Sławomir Matusz "Kostur":
Wybrałeś drogę.
Nie ma ona środka.
Nie znasz jej końca.
Dbaj o stopy
niepomny śladów.
W czasie codziennego wędrowania przez życie zadajemy sobie różne pytania i próbujemy na nie odpowiadać. Wśród wielu pytań, są też te o przekonania. Czym są? Jakie są moje przekonania w różnych sprawach i kwestiach? Czy posiadane przekonania ułatwiają, czy utrudniają mi życie? Na ile moje przekonania ulegają zmianie? Co powoduje zmianę moich przekonań? (...)
Przekonania są założeniami przyjmowanymi przez nas wobec siebie, wobec innych ludzi i wobec szeroko rozumianego otoczenia, a także są naszymi oczekiwaniami względem całej rzeczywistości. Zwykle stanowią pochodną społeczeństwa i kultury, w której się wychowujemy i przyjmowane są od osób od nas starszych, które darzymy zaufaniem, miłością, szacunkiem. To one powodują, że mamy zasady postępowania (naszym zdaniem słuszne), wygłaszamy opinie wskazujące (według nas), słuszny kierunek rozwoju, kierujemy się w życiu właściwymi (według nas), regułami postępowania. To one powodują, że tak, a nie inaczej, postrzegamy świat, tak, a nie inaczej, się zachowujemy, takie, a nie inne, podejmujemy działania.
Na pewno jest tak, że jedne przekonania pomagają nam żyć i rozwijać się, a inne nas ograniczają. Jedne dodają nam odwagi, pewności siebie, skłaniają do myślenia i rozszerzania wiedzy o świecie, inne wyzwalają lęk, obawy, potrzebę wycofywania się z różnych, ważnych życiowych inicjatyw. Warto przyjrzeć się pod tym względem sobie, odpowiedzieć sobie na pytanie o to, które przekonania powodują, że chcemy być zdrowymi, szczęśliwymi i cały czas zabiegać o własny rozwój, a które nas paraliżują i skłaniają do wycofywania się z aktywności. Ważna jest przy tym świadomość, że mamy prawo podejmować własne decyzje, w poczuciu pełnej odpowiedzialności za nie, i w poczuciu konieczności ponoszenia konsekwencji własnych przekonań.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz