Nocą świętojańską obchodzimy w nocy z 23 na 24 czerwca czyli w wigilię imienin św. Jana Chrzciciela. Święto to związane jest z przesileniem letnim Słońca, czyli wejściem w kolejną porę roku - lato. W tradycji słowiańskiej było to święto wody, ognia, miłości, płodności, Słońca i Księżyca czyli czynników niezbędnych do trwania życia na Ziemi. W trakcie najkrótszej nocy palono ogniska, wokół których śpiewano i tańczono. Do ognia wrzucano zioła: bylicę, szałwię, miętę i inne, po to, aby uczestnikom zabawy i okolicznym mieszkańcom towarzyszyło zdrowie, urodzaj, płodność, czyli bazowe składniki szczęścia. Skoki przez ognisko miały chronić przed chorobami i urokami, a wrzucanie przez dziewczęta wianków z ziół i kwiatów do wody było wróżbą na to, czy aktualne jest ich zamążpójście w najbliższym czasie. Jednym słowem świętowanie Sobótki służyło zapewnieniu sobie szczęścia na najbliższy rok.
Ciekawa jestem czy, w jakim zakresie, i gdzie pielęgnowane są jeszcze zwyczaje nocy świętojańskiej?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz