrzeganie czasu potrzebnego na wykonanie czynności zbliżających nas do wyznaczonego celu.

Do osób konsekwentnych i wytrwałych należy sukces, rozwój, satysfakcja z życia. Nikt nie jest w stanie zapewnić nam większej przyjemności niż ta, którą sami sobie wypracujemy (własny pomysł, wysiłek, samozaparcie, konsekwentne działanie, upór, wytrwałość). Nawet nie zdajemy sobie sprawy, jak wiele (a może nawet, że wszystko) od nas zależy: to my planujemy dzień, ustalamy priorytety dla czynności, organizujemy czas, nadajemy dniom sens, spełniamy swoje marzenia.
 

Realizacja pragnień i marzeń wymaga ofiary: coś trzeba wybrać, a z czegoś (często bardzo przyjemnego) zrezygnować. Konsekwencja nakazuje kontynuować zadania aż do szczęśliwego i pożądanego końca. Regularność, systematyczność, wytrwałość, zdrowa ambicja budują charakter człowieka, a ten jest bardzo ważny w wędrówce przez życie i na drodze do osiągania kolejnych życiowych celów. Wszystkim naszym zamiarom, pomysłom i poczynaniom musi/powinno towarzyszyć pozytywne myślenie, potrzeba badania i doświadczania, potrzeba przełamywania własnych słabości, wytrwałość i konsekwencja. Od pokoleń znane są powiedzenia: "Bez pracy nie ma kołaczy" i "Ćwiczenie czyni mistrza". Powiedzenia te wynikają z obserwacji życia i mądrości wielu pokoleń. Niech i dla nas będą przykazaniem na drodze do sukcesów.

Myśli do przeanalizowania: 

"Najważniejszy w każdym działaniu jest początek." (Platon)

"Proszę pamiętać o trzech słowach: odwaga, konsekwencja oraz zdecydowanie. One stanowią klucz do mechanizmu sterującego ludzkim życiem."  (Piotr Piątak)

"Nigdy się nie zrażać - oto tajemnica mojego sukcesu." (Ernest Hemingway) 

"Najdalej zajdzie ten, który wie dokąd idzie." (Napoleon Bonaparte)

"Porządkowanie świata - wiosenne inspiracje"

 Ewa Pilipczuk "Tęsknota"

Niedługo biel przestanie straszyć,

zimowy sen odejdzie w nicość;

świergotem się rozdzwonią lasy,

łany zawilców w nim zakwitną.

 

Mgiełką zieleni wzejdą pola,

spragnione słońca przebiśniegi

wychylą główki, a w ogrodach

lodowy smutek czas przepędzi

 

na cztery wiatry. Otwórz okno,

ziemia już pachnie przebudzeniem.

Wyjdą na spacer, chociaż chłodno,

wtulone w siebie nasze cienie.

 

Wiosna czeka za opłotkami. Czas zebrać myśli i przygotować się na jej nadejście. Od czego zacząć? Najpierw spójrzmy analitycznie na siebie:

- czy towarzyszą mi na co dzień pozytywne myśli?

- czy mam wiarę w siebie i swoje możliwości?

- co jest dla mnie ważne, co stanowi wartość?

- jakie mam potrzeby na najbliższy czas?

- czy zauważam u siebie jakieś szkodliwe przekonania i zachowania - jak zamierzam je zniwelować?

Potem uporządkujmy przestrzeń mieszkania i zastanówmy się, jakie zmiany wprowadzić, by zaistniał w najbliższym otoczeniu wiosenny klimat? 

Następnie zastanówmy się jak poprawić kondycję fizyczną? Opracujmy przemyślany scenariusz postępowania i realizujmy jego założenia od dziś.

Kolejna kwestia to wiosenny kontakt z przyrodą. Jak może on wyglądać?

- hodowla roślin pokojowych, ogrodowych,

- spacery i wycieczki w atrakcyjne przyrodniczo miejsca (las, łąka, park, rzeka, góry, teren nadmorski, ogród botaniczny, arboretum...),

- obserwacja ptaków i zwierząt w każdym miejscu przebywania,

- obserwacja zjawisk atmosferycznych i ich wpływu na świat flory i fauny,

-  szczególne zainteresowanie się wybranymi gatunkami roślin lub zwierząt i gromadzenie wiedzy szczegółowej z tego obszaru zainteresowania.

Inspiracje przyrodnicze mogą obejmować przeróżne obszary aktywności twórczej: poezję, muzykę, literaturę,  kulinaria, malarstwo, fotografię, rzeźbę, modę, sztukę użytkową, itp. Ważne, by chcieć być uważnym obserwatorem i czynnym uczestnikiem życia "z przyrodą i dla przyrody" oraz tworzyć własny obraz świata na podstawie spostrzeżeń i obserwacji oraz kreatywności własnej. Istotne jest, by przyrodę chronić, szanować, pielęgnować, podziwiać, żyć z nią w harmonii.To, że wiosna w przyrodzie jest niepowtarzalna wiemy od najwcześniejszych lat życia - cieszmy się więc jej kolorami, zapachami, smakiem, dotykiem. Szukajmy jej też we własnym sercu: chodzi o pozytywne nastawienie do życia, przeżywanie każdego dnia z uśmiechem na twarzy, dzielenie się optymizmem z innymi, zachwyt nad niepowtarzalnych pięknem natury.

  Myśli do przeanalizowania:

"Dzień, w którym Pan stworzył nadzieję, był prawdopodobnie tym samym dniem, w którym stworzył wiosnę." (Bernard Williams)

"Bogaty - to nie ten, kto ma dużo pieniędzy, lecz ten, kto może sobie pozwolić na życie wśród uroków, jakie roztacza wczesna wiosna." (Antoni Czechow) 

"Wiosna to czas planów i projektów." (Lew Tołstoj)

"Najpiękniejszą wiosną jest dobroć serca." (Nikolaus Lenau)