W przyrodzie wielkie ożywienie. Zmiany dzieją się szybko. Dostrzegamy je już po kilku godzinach obserwacji. Rozkwitają polne kwiaty, obserwujemy wzrost trawy, pękanie na drzewach kwiatowych i liściowych pąków, prawie znienacka wyrastają kwiaty i tworzą "plamy kwiatowych kolorów", wszechobecna staje się delikatna - choć jeszcze nieśmiała - ale soczysta, przyciągająca wzrok, zieleń. Całości dopełnia wiosenne słońce. Ożywia, ubarwia, dodaje sił i witalności, i - pobudza ludzką wyobraźnię
"Artystyczną" i kreatywną rolę słońca dostrzegł Czesław Miłosz w wierszu "Barwy ze słońca są":
Barwy ze słońca są. A ono nie ma
żadnej osobnej barwy,
bo ma wszystkie.
I cała ziemia jest niby poemat,
a słońce nad nią przedstawia artystę.
Kto chce malować świat
w barwnej postaci,
niechaj nie patrzy nigdy
prosto w słońce,
bo pamięć rzeczy,
które widział, straci.
Łzy tylko w oczach zostaną piekące.
Niechaj przyklęknie,
twarz ku trawie schyli
i patrzy w promień od ziemi odbity.
Tam znajdzie wszystko
cośmy porzucili:
gwiazdy i róże, i zmierzchy i świty.
Wiosennego piękna nie wolno "przegapić". Każda obecność w naturze to okazja do kontemplacji i wielozmysłowego jego dostrzegania i poznawania. Bez przerwy oswajamy rzeczywistość zmysłami: wzrokiem, słuchem, smakiem, węchem, dotykiem, zmysłem odczuwania zimna i ciepła, zmysłem ułożenia części ciała względem siebie i zmysłem utrzymywania napięcia mięśniowego. Sprawne zmysły to bardzo dobry, choć często niedoceniany, sposób odbioru sygnałów płynących od otoczenia. To wielki dar umożliwiający i ułatwiający kontakt ze światem.
Wartym dostrzeżenia pomocnikiem zmysłów, jest bezsprzecznie, ludzka wrażliwość. Bazuje ona na naszych uczuciach i uczuciowości. Dzięki wrażliwości nie jesteśmy sami sobie, bo odczuwamy bliskość z otoczeniem, potrafimy się pięknem cieszyć i zachwycać, potrafimy odnajdywać w sobie siłę do podejmowania różnych kontaktów z naturą.
Kornel Ujejski w wierszu "Pewność" napisał:
Ludzie , ludzie, wy nie wiecie,
Że jest szczęście na tym świecie:
Patrzeć w niebo, gonić okiem
Za gwiazdeczką, za obłokiem,
Słuchać pieśni, którą śpiewa
Naszej duszy duch przyrody,
W głosie ptasząt, w dźwięku wody,
W szeleszczących listkach drzewa; (...)
Doskonałe piękno jest tylko w Naturze. Wiosną jest ono świeże i niewinne. Zachwycajmy się nim.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz