"Porządkowanie świata - kultura osobista"

 Stanisław Jachowicz "Czysty kotek"

 

Czemu się często myjesz? pytano raz kota.

Bo czystość - odpowiedział - jest to piękna cnota,

Jakoż doprawdy, kocina

Mył się prawie co godzina;

Chętnie mu do pokoju wchodzić pozwalano,

Powszechnie go kochano,

Doznawał wszelkich pieszczotek:

A czemu? bo czysty był kotek.

 

Zachowanie z klasą wynika z naszej osobowości i jest nierozłączną sumą dwóch składników: pięknego  wnętrza człowieka i towarzyszącej mu radości życia. 
 

Piękne wnętrze otrzymujemy w genach i kształtujemy w domu rodzinnym, a później w każdym miejscu naszego pobytu i aktywności. Budujemy je przez naśladownictwo, uczenie się, uczestnictwo w życiu codziennym, zawodowym i kulturalnym, rozszerzamy w drodze własnej twórczości oraz podczas krytycznego oglądu świata zewnętrznego i przez kreowanie własnego wizerunku stworzonego przez siebie na własne potrzeby.

Radość życia zaś to efekt własnej filozofii życia:

- lubienie siebie i nieustanne stawianie sobie wymagań,  

- troska o własne zdrowie, wygląd i samopoczucie,

- docenianie tego, co mamy,

- identyfikowanie tego, co jest nam bliskie, co nas urzeka, co lubimy,

- nawiązywanie dobrych relacji z ludźmi z bliskiego i dalszego otoczenia,

- odnotowywanie i świętowanie osobistych sukcesów,

- określanie - ciągle i na nowo - warunków dobrego wypoczynku i relaksu,

- wspieranie kogoś w potrzebie (osoba, instytucja, miejsce kultu religijnego, itp.)

- pielęgnowanie w sobie sztuki podziwu i zachwytu dla rzeczy dostępnych każdemu człowiekowi za darmo (słońce, śpiew ptaków, dzikie przestrzenie, polne kwiaty, itp.)

- wykonywanie ulubionych zajęć; uprawianie własnej twórczości.

Kultura osobista - jest też/ lub przede wszystkim - efektem samowychowania poprzez:

- krytyczny ogląd własnej osoby,

- znajomość swoich mocnych i słabych stron,

- umiejętność narzucenia sobie dyscypliny i bycia w tym konsekwentnym,

- zdolność podejmowania trudu pracy nad sobą w ciągu całego życia (kultura osobista tego wymaga!) w sferze bycia, wyglądu, higieny, zachowania.

Kultura osobista powinna być pragnieniem każdego człowieka, który chce mieć szacunek i poważanie otoczenia. Ćwiczenia poprawnego i pożądanego sposobu zachowania zaczynamy w domu (kulturalne rozmowy, traktowanie z szacunkiem siebie nawzajem; świadome dążenie do bycia coraz lepszym i bardziej kompetentnym; podejmowanie i wdrażanie postanowień w zakresie pracy nad sobą; poszukiwanie zachowań spełniających nasze, osobiste poczucie piękna i elegancji). Aby móc wymagać od innych kultury osobistej, trzeba samemu taką kulturę posiąść i prezentować. Doskonaląc własne zachowanie będziemy zmieniać siebie, ale również otoczenie i świat  - na lepszy, przyjaźniejszy, piękniejszy (w sferze kultury istnienia, bycia, funkcjonowania). Powinniśmy więc od zaraz indywidualnie, ale też i jako społeczeństwo, podjąć trud pracy nad kulturą życia i bycia, by rozwijać się, uszlachetniać, budować piękno w nas i wokół nas.

 Cytaty do przeanalizowania: 

"Prawdziwa cnota krytyk się nie boi." (Ignacy Krasicki)

"Jeśli reguł moralności nie nosisz w sercu, nie znajdziesz ich w książkach." (Monteskiusz)

"Czego nie zabrania prawo, zabrania wstyd." (Seneka Młodszy)

"Łatwiej oczyścić się z wielkich omyłek, niż z drobnych świństw." (Marek Hłasko)