"Teatr - jasełka, misteria, szopki, widowiska"

"Jeśli dwóch ludzi rozmawia, a reszta słucha ich rozmowy - to już jest teatr." (Gustaw Holoubek)

Czas Bożego Narodzenia mobilizuje niektórych ludzi do aktywności twórczej, a więc włączania się w przygotowywania szopek, inscenizacji, jasełek - i - późniejszego prezentowania własnych/ zespołowych  "osiągnięć" w różnych miejscach, środowiskach - przy okazji stosownych okoliczności okresu świątecznego.
Popularne dziś formy przedstawień bożonarodzeniowych mają swoje źródła jeszcze w kościelnych misteriach średniowiecznych. Wywodzą się z kultury klasztornej i ludowej. Łączą treści religijne z obyczajami i współczesnymi realiami. Opowiadają historię narodzenia Jezusa w Betlejem i historię spisku Heroda.  Swą nazwę wywodzą od "żłobu"- miejsca narodzin Jezusa - nazywanego w dawnej polszczyźnie słowem "jasło".
Dlaczego o narodzinach Jezusa opowiadamy w formie przedstawień teatralnych?
- bo teatr - jest w stanie, umie i chce - pokazać wszystko co ludzkie, w całej przebogatej gamie barw, kolorów, wzlotów i upadków;
- bo w teatrze jest możliwe docieranie do "Tajemnicy Istnienia";
- bo w teatrze człowiek się odradza ze znużenia i "opancerzenia" - zauważa drugiego człowieka i przezwycięża swoją senność i marazm;
- bo teatr za pośrednictwem bohatera budzi sumienia - kształtuje oceny, postawy i poglądy wobec różnych spraw i problemów.;
- bo teatr zmusza do aktywności intelektualnej, rozwija wyobraźnię, abstrakcyjne myślenie, umiejętność kojarzenia i syntetycznego ujmowania zjawisk;
- bo teatr podejmuje najistotniejsze problemy współczesnego człowieka, stawia zapytania, niepokoi;
- bo teatr posługuje się metaforyką, znakami, symbolami, skojarzeniami, które rozwijają spostrzegawczość, uczą dostrzegać, odczytywać, rozumieć;
- bo teatr jest formą zabawy publicznej - dostarcza przyjemności, pokazuje inność, odmienność.
- bo teatr integruje osobowość - łagodzi wewnętrzne rozterki i konflikty;
- bo widz w teatrze może oglądać jednocześnie teraźniejszość, przeszłość i przyszłość oraz rzeczy ze świata realnego i te z obszaru świata marzeń, snów, tęsknot, wspomnień;
- bo w teatrze rodzi się więź  łącząca ludzi wspólnie oglądających spektakl i przeżywających to konkretne,  niepowtarzalne wydarzenie sceniczne;
- bo teatr potrafi zaspokajać intelektualne, ekspresyjne, emocjonalne i estetyczne potrzeby człowieka.

Każdy spektakl jest sumą wypowiedzi artystycznych, złożonych z myśli dramaturga - autora scenariusza, intencji reżysera, interpretacji aktorów, koncepcji plastycznej scenografa, nastroju stworzonego przez autora oprawy muzycznej, reakcji i temperatury widowni.
Uczestnicy widowisk dobrze wiedzą, że każda inscenizacja stanowi najbardziej wszechstronną formę przedstawienia tematu - angażuje "całego" człowieka -jego umysł, emocje i wszystkie zmysły. Nie ma więc wątpliwości, że jasełka - i  inne, stosowane w przekazie treści religijnych formy teatralne - dobrze służą zainteresowaniu treściami religijnymi i  zbliżaniu ludzi do Boga.