"Mieć nadzieję i dzielić się nadzieją"

Kriton Athanasoulis "Nadzieja" (przekład z greckiego Nikos Chadzinikolan)

Nadzieja jest dziewczyną
zwiewną. Pokazuje swoje piersi
młode ciało i tańczy
gdy przechodzi przez góry
pragnąc znaleźć się w objęciach.
Uniknęła burz i strzał
myśliwych oraz twardego
uporu nocy, próbując
zburzyć jej mury
zjawia się zraniona w twojej rozkoszy.

Trzeba na nią czekać
na balustradzie mostu
lub nad zmarszczonymi wargami przepaści.

Nadzieja dotyczy dwóch rzeczywistości. Z jednej strony obejmuje sprawy życia codziennego, doczesnego, a z drugiej sięga poza śmierć człowieka, czyli dotyka rzeczywistości nadającej  ostateczny sens życiu.
Człowiek, który ma nadzieję spodziewa się zaistnienia sprzyjających okoliczności umożliwiających osiągnięcie jakiegoś wartościowego celu czyli dobra. By ten cel osiągnąć podejmuje konkretne działania. Nadzieja jest ważnym czynnikiem motywującym człowieka do podejmowania działań ukierunkowanych na osiągnięcie określonego celu.
Ludzie na ogół mają świadomość wagi nadziei w realizacji celów i w formułowaniu planów. Starają się ją podtrzymywać i aktywnie poszukiwać jej  źródeł.

Czym jest nadzieja?
Jest to podstawowe pragnienie i potrzeba człowieka. Jest strukturą wielowymiarową. Obejmuje przede wszystkim emocje, ale też myśli o czasie przyszłym, myśli o konieczności współistnienia z innymi ludźmi, motywy do działania i same działania. Jest pewnym stanem psychicznym, w którym dominującą rolę odgrywa poznanie. Jest przeświadczeniem, że świat jest uporządkowany i sensowny, i że jest generalnie przychylny ludziom.

Jakie są źródła nadziei?
Nadzieja wypływa z oceny własnych możliwości i szans. Opiera się na myślowych przesłankach:
- wrodzonej wierze, że przyszłość będzie lepsza od teraźniejszości,
- zdolności przewidywania przyszłości w oparciu o zgromadzoną wiedzę i osobiste doświadczenia,
- nastawieniu do świata poprzez spojrzenia "świat i ja", "ja i świat",
- poczuciu własnej siły i własnej mocy sprawczej.

Człowiek przez całe życie poszukuje źródeł nadziei i chce dzielić się swoją nadzieją z innymi ludźmi. Największym wrogiem nadziei jest lęk. Wytrąca on człowieka z równowagi, nie sprzyja rozwojowi i samorealizacji, niszczy wszelkie plany.
Człowiek nadziei niestrudzenie oczekuje spełniania się dobra w jego życiu. Nadzieja uwalnia go od poczucia bezsensu życia i fatalizmu. Broni go przed zwątpieniem i rezygnacją, rodzi siłę i odporność duchową.

 Przed Świętami Bożego Narodzenia warto przywoływać temat nadziei. Wielu ludziom jej brakuje i oczekują wsparcia. Czas świąteczny jest czasem dzielenia się nadzieją z bliskimi i potrzebującymi. Miejmy więc nadzieję, rozdajmy nadzieję i nie odbierajmy nadziei innym. Tylko życie z nadzieją ma sens! Nadzieja jest jak słońce - z nią wszystko wydaje się piękniejsze.

Puentą tematu będą cytaty:
"Tam, gdzie jest nadzieja, tam jest życie. Takie myślenie dodaje nam odwagi i sprawia, że znów stajemy się silni." (Anna Frank)
"Nadzieja uczy czekać pomaleńku." (ks. Jan Twardowski)
"Nadzieja jest matką głupich, co nie przeszkadza jej być uroczą kochanką odważnych." (Stanisław Jerzy Lec)
"Żeby coś zrobić, trzeba mieć nadzieję, że się to zrobi." (Lew Tołstoj)
"Każdy prowadzi jakąś kalkulację, którą nazywamy nadzieją." (Platon)
"Nadzieja jest snem na jawie." (Arystoteles)