"O przyjaźni i przyjaciołach"

Początek nowego roku szkolnego stanowi doskonałą okazję, by pomówić o przyjaźni, potrzebie posiadania przyjaciół i umiejętności ich zdobywania. Dzieci, młodzież, a także całe rodziny pragną dobrego przyjęcia w nowym środowisku - przedszkolu, szkole, uczelni, miejscu pracy. Człowiek jako istota społeczna realizuje się bowiem w grupie, zespole, zbiorowości. Przyjaźń odgrywa więc ważną rolę. Posiadając przyjaciela nie czujemy się osamotnieni, a więc pozostawieni samymi sobie, lecz możemy liczyć na jego zainteresowanie, troskę, zrozumienie, pomoc, doradę, wsparcie, konstruktywną krytykę, empatię, prawdę, zachętę do działania. Przyjaźń pomaga też w radzeniu sobie z codziennym stresem, wpływa na dobre samopoczucie, pozwala optymistycznie patrzeć na świat. Warto więc zapamiętać myśl Epikura, greckiego filozofa zajmującego się rozważaniami nad szczęściem: "Spośród wszystkich sposobów, jakie ci wskazuje mądrość dla osiągnięcia szczęścia, najskuteczniejszym, najpewniejszym i najsłodszym jest przyjaźń".
Przyjaźń jest zadaniem zobowiązującym, bo wymaga zaangażowania, ofiary, wzajemności, pielęgnowania. W relacje przyjaźni najczęściej wchodzą osoby pod jakimś względem do siebie podobne. Może to być takie samo pochodzenie społeczne, albo podobne umiejętności czy zainteresowania. Fundamentem przyjaźni są: życzliwość, wierność, zaufanie i szczerość. Osoby nie mające problemów z nawiązywaniem kontaktów z innymi ludźmi i pozyskiwaniem znajomych, nie przeżywają rozterek wynikających ze zmiany miejsca nauki, przebywania czy otoczenia. Problem występuje u tych, którzy takiej łatwości odnajdywania się w grupie społecznej nie mają. Warto wiedzieć, że istnieje możliwość ćwiczenia umiejętności nawiązywania przyjaźni. Jak należy to robić? Na pewno trzeba ćwiczyć umiejętności typowe dla osób lubianych czyli umiejętność bycia życzliwym, miłym, wesołym, umiejącym, w sytuacjach trudnych, iść na kompromis, uważnie słuchającym swojego rozmówcy, umiejącym we właściwym momencie powiedzieć coś miłego, umiejącym w razie potrzeby zaproponować pomoc czy udzielić wskazówek, potrafiącym wykazywać się podstawowymi elementami grzeczności. Takie ćwiczenia nie uczynią osób z trudnościami społecznymi gwiazdami towarzystwa, ale spowodują ich społeczną akceptację. Dzięki ćwiczeniom mogą utorować sobie drogę do przyjaźni. A o to chodzi, żeby nikt z nas nie należał do grona osób samotnych lub odtrąconych.