Tradycyjne rozumienie postawy twórczej sprowadza się do dostrzeżenia u osób twórczych zdolności do swoistego reagowania na świat, śmiałości w porzucaniu sytuacji pewnych i bezpiecznych, otwartości, chłonności. Postawa twórcza obejmuje zarówno sferę poznawczą, jak i charakterologiczną. Sfera poznawcza związana jest z takimi cechami, jak: samodzielność obserwacji, wyobraźnia twórcza, myślenie zakładające wielość i różnorodność rozwiązań, elastyczność intelektualna, aktywność poznawcza, wysoka sprawność i umiejętności konstrukcyjne. W sferze charakterologicznej postawie twórczej towarzyszą takie cechy, jak: niezależność, aktywność, umiejętność przystosowywania się do potrzeb, oryginalność, konsekwencja, odwaga, samoorganizacja, spontaniczność, ekspresja, tolerancyjność, wysokie poczucie wartości "ja".
Postawa odtwórcza to przeciwieństwo postawy twórczej. W sferze poznawczej charakteryzuje się: pamięcią mechaniczną, wyobraźnią odtwórczą, myśleniem opartym na porządku logicznym i "właściwej kolejności", biernością poznawczą, niską refleksyjnością i odtwórczością werbalną. W sferze charakterologicznej postawie odtwórczej towarzyszą cechy takie, jak: zależność, pasywność, stereotypowość, uległość, słabość, nietolerancja, niesamodzielność, podporządkowanie.
Zwykle mamy coś z jednej i drugiej postawy, ale to osoby przejawiające częściej postawę twórczą są uważane przez innych za osoby godne reprezentowania grupy na zewnątrz, operatywne, zdolne do załatwiania spraw wymagających pewnych umiejętności społecznych. I nawet jeśli osoby o postawie twórczej nie są najbardziej lubianymi członkami grupy, to zawsze są postrzegane jako te wartościowe, czyli takie, z którymi można wiele dobrego zrobić, zorganizować, udoskonalić, ulepszyć.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz