Katarzyna Zaborowska "Wdziecność za dobre zbiory"
Przesła wiesna, schodzi lato,
Dzieki, Boże, Tobie za to,
Ze swy-ś łaski nie załowoł,
Zbiory nase-ś nom zachowoł.
Cóz Ci, Boże, za to domy,
Kiej włosnego nic ni momy?
Wsystko uod Ciebie pochodzi,
Ino kochać Cie sie godzi.
Może przyjmies dusze nase,
Chowołbyś je już na zawse.
Jesce serca swoje momy,
Jakbyś zekścioł, to Ci domy.
W dniach 21- 25 lipca 2017 roku trwał w Rzeszowie XVII Światowy Festiwal Polonijnych Zespołów Folklorystycznych. Rozpoczął się 21.lipca barwnym korowodem ulicą 3 Maja, w którym wzięło udział blisko 1.1 tysiąca gości skupionych w 37 zespołach z 14 krajów na pięciu kontynentach. Polonusi przyjechali z 14 państw: Australii, Białorusi, Brazylii, Czech, Kanady, Litwy, Mołdawii, Niemiec, Rosji, Szwajcarii, Szwecji, Ukrainy, USA i Wielkiej Brytanii.
W bieżącym roku pojawiło się pięć nowych zespołów - debiutantów na festiwalu w Rzeszowie. Po raz pierwszy przyjechały zespoły: Dianella z Australii, Perła z Litwy, Lasowiacy ze Szwajcarii,
Ojczyzna z Baltimore w USA i Rodacy z Hamtramck w USA. Stali uczestnicy Święta Folkloru to:
czeska Olza (po raz 14), Wesoły Lud z Chicago (po raz 11), Wilia z Litwy (po raz 10).
Niektóre zespoły uczestniczące w tegorocznym festiwalu obchodzą jubileusze swojej działalności: Iskry z Kanady - 50-lecie, Tatry z Kanady - 45-lecie, Lechowia z Kanady i Polanie z Kanady - 40-lecie, a Polonia z Niemiec - 30-lecie.
Festiwalowe prezentacje trwały 5 dni:
21 lipca - Korowód ze skrzyżowania ulic 3 Maja i Zamkowej na rzeszowski Rynek i uroczyste otwarcie festiwalu
22 i 23 lipca - prezentacja umiejętności zespołów polonijnych na Rynku i towarzyszący pokazom Jarmark Sztuki Ludowej Podkarpacia
24 lipca - Hala Sportowa na Podpromiu - prezentacja "Folklor Narodów Świata"
25 lipca - Hala Sportowa na Podpromiu - Koncert Galowy "Karczma na Podzamczu"
Oprócz występów w Rzeszowie zespoły prezentowały swoje umiejętności w wielu miejscowościach Podkarpacia.
Festiwal to wielkie wydarzenie kulturalne i integracyjne w regionie. Stolica Podkarpacia gości (zawsze) Polonusów najlepiej jak potrafi. My, tubylcy, cieszymy się, że co trzy lata możemy się spotkać z Rodakami mieszkającymi poza granicami ojczystego kraju. Obdarzamy ich wielką sympatią, pozostajemy pod ich urokiem, wdzięczni jesteśmy im za ich patriotyzm, przywiązanie do narodowej tradycji i za prezentowane umiejętności artystyczne. Obecność Zacnych Gości w kraju przodków to święto duchowe zarówno dla Polonusów, jak i dla nas - Polaków mieszkających w kraju.
Festiwal buduje jedność, budzi piękne emocje i przeżycia (po obu stronach). Jest wspaniałą lekcją bliskości, kultury i tożsamości narodowej. A pieśń "Marsz Polonii"wykonywana wspólnie przez wszystkich uczestników Spotkań z Folklorem (na koniec każdej sesji tanecznej), wzruszała (za każdym razem) do łez. Szkoda, że wszystko, co piękne szybko się kończy. Już od dziś czekamy na kolejny Festiwal i kolejne spotkania w gronie Rodaków w Rzeszowie. Łączą nas wspólne korzenie, przywiązanie i wielkie emocje. Niech żyje i rozkwita Polonia! Do zobaczenia!
Ważna zapowiedź marszałka województwa podkarpackiego - Władysława Ortyla: "Następna edycja Festiwalu odbędzie się wyjątkowo za dwa lata, a nie, jak do tej pory za trzy lata. W 2019 roku minie bowiem 50 lat od pierwszego polonijnego festiwalu folklorystycznego i należy tę okrągłą rocznicę uświetnić." Czekamy na spotkanie jubileuszowe - powtórkę radości i niesamowitych przeżyć.
wtorek, 25 lipca 2017
poniedziałek, 24 lipca 2017
"Doświadczać życia wiejskiego"
Wiera Badalska "Wakacyjny letni czas"
Po co są wakacje?
A po to,
by słoneczko opiekało nas na złoto,
aby wiatry żywiczne owiały,
aby wody błękitne skąpały,
aby łąki pachniały skoszone,
by las śpiewał piosenki zielone,
by nas ptaki budziły o świcie,
by łan zbożami, makami się kłaniał, no i po to,
byśmy, kiedy już wrócimy,
odpowiadać mogli na pytania?
A tych letnich pytań są tysiące:
- Czemu rankiem jest rosa na łące?
- Po co pszczoły siadają na kwiatach?
- Czemu sowa tylko nocą lata?
- Po co dzięcioł w korę sosny puka?
- Gdzie skowronek ma gniazdeczka szukać?
- O czym trzeba zawsze w lecie pamiętać?
- A jaskółki czemu nisko latają przed deszczem?
Pytajmy się wszystkich o wszystko.
Przyglądajmy się obłokom, ptakom, listkom.
Zobaczymy,
że świat gdy się go poznaje
jest ciekawy,
ciekawszy od bajek.
Agroturystyka ma swoją specyfikę. To pobyt wśród przyrody, z dala od wielkich skupisk ludzkich, w warunkach, gdzie życie codzienne toczy się (najczęściej) w obrębie rodziny i sąsiadów. Przebywanie w gospodarstwie agroturystycznym sprzyja nawiązywaniu bliskich relacji z właścicielami gospodarstwa. Wzajemne kontakty na linii gospodarze - goście sprzyjają poznawaniu siebie nawzajem, wymianie poglądów w kwestii życia w mieście/na wsi, dzieleniu się wiedzą i doświadczeniami. Pobyt w warunkach, gdzie "rządzi przyroda" to też niebywała okazja do angażowania się w codzienność wsi (praca w polu, praca w gospodarstwie domowym, imprezy środowiskowe, lokalne popisy sprawności i umiejętności, poznawanie życiowych pasji mieszkańców wsi ). Letnicy mają więc wiele okazji, by poznawać wieś i wyrabiać sobie zdanie o walorach i niedogodnościach funkcjonowania na prowincji.
Odpoczynek na wsi oznacza:
- poznawanie uwarunkowań geograficznych i przyrodniczych miejsca pobytu ( flora i fauna, ekologia, występowanie unikatowych roślin, zwierząt i ich siedlisk, czyste powietrze i woda, mozaika pól, łąk i zadrzewień, naturalne lasy, czyste jeziora, ukwiecone łąki, podmokłe doliny rzek, bocianie gniazda, śródpolne grusze, małe oczka wodne, niewielkie skrawki pól rozdzielone miedzami, obszary NATURA 2000, parki krajobrazowe i narodowe);
- delektowanie się atmosferą polskiej tradycji kulturalnej i kulinarnej (budownictwo ludowe: drewniane chałupy, drewniane kościółki, wiatraki, kapliczki, krzyże przydrożne, zapomniane cmentarze) i możliwość konsumpcji produktów lokalnych, owoców i warzyw, przygotowywania przetworów na zimę;
- korzystanie z atrakcji miejsca pobytu: np. jazda konna, przejażdżki bryczką, grzybobranie, wędkowanie, możliwość korzystania ze sprzętu wodnego, przejażdżki rowerowe, organizowanie biesiad przy ognisku.
Oczekiwania wczasowiczów względem gospodarstw agroturystycznych są na miarę przeciętnych oczekiwań Polaków:
- czasowa zmiana otoczenia za przyjazną dla kieszeni cenę;
- poprawa kondycji fizycznej i psychicznej w naturalnych warunkach życia ludzi wsi;
- możliwość korzystania z dostępnych walorów gospodarstwa i otoczenia;
- mieszkanie w warunkach o dobrym standardzie;
- wyżywienie na bazie produktów z gospodarstwa, ekologicznych;
- czyste środowisko;
- zapewnione bezpieczeństwo i dobre warunki sanitarne.
Jadąc na wieś, warto mieć w głowie znane powiedzenia o pracy, gościnności i roli kobiet w przestrzeni wiejskiej:
"Bez pracy nie ma kołaczy."
"Bóg pomaga tym, co sami sobie pomagają."
"Czym chata bogata, tym rada."
"Dobra gospodyni, dom wesołym czyni."
Trzeba też "zabrać z sobą" wyrozumiałość i otwarte serce dla ludzi ciężkiej pracy!
Po co są wakacje?
A po to,
by słoneczko opiekało nas na złoto,
aby wiatry żywiczne owiały,
aby wody błękitne skąpały,
aby łąki pachniały skoszone,
by las śpiewał piosenki zielone,
by nas ptaki budziły o świcie,
by łan zbożami, makami się kłaniał, no i po to,
byśmy, kiedy już wrócimy,
odpowiadać mogli na pytania?
A tych letnich pytań są tysiące:
- Czemu rankiem jest rosa na łące?
- Po co pszczoły siadają na kwiatach?
- Czemu sowa tylko nocą lata?
- Po co dzięcioł w korę sosny puka?
- Gdzie skowronek ma gniazdeczka szukać?
- O czym trzeba zawsze w lecie pamiętać?
- A jaskółki czemu nisko latają przed deszczem?
Pytajmy się wszystkich o wszystko.
Przyglądajmy się obłokom, ptakom, listkom.
Zobaczymy,
że świat gdy się go poznaje
jest ciekawy,
ciekawszy od bajek.
Agroturystyka ma swoją specyfikę. To pobyt wśród przyrody, z dala od wielkich skupisk ludzkich, w warunkach, gdzie życie codzienne toczy się (najczęściej) w obrębie rodziny i sąsiadów. Przebywanie w gospodarstwie agroturystycznym sprzyja nawiązywaniu bliskich relacji z właścicielami gospodarstwa. Wzajemne kontakty na linii gospodarze - goście sprzyjają poznawaniu siebie nawzajem, wymianie poglądów w kwestii życia w mieście/na wsi, dzieleniu się wiedzą i doświadczeniami. Pobyt w warunkach, gdzie "rządzi przyroda" to też niebywała okazja do angażowania się w codzienność wsi (praca w polu, praca w gospodarstwie domowym, imprezy środowiskowe, lokalne popisy sprawności i umiejętności, poznawanie życiowych pasji mieszkańców wsi ). Letnicy mają więc wiele okazji, by poznawać wieś i wyrabiać sobie zdanie o walorach i niedogodnościach funkcjonowania na prowincji.
Odpoczynek na wsi oznacza:
- poznawanie uwarunkowań geograficznych i przyrodniczych miejsca pobytu ( flora i fauna, ekologia, występowanie unikatowych roślin, zwierząt i ich siedlisk, czyste powietrze i woda, mozaika pól, łąk i zadrzewień, naturalne lasy, czyste jeziora, ukwiecone łąki, podmokłe doliny rzek, bocianie gniazda, śródpolne grusze, małe oczka wodne, niewielkie skrawki pól rozdzielone miedzami, obszary NATURA 2000, parki krajobrazowe i narodowe);
- delektowanie się atmosferą polskiej tradycji kulturalnej i kulinarnej (budownictwo ludowe: drewniane chałupy, drewniane kościółki, wiatraki, kapliczki, krzyże przydrożne, zapomniane cmentarze) i możliwość konsumpcji produktów lokalnych, owoców i warzyw, przygotowywania przetworów na zimę;
- korzystanie z atrakcji miejsca pobytu: np. jazda konna, przejażdżki bryczką, grzybobranie, wędkowanie, możliwość korzystania ze sprzętu wodnego, przejażdżki rowerowe, organizowanie biesiad przy ognisku.
Oczekiwania wczasowiczów względem gospodarstw agroturystycznych są na miarę przeciętnych oczekiwań Polaków:
- czasowa zmiana otoczenia za przyjazną dla kieszeni cenę;
- poprawa kondycji fizycznej i psychicznej w naturalnych warunkach życia ludzi wsi;
- możliwość korzystania z dostępnych walorów gospodarstwa i otoczenia;
- mieszkanie w warunkach o dobrym standardzie;
- wyżywienie na bazie produktów z gospodarstwa, ekologicznych;
- czyste środowisko;
- zapewnione bezpieczeństwo i dobre warunki sanitarne.
Jadąc na wieś, warto mieć w głowie znane powiedzenia o pracy, gościnności i roli kobiet w przestrzeni wiejskiej:
"Bez pracy nie ma kołaczy."
"Bóg pomaga tym, co sami sobie pomagają."
"Czym chata bogata, tym rada."
"Dobra gospodyni, dom wesołym czyni."
Trzeba też "zabrać z sobą" wyrozumiałość i otwarte serce dla ludzi ciężkiej pracy!
niedziela, 16 lipca 2017
"Uczestniczyć w imprezach plenerowych"
Włodzimierz Szymanowicz "Zaproście mnie do stołu"
Zaproście mnie do stołu,
zróbcie mi miejsce między wami.
Wspominajcie sobie trudne lata,
powiedzcie otwarcie co serdecznie boli.
Może znajdzie się między wami wojażer,
opowie zadziwiająco o barwnych egzotycznych krajach.
Ileż to razy będziemy wstawać
wznosząc uroczyste toasty,
po ilekroć zadrży stół od śmiesznych powiedzonek.
Zaśpiewamy wspólnie stare bliskie pieśni,
a potem usadowieni wygodnie w skórzanych fotelach
zasłuchamy się w fortepianowe pasaże.
Tu za drzwiami podle i samotnie zaproście mnie do stołu.
Lato to wymarzony czas na uczestnictwo w imprezach plenerowych i korzystanie z ich bezdyskusyjnych walorów. Każdy chętny znajdzie coś odpowiedniego dla siebie i przeżyje niepowtarzalne chwile. Plener sprzyja relaksowi, odstresowaniu, nauce, przebywaniu w lokalnej tradycji, kulturze, nastroju, klimacie. Uogólniając: chwytajmy momenty - korzystajmy z uczestnictwa w lokalnych "wydarzeniach" na świeżym powietrzu. Czerpmy z udziału w nich wszelką radość.
Biesiadowanie przy stole umieszczonym w plenerze, pośród natury, w miejscu klimatycznym, to świetny sposób na integrowanie się w obrębie rodziny, znajomych, osób zaprzyjaźnionych. Stół postrzegamy jest zawsze jako miejsce spotkań ludzi, ożywionych rozmów, wymiany poglądów, pielęgnowania tradycji. Walory spotkań przy stole na łonie natury są wszechstronne:
- mile spędzony czas,
- wymarzone miejsce i sposób prowadzenia życia towarzyskiego,
- integracja, budowanie więzi rodzinnych, koleżeńskich, przyjacielskich,
- dobre jedzenie - podróż do krainy smaku - uczta dla żołądka i wszystkich wrażliwych zmysłów,
- pielęgnowanie tradycji wspólnego jedzenia,
- nauka organizowania przestrzeni i gospodarowania pieniędzmi i czasem,
- wyzbywanie się egoizmu,
- otwartość na innych ludzi, ich odmienne przyzwyczajenia, nawyki i kulturę,
- nawyk uważnego słuchania ludzi, troska o ich dobre samopoczucie,
- kulturalne rozwiązywanie konfliktów i załatwianie spraw "trudnych",
- odpowiedzialność za siebie, estetykę otoczenia, dobry klimat biesiadowania.
Popularną letnią kuchnią jest grillowanie, a więc pieczenie i gotowanie na ogniu. Zapach grilla w ogrodzie wprowadza świetny nastrój, uruchamia wyobraźnię, pobudza do eksperymentowania, szukania własnych gustów smakowych, a więc odkrywania nowych, ciekawych smaków. "Jedzenie jest jak miłość: smakuje, kiedy się nim dzielimy. Przygotowywanie posiłku z uważnością i starannością jest hołdem składanym sobie i innym. Kucharz w ten sposób wyraża uczucia. Dlatego przygotowanie jest tak wciągające i pełne emocji." (Joanna Szachowska-Tarkowska)
Uczestnictwo w imprezach plenerowych jest sposobem zbierania niecodziennych wrażeń, doznań i emocji. Latem na powietrzu dzieje się wiele. Jest wielu organizatorów spędzania czasu w otwartej przestrzeni. Zainteresujmy się propozycjami zamieszczanymi na afiszach, przejrzyjmy propozycje internetowe oraz te zamieszczone w lokalnej prasie. Wybierzmy coś dla siebie. A jest w czym wybierać: biesiady grillowe, dni miast, festyny, jarmarki, koncerty, konkursy, parady, pikniki, targi, turnieje, widowiska historyczne, dożynki, zloty, zawody, spotkania folklorystyczne, sportowe, rekreacyjne itp.
Szukajmy niepowtarzalnych doznań i przeżyć w ciekawych, ale też i sentymentalnych miejscach. Jeżeli dobrze wybierzemy - przeżyjemy długo pamiętaną ucztę duchową. Zdarzenia plenerowe przewidziane są dla szerokiej publiczności. Organizowane bywają w ramach podziękowania lokalnym"aktywistom" za zaangażowanie w ważne lokalnie sprawy; ale też po to, by popularyzować ważną środowiskowo ideę; po to, by przypomnieć pewne uznawane powszechnie wartości; wreszcie, a może przede wszystkim - z potrzeby kultywowania lokalnej tradycji, w celu zapewnienia ludziom dobrej rozrywki, dla integrowania środowiska i zachęcania młodych do rozwijania zainteresowań, umiejętności i pasji.
A oto kilka myśli do rozważenia:
"Życie to imprezowanie, i choć impreza kończy się kacem, to kac kończy się gotowością do kolejnej imprezy." (Marcin Piędel)
"Dobra impreza jest, kiedy na drugi dzień znajomi pytają, czy żyjesz..."
"Impreza jest zawsze tylko tak nudna, jak nudni są goście."
Dodam do powyższych zdań jeszcze jedno - cenną przestrogę. To myśl Owidiusza:
"Cokolwiek czynisz, czyń mądrze i pamiętaj o końcu."
Zaproście mnie do stołu,
zróbcie mi miejsce między wami.
Wspominajcie sobie trudne lata,
powiedzcie otwarcie co serdecznie boli.
Może znajdzie się między wami wojażer,
opowie zadziwiająco o barwnych egzotycznych krajach.
Ileż to razy będziemy wstawać
wznosząc uroczyste toasty,
po ilekroć zadrży stół od śmiesznych powiedzonek.
Zaśpiewamy wspólnie stare bliskie pieśni,
a potem usadowieni wygodnie w skórzanych fotelach
zasłuchamy się w fortepianowe pasaże.
Tu za drzwiami podle i samotnie zaproście mnie do stołu.
Lato to wymarzony czas na uczestnictwo w imprezach plenerowych i korzystanie z ich bezdyskusyjnych walorów. Każdy chętny znajdzie coś odpowiedniego dla siebie i przeżyje niepowtarzalne chwile. Plener sprzyja relaksowi, odstresowaniu, nauce, przebywaniu w lokalnej tradycji, kulturze, nastroju, klimacie. Uogólniając: chwytajmy momenty - korzystajmy z uczestnictwa w lokalnych "wydarzeniach" na świeżym powietrzu. Czerpmy z udziału w nich wszelką radość.
Biesiadowanie przy stole umieszczonym w plenerze, pośród natury, w miejscu klimatycznym, to świetny sposób na integrowanie się w obrębie rodziny, znajomych, osób zaprzyjaźnionych. Stół postrzegamy jest zawsze jako miejsce spotkań ludzi, ożywionych rozmów, wymiany poglądów, pielęgnowania tradycji. Walory spotkań przy stole na łonie natury są wszechstronne:
- mile spędzony czas,
- wymarzone miejsce i sposób prowadzenia życia towarzyskiego,
- integracja, budowanie więzi rodzinnych, koleżeńskich, przyjacielskich,
- dobre jedzenie - podróż do krainy smaku - uczta dla żołądka i wszystkich wrażliwych zmysłów,
- pielęgnowanie tradycji wspólnego jedzenia,
- nauka organizowania przestrzeni i gospodarowania pieniędzmi i czasem,
- wyzbywanie się egoizmu,
- otwartość na innych ludzi, ich odmienne przyzwyczajenia, nawyki i kulturę,
- nawyk uważnego słuchania ludzi, troska o ich dobre samopoczucie,
- kulturalne rozwiązywanie konfliktów i załatwianie spraw "trudnych",
- odpowiedzialność za siebie, estetykę otoczenia, dobry klimat biesiadowania.
Popularną letnią kuchnią jest grillowanie, a więc pieczenie i gotowanie na ogniu. Zapach grilla w ogrodzie wprowadza świetny nastrój, uruchamia wyobraźnię, pobudza do eksperymentowania, szukania własnych gustów smakowych, a więc odkrywania nowych, ciekawych smaków. "Jedzenie jest jak miłość: smakuje, kiedy się nim dzielimy. Przygotowywanie posiłku z uważnością i starannością jest hołdem składanym sobie i innym. Kucharz w ten sposób wyraża uczucia. Dlatego przygotowanie jest tak wciągające i pełne emocji." (Joanna Szachowska-Tarkowska)
Uczestnictwo w imprezach plenerowych jest sposobem zbierania niecodziennych wrażeń, doznań i emocji. Latem na powietrzu dzieje się wiele. Jest wielu organizatorów spędzania czasu w otwartej przestrzeni. Zainteresujmy się propozycjami zamieszczanymi na afiszach, przejrzyjmy propozycje internetowe oraz te zamieszczone w lokalnej prasie. Wybierzmy coś dla siebie. A jest w czym wybierać: biesiady grillowe, dni miast, festyny, jarmarki, koncerty, konkursy, parady, pikniki, targi, turnieje, widowiska historyczne, dożynki, zloty, zawody, spotkania folklorystyczne, sportowe, rekreacyjne itp.
Szukajmy niepowtarzalnych doznań i przeżyć w ciekawych, ale też i sentymentalnych miejscach. Jeżeli dobrze wybierzemy - przeżyjemy długo pamiętaną ucztę duchową. Zdarzenia plenerowe przewidziane są dla szerokiej publiczności. Organizowane bywają w ramach podziękowania lokalnym"aktywistom" za zaangażowanie w ważne lokalnie sprawy; ale też po to, by popularyzować ważną środowiskowo ideę; po to, by przypomnieć pewne uznawane powszechnie wartości; wreszcie, a może przede wszystkim - z potrzeby kultywowania lokalnej tradycji, w celu zapewnienia ludziom dobrej rozrywki, dla integrowania środowiska i zachęcania młodych do rozwijania zainteresowań, umiejętności i pasji.
A oto kilka myśli do rozważenia:
"Życie to imprezowanie, i choć impreza kończy się kacem, to kac kończy się gotowością do kolejnej imprezy." (Marcin Piędel)
"Dobra impreza jest, kiedy na drugi dzień znajomi pytają, czy żyjesz..."
"Impreza jest zawsze tylko tak nudna, jak nudni są goście."
Dodam do powyższych zdań jeszcze jedno - cenną przestrogę. To myśl Owidiusza:
"Cokolwiek czynisz, czyń mądrze i pamiętaj o końcu."
niedziela, 9 lipca 2017
"Podróżować!!!"
Jarosław Borszewicz *** (Ze wszystkich podróży...)
Ze wszystkich podróży
najbardziej lubię
te długie wycieczki w siebie
bo to i cholera wie
którędy
i stacja docelowa
nie wiadomo gdzie
lubię te podróże
bo
mogę wybierać się w nie będąc
w tramwaju
w pracy
na ulicy
lubię te podróże
bo
tyle nieznanych krajobrazów
spotykam po drodze
tyle nieodkrytych miejsc
lubię te podróże
w które wyruszam bez biletu
a wracam
z tyloma bagażami
Lato sprzyja "wypadom" do miejsc bliskich, ale też i do tych odległych, nieznanych, czasem trudno dostępnych. Podróże realizujemy w sposób spontaniczny, ale też zaplanowany, przemyślany, ujęty w konkretny scenariusz.
Dlaczego tak chętnie wyjeżdżamy z miejsc stałego pobytu?
- bo jesteśmy ciekawi świata,
- bo zmiana otoczenia sprzyja relaksowi,
- bo wyjazdy uczą otwartości na inność,
- bo turystyka umożliwia poznawanie siebie w zmienionych okolicznościach,
- bo kontakt z innymi ludźmi inspiruje do rozwoju i poszerzania własnych horyzontów myślowych,
- bo każda zmiana miejsca pobytu uczy zaradności i samodyscypliny,
- bo w zmienionych okolicznościach często odkrywamy własne talenty, pasje i zainteresowania,
- bo zmiana miejsca pobytu daje możliwość czerpania radości z poznawania nowych miejsc, ludzi, kultur, smaków, ... .
Podróże mogą mieć różny charakter: spontaniczne, samotne, rodzinne, duchowe, sentymentalne, na szczyt własnych możliwości, do źródeł, pełne lenistwa, krajoznawcze, kulturowe, etniczne, kulinarne, imprezowe, językowe, agroturystyczne, sportowe, religijne, prozdrowotne, piesze, autokarowe,... .
Każda z nich to czasowe przemieszczanie się w przestrzeni. Każda z nich proponuje: obserwowanie, poznawanie, doświadczanie, przeżywanie, wypoczynek, rozrywkę, komunikowanie się z innymi ludźmi, integrację, ... . Oczekiwania podróżujących są też na ogół podobne: przygoda, fantazja, luksus, przyjemność, atmosfera wyłączności. Szczególnie cenione przez większość z nas są wyjazdy, w czasie których, oprócz elementów aktywności fizycznej - przemycane są nam informacje z zakresu historii, kultury, specyficznych walorów miejsca pobytu. Mówiąc krótko: lubimy podróże i związaną z nimi wszechstronną, okazjonalną, okolicznościową edukację.
Często słyszymy: "podróże kształcą". Znane jest też powiedzenie: "raz zobaczyć to tak, jak sto razy przeczytać." Mając powyższe na uwadze starajmy się podróżować i poznawać świat - na miarę możliwości finansowych, pomysłów, wyobrażeń, dokonywanych wyborów miejsc, tras, obszarów kulturowych. Wcześniej jednak stwórzmy wizję tego co nas interesuje, bo - ważną rzeczą jest wiedzieć czego się chce!
Dopełnieniem wypowiedzi są wybrane myśli o podróżach. Warto je zapamiętać i stosować w prywatnym życiu. Oto one:
"Prawdziwi podróżnicy to ci, którzy podróżują." (przysłowie)
"Kto zważa na każdą chmurkę, ten nigdy nie wybierze się w podróż." (przysłowie)
"Podróże są jak ożywcza kąpiel dla umysłu, jak rysunek Medei, który sprawia, że znów jesteś młody." (Hans Christian Andersen)
"Życie daje każdemu tyle, ile sam ma odwagę sobie wziąć, a ja nie zamierzam rezygnować z niczego, co mi się należy." (Jacek Pałkiewicz)
Ze wszystkich podróży
najbardziej lubię
te długie wycieczki w siebie
bo to i cholera wie
którędy
i stacja docelowa
nie wiadomo gdzie
lubię te podróże
bo
mogę wybierać się w nie będąc
w tramwaju
w pracy
na ulicy
lubię te podróże
bo
tyle nieznanych krajobrazów
spotykam po drodze
tyle nieodkrytych miejsc
lubię te podróże
w które wyruszam bez biletu
a wracam
z tyloma bagażami
Lato sprzyja "wypadom" do miejsc bliskich, ale też i do tych odległych, nieznanych, czasem trudno dostępnych. Podróże realizujemy w sposób spontaniczny, ale też zaplanowany, przemyślany, ujęty w konkretny scenariusz.
Dlaczego tak chętnie wyjeżdżamy z miejsc stałego pobytu?
- bo jesteśmy ciekawi świata,
- bo zmiana otoczenia sprzyja relaksowi,
- bo wyjazdy uczą otwartości na inność,
- bo turystyka umożliwia poznawanie siebie w zmienionych okolicznościach,
- bo kontakt z innymi ludźmi inspiruje do rozwoju i poszerzania własnych horyzontów myślowych,
- bo każda zmiana miejsca pobytu uczy zaradności i samodyscypliny,
- bo w zmienionych okolicznościach często odkrywamy własne talenty, pasje i zainteresowania,
- bo zmiana miejsca pobytu daje możliwość czerpania radości z poznawania nowych miejsc, ludzi, kultur, smaków, ... .
Podróże mogą mieć różny charakter: spontaniczne, samotne, rodzinne, duchowe, sentymentalne, na szczyt własnych możliwości, do źródeł, pełne lenistwa, krajoznawcze, kulturowe, etniczne, kulinarne, imprezowe, językowe, agroturystyczne, sportowe, religijne, prozdrowotne, piesze, autokarowe,... .
Każda z nich to czasowe przemieszczanie się w przestrzeni. Każda z nich proponuje: obserwowanie, poznawanie, doświadczanie, przeżywanie, wypoczynek, rozrywkę, komunikowanie się z innymi ludźmi, integrację, ... . Oczekiwania podróżujących są też na ogół podobne: przygoda, fantazja, luksus, przyjemność, atmosfera wyłączności. Szczególnie cenione przez większość z nas są wyjazdy, w czasie których, oprócz elementów aktywności fizycznej - przemycane są nam informacje z zakresu historii, kultury, specyficznych walorów miejsca pobytu. Mówiąc krótko: lubimy podróże i związaną z nimi wszechstronną, okazjonalną, okolicznościową edukację.
Często słyszymy: "podróże kształcą". Znane jest też powiedzenie: "raz zobaczyć to tak, jak sto razy przeczytać." Mając powyższe na uwadze starajmy się podróżować i poznawać świat - na miarę możliwości finansowych, pomysłów, wyobrażeń, dokonywanych wyborów miejsc, tras, obszarów kulturowych. Wcześniej jednak stwórzmy wizję tego co nas interesuje, bo - ważną rzeczą jest wiedzieć czego się chce!
Dopełnieniem wypowiedzi są wybrane myśli o podróżach. Warto je zapamiętać i stosować w prywatnym życiu. Oto one:
"Prawdziwi podróżnicy to ci, którzy podróżują." (przysłowie)
"Kto zważa na każdą chmurkę, ten nigdy nie wybierze się w podróż." (przysłowie)
"Podróże są jak ożywcza kąpiel dla umysłu, jak rysunek Medei, który sprawia, że znów jesteś młody." (Hans Christian Andersen)
"Życie daje każdemu tyle, ile sam ma odwagę sobie wziąć, a ja nie zamierzam rezygnować z niczego, co mi się należy." (Jacek Pałkiewicz)
poniedziałek, 26 czerwca 2017
"Wypoczywać!!!"
Maria Kownacka, Jerzy Wesołowski "Niech żyją wakacje"
Niech żyją wakacje,
niech żyje pole i las,
i niebo, i słońce,
wolny, swobodny czas.
Pojedzie z nami piłka
i kajak, i skakanka,
będziemy grać w siatkówkę
od samiutkiego ranka.
Gorące, złote słońce
na ciemno nas opali,
w srebrzystej, bystrej rzece
będziemy się kąpali.
Niech żyją wakacje,
niech żyje pole i las,
i niebo, i słońce,
wolny, swobodny czas.
Rozpoczyna się czas wakacji. Oczekujemy słońca, swobody i beztroski. Marzymy o przebywaniu (każdego dnia) na łonie natury - maksymalnie długo, ile się tylko da. Pragniemy wykorzystać letni czas sensownie tj. z pożytkiem dla własnego zdrowia, dla dobrego samopoczucia, dla dobrych doświadczeń i ciekawych przeżyć, a potem - oczywiście miłych wspomnień.
Popatrzmy na kanikułę 2017 całościowo. Uporządkujmy myślenie w sprawie trwających już wakacji.
Najważniejsza kwestia to bezpieczne wakacje! Zanim gdziekolwiek wyruszymy, czy cokolwiek będziemy robić, wypunktujmy zagrożenia związane z miejscem, otoczeniem, używanymi przedmiotami, uwarunkowaniami chwili, itp. Zastanówmy się, co nam zagraża, dlaczego nam zagraża, a potem pomyślmy, jak zagrożenia wyeliminować lub zminimalizować. Niejasności konsultujmy z ludźmi posiadającymi większe od naszego doświadczenie życiowe. Stare powiedzenie mówi: "kto pyta, nie błądzi".
Przed każdym wypadem w teren znajdźmy czas na przypomnienie sobie zasad bezpieczeństwa. Trzeba znać ograniczenia i rygory obowiązujące w konkretnych miejscach pobytu: w górach, nad wodą, na słońcu, w czasie zażywania kąpieli wodnych, w czasie jazdy rowerem, korzystania z pobytu w lesie, przebywania w domu, na podwórku, w czasie kontaktów interpersonalnych, w tym z osobami obcymi, nieznajomymi, przygodnymi. Miejmy "pod ręką" numery ważnych telefonów na bezpieczne wakacje:
112 - Europejski Numer Alarmowy
998 - Straż Pożarna
997 - Policja
Telefony ratunkowe:
nad wodą - WOPR - 601 100 100
w górach - TOPR - 601 100 300 (18 20 63 444) GOPR - 985/601 100 300
Grupy GOPR:
Beskidzka - 33 82 96 900
Bieszczadzka - 13 46 32 204
Jurajska - 34 31 52 000
Karkonoska - 75 75 24 734
Krynicka - 18 42 77 444
Podhalańska - 18 26 76 880
Wałbrzysko-Kłodzka - 74 84 23 414
System Zastrzegania Kart Płatniczych - 828 828 828
Pamiętajmy, że aktywny wypoczynek służy rozwojowi zainteresowań, osobowości, podwyższaniu aktywności fizycznej, odreagowywaniu napięcia nerwowego oraz zapobieganiu chorobom cywilizacyjnym. Rekreacja w założeniach jest aktywnością dobrowolną. Jej formy wynikają głównie z typu zainteresowań i miejsca naszego pobytu.
Od nas zależy, jaki charakter będą miały nasze wakacje: czy będzie to czas przygody (atrakcyjna lokalizacja, kąpiele w wodzie pod okiem ratowników, zajęcia na sprzęcie wodnym, zabawy i gry terenowe, turnieje gier planszowych i sportowych, zajęcia tematyczne - plastyczne, muzyczne, językowe, itp., spacery po lesie, spotkania towarzyskie przy kawie czy przy ognisku,...); czy będzie to czas odkrywania ścieżek przyrodniczych lub artystycznych; czy będzie to czas poznawania oraz zwiedzania własnego miasta - lub innego, wybranego; czy będzie to czas swobodnego, beztroskiego przebywania na łonie natury lub w rodzinnych stronach; a może będą to wakacje odkryć historycznych, kulinarnych, muzycznych, muzealnych, ...; czy wakacje z osobistą pasją; a może wakacje sportowe (kajaki, rowery, siłownia,...), lub wakacje imprezowe (bo posiadamy już kalendarz lokalnych imprez do zaliczenia); albo, z konieczności - wakacje remontowe, zarobkowe,...itp. Wyborów jest wiele. Wybierzmy optymalnie!
Na zakończenie podaję kilka wymownych sentencji. Brzmią następująco:
"Nadmiar męczy, zbyt długi odpoczynek staje się cierpieniem." (Homer)
"Powietrze, światło, odpoczynek uzdrawiają, lecz największe ukojenie płynie z kochającego serca." (Theodor Fontane)
"Nie rzeczywistość sama, ale serce, z jakim do niej przystępujemy, daje rzeczom kształty i kolory." (Henryk Sienkiewicz)
"Człowiekowi potrzeba przestrzeni, szumu lasu i śpiewu ptaków, by zgromadzić siły do dalszej drogi." (Katarzyna Ledwoń)
Życzę Czytelnikom bloga udanych, pomyślnych, bogatych w doznania i spostrzeżenia wakacji. Miłego odpoczynku!!!
Niech żyją wakacje,
niech żyje pole i las,
i niebo, i słońce,
wolny, swobodny czas.
Pojedzie z nami piłka
i kajak, i skakanka,
będziemy grać w siatkówkę
od samiutkiego ranka.
Gorące, złote słońce
na ciemno nas opali,
w srebrzystej, bystrej rzece
będziemy się kąpali.
Niech żyją wakacje,
niech żyje pole i las,
i niebo, i słońce,
wolny, swobodny czas.
Rozpoczyna się czas wakacji. Oczekujemy słońca, swobody i beztroski. Marzymy o przebywaniu (każdego dnia) na łonie natury - maksymalnie długo, ile się tylko da. Pragniemy wykorzystać letni czas sensownie tj. z pożytkiem dla własnego zdrowia, dla dobrego samopoczucia, dla dobrych doświadczeń i ciekawych przeżyć, a potem - oczywiście miłych wspomnień.
Popatrzmy na kanikułę 2017 całościowo. Uporządkujmy myślenie w sprawie trwających już wakacji.
Najważniejsza kwestia to bezpieczne wakacje! Zanim gdziekolwiek wyruszymy, czy cokolwiek będziemy robić, wypunktujmy zagrożenia związane z miejscem, otoczeniem, używanymi przedmiotami, uwarunkowaniami chwili, itp. Zastanówmy się, co nam zagraża, dlaczego nam zagraża, a potem pomyślmy, jak zagrożenia wyeliminować lub zminimalizować. Niejasności konsultujmy z ludźmi posiadającymi większe od naszego doświadczenie życiowe. Stare powiedzenie mówi: "kto pyta, nie błądzi".
Przed każdym wypadem w teren znajdźmy czas na przypomnienie sobie zasad bezpieczeństwa. Trzeba znać ograniczenia i rygory obowiązujące w konkretnych miejscach pobytu: w górach, nad wodą, na słońcu, w czasie zażywania kąpieli wodnych, w czasie jazdy rowerem, korzystania z pobytu w lesie, przebywania w domu, na podwórku, w czasie kontaktów interpersonalnych, w tym z osobami obcymi, nieznajomymi, przygodnymi. Miejmy "pod ręką" numery ważnych telefonów na bezpieczne wakacje:
112 - Europejski Numer Alarmowy
998 - Straż Pożarna
997 - Policja
Telefony ratunkowe:
nad wodą - WOPR - 601 100 100
w górach - TOPR - 601 100 300 (18 20 63 444) GOPR - 985/601 100 300
Grupy GOPR:
Beskidzka - 33 82 96 900
Bieszczadzka - 13 46 32 204
Jurajska - 34 31 52 000
Karkonoska - 75 75 24 734
Krynicka - 18 42 77 444
Podhalańska - 18 26 76 880
Wałbrzysko-Kłodzka - 74 84 23 414
System Zastrzegania Kart Płatniczych - 828 828 828
Pamiętajmy, że aktywny wypoczynek służy rozwojowi zainteresowań, osobowości, podwyższaniu aktywności fizycznej, odreagowywaniu napięcia nerwowego oraz zapobieganiu chorobom cywilizacyjnym. Rekreacja w założeniach jest aktywnością dobrowolną. Jej formy wynikają głównie z typu zainteresowań i miejsca naszego pobytu.
Od nas zależy, jaki charakter będą miały nasze wakacje: czy będzie to czas przygody (atrakcyjna lokalizacja, kąpiele w wodzie pod okiem ratowników, zajęcia na sprzęcie wodnym, zabawy i gry terenowe, turnieje gier planszowych i sportowych, zajęcia tematyczne - plastyczne, muzyczne, językowe, itp., spacery po lesie, spotkania towarzyskie przy kawie czy przy ognisku,...); czy będzie to czas odkrywania ścieżek przyrodniczych lub artystycznych; czy będzie to czas poznawania oraz zwiedzania własnego miasta - lub innego, wybranego; czy będzie to czas swobodnego, beztroskiego przebywania na łonie natury lub w rodzinnych stronach; a może będą to wakacje odkryć historycznych, kulinarnych, muzycznych, muzealnych, ...; czy wakacje z osobistą pasją; a może wakacje sportowe (kajaki, rowery, siłownia,...), lub wakacje imprezowe (bo posiadamy już kalendarz lokalnych imprez do zaliczenia); albo, z konieczności - wakacje remontowe, zarobkowe,...itp. Wyborów jest wiele. Wybierzmy optymalnie!
Na zakończenie podaję kilka wymownych sentencji. Brzmią następująco:
"Nadmiar męczy, zbyt długi odpoczynek staje się cierpieniem." (Homer)
"Powietrze, światło, odpoczynek uzdrawiają, lecz największe ukojenie płynie z kochającego serca." (Theodor Fontane)
"Nie rzeczywistość sama, ale serce, z jakim do niej przystępujemy, daje rzeczom kształty i kolory." (Henryk Sienkiewicz)
"Człowiekowi potrzeba przestrzeni, szumu lasu i śpiewu ptaków, by zgromadzić siły do dalszej drogi." (Katarzyna Ledwoń)
Życzę Czytelnikom bloga udanych, pomyślnych, bogatych w doznania i spostrzeżenia wakacji. Miłego odpoczynku!!!
sobota, 17 czerwca 2017
"Nie kłamać, kłamać?"
Mirosława Pomichowska "Prawda i kłamstwo"
Najpierw jedno małe kłamstwo,
potem drugie, trzecie, czwarte.
To, co na nim zbudowane,
Nigdy nic nie będzie warte.
Kłamstwo to ma krótkie nogi,
Choć inaczej się wydaje.
Ono zawsze zaprowadzi
Na bezdroża i rozstaje.
(...)
Podobno kłamiemy dwa razy dziennie? Podobno bez kłamstwa życie jest niemożliwe? Czy potwierdzamy te spostrzeżenia? Czy czasem analizujemy własne zachowania pod kątem kłamstwa i prawdomówności?
Kłamstwo to świadome mówienie nieprawdy, tworzenie fikcji, pięknych zmyślonych historii, to ukrywanie prawdy, udawanie innych emocji od posiadanych, przedstawianie siebie w innym od prawdziwego świetle.
Kiedy kłamiemy?
- gdy boimy się zranienia samych siebie,
- gdy boimy się konfliktu z innymi osobami,
- gdy boimy się odrzucenia,
- gdy boimy się porażki,
- gdy nie chcemy komuś zrobić przykrości,
- gdy nie chcemy ponieść kary za przewinienia,
- gdy jesteśmy nadmiernie kontrolowani,
- gdy nakłada się na nas zbyt wiele obowiązków.
Kłamiemy więc zawsze ze strachu. Gdy opanujemy strach, kłamstwo staje się bezprzedmiotowe.
W większości stosunki międzyludzkie opierają się na konwenansach i pozorach, a więc na obowiązujących w środowisku normach zachowania w określonych sytuacjach i na tworzeniu fałszywych obrazów tego, co w rzeczywistości wygląda inaczej. Zarówno konwenanse, jak i pozory skłaniają do reakcji bazujących na wyobraźni i fantazji.
Dlaczego kłamiemy?Jakimi kategoriami kłamstw posługujemy się w sytuacjach codziennych? Oto ich wyliczanka:
- kłamstwa mimowolne - służą autoprezentacji,
- kłamstwa grzecznościowe - to unikanie mówienia komuś niemiłej dla niego prawdy,
- kłamstwa altruistyczne - są pocieszaniem kogoś informacjami, które dają ulgę , nie są brutalne i dołujące, ale nie do końca są prawdziwe,
- kłamstwa egotyczne - informacje nieprawdziwe, ale podnoszące naszą samoocenę,
- kłamstwa manipulacyjne - to manipulowanie faktami dla osiągnięcia konkretnego pożytku,
- kłamstwa destrukcyjne - są stosowane dla wyrządzenia komuś szkody,
- oszustwa - są wprowadzaniem kogoś w błąd w celu doprowadzenia go do niekorzystnego zarządzania własnym mieniem.
Kłamstwa są integralną częścią natury ludzkiej. Kłamiemy częściej lub rzadziej, w zależności od naszego charakteru, sposobu wychowania, środowiska, oczekiwanych korzyści. Kłamstwa postrzegamy jako zło, gdy służą wyrządzaniu krzywdy drugiej osobie. Ale są złem również wtedy, gdy sami w kłamstwa uwikłani, zamiast prawdziwego obrazu siebie, widzimy obraz fałszywy.
Wiele do myślenia dają wybrane myśli różnych autorów w przedmiotowej sprawie. Przeczytajmy je z uwagą:
"Lepiej odpowiedz "nie wiem" niż miałbyś skłamać." (Talmud)
"Gdy Prawda poślubia Kłamstwo, rodzą się półprawdy." (Włodzimierz Ścisłowski)
"Prawda w oczy kole, a więc kłamstwo wolę." (Jan Izydor Sztaudynger)
"Kłamią niewolnicy, wolni mówią prawdę." (Seneka Młodszy)
"Kłamstwo ma krótkie nogi, ale często zgrabne." (Janusz Rosi)
"Kłamstwo jest jedyną ucieczką słabych." (Stendhal)
"Piękne kłamstwo? Uwaga! To już twórczość." (Stanisław Jerzy Lec)
"Czym w końcu jest kłamstwo? Prawdą w masce." (George Byron)
Najpierw jedno małe kłamstwo,
potem drugie, trzecie, czwarte.
To, co na nim zbudowane,
Nigdy nic nie będzie warte.
Kłamstwo to ma krótkie nogi,
Choć inaczej się wydaje.
Ono zawsze zaprowadzi
Na bezdroża i rozstaje.
(...)
Podobno kłamiemy dwa razy dziennie? Podobno bez kłamstwa życie jest niemożliwe? Czy potwierdzamy te spostrzeżenia? Czy czasem analizujemy własne zachowania pod kątem kłamstwa i prawdomówności?
Kłamstwo to świadome mówienie nieprawdy, tworzenie fikcji, pięknych zmyślonych historii, to ukrywanie prawdy, udawanie innych emocji od posiadanych, przedstawianie siebie w innym od prawdziwego świetle.
Kiedy kłamiemy?
- gdy boimy się zranienia samych siebie,
- gdy boimy się konfliktu z innymi osobami,
- gdy boimy się odrzucenia,
- gdy boimy się porażki,
- gdy nie chcemy komuś zrobić przykrości,
- gdy nie chcemy ponieść kary za przewinienia,
- gdy jesteśmy nadmiernie kontrolowani,
- gdy nakłada się na nas zbyt wiele obowiązków.
Kłamiemy więc zawsze ze strachu. Gdy opanujemy strach, kłamstwo staje się bezprzedmiotowe.
W większości stosunki międzyludzkie opierają się na konwenansach i pozorach, a więc na obowiązujących w środowisku normach zachowania w określonych sytuacjach i na tworzeniu fałszywych obrazów tego, co w rzeczywistości wygląda inaczej. Zarówno konwenanse, jak i pozory skłaniają do reakcji bazujących na wyobraźni i fantazji.
Dlaczego kłamiemy?Jakimi kategoriami kłamstw posługujemy się w sytuacjach codziennych? Oto ich wyliczanka:
- kłamstwa mimowolne - służą autoprezentacji,
- kłamstwa grzecznościowe - to unikanie mówienia komuś niemiłej dla niego prawdy,
- kłamstwa altruistyczne - są pocieszaniem kogoś informacjami, które dają ulgę , nie są brutalne i dołujące, ale nie do końca są prawdziwe,
- kłamstwa egotyczne - informacje nieprawdziwe, ale podnoszące naszą samoocenę,
- kłamstwa manipulacyjne - to manipulowanie faktami dla osiągnięcia konkretnego pożytku,
- kłamstwa destrukcyjne - są stosowane dla wyrządzenia komuś szkody,
- oszustwa - są wprowadzaniem kogoś w błąd w celu doprowadzenia go do niekorzystnego zarządzania własnym mieniem.
Kłamstwa są integralną częścią natury ludzkiej. Kłamiemy częściej lub rzadziej, w zależności od naszego charakteru, sposobu wychowania, środowiska, oczekiwanych korzyści. Kłamstwa postrzegamy jako zło, gdy służą wyrządzaniu krzywdy drugiej osobie. Ale są złem również wtedy, gdy sami w kłamstwa uwikłani, zamiast prawdziwego obrazu siebie, widzimy obraz fałszywy.
Wiele do myślenia dają wybrane myśli różnych autorów w przedmiotowej sprawie. Przeczytajmy je z uwagą:
"Lepiej odpowiedz "nie wiem" niż miałbyś skłamać." (Talmud)
"Gdy Prawda poślubia Kłamstwo, rodzą się półprawdy." (Włodzimierz Ścisłowski)
"Prawda w oczy kole, a więc kłamstwo wolę." (Jan Izydor Sztaudynger)
"Kłamią niewolnicy, wolni mówią prawdę." (Seneka Młodszy)
"Kłamstwo ma krótkie nogi, ale często zgrabne." (Janusz Rosi)
"Kłamstwo jest jedyną ucieczką słabych." (Stendhal)
"Piękne kłamstwo? Uwaga! To już twórczość." (Stanisław Jerzy Lec)
"Czym w końcu jest kłamstwo? Prawdą w masce." (George Byron)
środa, 7 czerwca 2017
"Strzec swoich tajemnic"
Bolesław Leśmian "Tajemnica"
Nikt nas nie widział - chyba te ćmy,
Co puszyścieją w przelocie.
I tak nam słodko, że tylko - my
Wiemy o naszej pieszczocie.
Młodsza twa siostra, zrywając wrzos,
Śledziła szept nasz daleki...
I, mówiąc z nami, ucisza głos -
A milcząc - spuszcza powieki.
I po ogrodzie mknie wzdłuż i wszerz,
Zaprzepaszczona w swym śpiewie!
I tak nam słodko, że ona też
Wie o tym, o czym nikt nie wie...
Tajemnice, sekrety - to sprawy, informacje, które ukrywamy; to wiadomości poufne, przeznaczone tylko dla wybranych osób.
Czemu służą tajemnice? Ochronie naszej prywatności, która jest naszą własnością duchową. Obejmują sprawy osobiste i rodzinne. Podlegają prawnej ochronie. Konstytucja RP w art. 47 mówi: "Każdy ma prawo do ochrony życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz decydowania o swoim życiu osobistym."
Jakie sprawy obejmujemy tajemnicą? Najczęściej: nasz stan zdrowia, choroby występujące w rodzinie, sekrety urody, sekrety powodzenia, kompromitujące fakty biograficzne, tajemnice zawodowe, informacje o zarobkach, o stanie konta, o nałogach, o osobistych słabostkach itp... Sami wyznaczamy sobie przestrzeń, która jest tylko nasza, w której czujemy się dobrze, pewnie i bezpiecznie. Przestrzeń tę nazywamy strefą naszej wolności. Dostępu do niej strzegą"drzwi": otwarte - można wejść, zamknięte - blokada dostępu. Sami decydujemy komu "otworzyć drzwi", co powiedzieć, ile powiedzieć, w jakiej formie powiedzieć. Sami budujemy własny wizerunek i kontrolujemy przepływ informacji na swój temat. Sami chronimy swoje życie wewnętrzne przed ingerencją z zewnątrz.
Prowadzenia spraw osobistych uczą rodzice, szkoła, otoczenie oraz własne obserwacje i doświadczenia. Najważniejsza rodzicielska nauka w każdej rodzinie brzmi: spraw domowych nie wynosi się na zewnątrz, rodzinne sprawy załatwia się w rodzinie, nie wszystko jest "na sprzedaż", w domu rozmawiamy o wszystkim i wyjaśniamy sprawy trudne. Dodatkowo: uważnie siebie słuchamy, chcemy wyjaśnić bieżące problemy, mamy dobre intencje w poszukiwaniu rozwiązań.
W rodzinach są tajemnice mające na celu minimalizowanie napięć wynikających z przeczulenia poszczególnych członków rodziny na różne sprawy. Aby siebie wzajemnie nie drażnić, nie powodować niepokojów, nie wywoływać złej atmosfery, pewne kwestie otaczamy tajemnicą - dla dobra wspólnego, domowego. Z sekretami w sprawach poważnych jednakże należy uważać. Mają one moc destrukcyjną i nie wolno takich zakładać!
Dobrym uzupełnieniem wypowiedzi będą cytaty na omawiany temat. Warto je z uwagą przeczytać:
"Ludzie zawsze mają swoje tajemnice. Chodzi tylko o to, żeby je odgadnąć." (Stieg Larson)
"Miłość przestaje być przyjemnością, kiedy przestaje być tajemnicą." (Aphra Behn)
"Tajemnice można zachować jedynie wtedy, gdy jest się samemu i powierza się je szeptem pustej studni w samo południe." (James Clovell)
Nikt nas nie widział - chyba te ćmy,
Co puszyścieją w przelocie.
I tak nam słodko, że tylko - my
Wiemy o naszej pieszczocie.
Młodsza twa siostra, zrywając wrzos,
Śledziła szept nasz daleki...
I, mówiąc z nami, ucisza głos -
A milcząc - spuszcza powieki.
I po ogrodzie mknie wzdłuż i wszerz,
Zaprzepaszczona w swym śpiewie!
I tak nam słodko, że ona też
Wie o tym, o czym nikt nie wie...
Tajemnice, sekrety - to sprawy, informacje, które ukrywamy; to wiadomości poufne, przeznaczone tylko dla wybranych osób.
Czemu służą tajemnice? Ochronie naszej prywatności, która jest naszą własnością duchową. Obejmują sprawy osobiste i rodzinne. Podlegają prawnej ochronie. Konstytucja RP w art. 47 mówi: "Każdy ma prawo do ochrony życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz decydowania o swoim życiu osobistym."
Jakie sprawy obejmujemy tajemnicą? Najczęściej: nasz stan zdrowia, choroby występujące w rodzinie, sekrety urody, sekrety powodzenia, kompromitujące fakty biograficzne, tajemnice zawodowe, informacje o zarobkach, o stanie konta, o nałogach, o osobistych słabostkach itp... Sami wyznaczamy sobie przestrzeń, która jest tylko nasza, w której czujemy się dobrze, pewnie i bezpiecznie. Przestrzeń tę nazywamy strefą naszej wolności. Dostępu do niej strzegą"drzwi": otwarte - można wejść, zamknięte - blokada dostępu. Sami decydujemy komu "otworzyć drzwi", co powiedzieć, ile powiedzieć, w jakiej formie powiedzieć. Sami budujemy własny wizerunek i kontrolujemy przepływ informacji na swój temat. Sami chronimy swoje życie wewnętrzne przed ingerencją z zewnątrz.
Prowadzenia spraw osobistych uczą rodzice, szkoła, otoczenie oraz własne obserwacje i doświadczenia. Najważniejsza rodzicielska nauka w każdej rodzinie brzmi: spraw domowych nie wynosi się na zewnątrz, rodzinne sprawy załatwia się w rodzinie, nie wszystko jest "na sprzedaż", w domu rozmawiamy o wszystkim i wyjaśniamy sprawy trudne. Dodatkowo: uważnie siebie słuchamy, chcemy wyjaśnić bieżące problemy, mamy dobre intencje w poszukiwaniu rozwiązań.
W rodzinach są tajemnice mające na celu minimalizowanie napięć wynikających z przeczulenia poszczególnych członków rodziny na różne sprawy. Aby siebie wzajemnie nie drażnić, nie powodować niepokojów, nie wywoływać złej atmosfery, pewne kwestie otaczamy tajemnicą - dla dobra wspólnego, domowego. Z sekretami w sprawach poważnych jednakże należy uważać. Mają one moc destrukcyjną i nie wolno takich zakładać!
Dobrym uzupełnieniem wypowiedzi będą cytaty na omawiany temat. Warto je z uwagą przeczytać:
"Ludzie zawsze mają swoje tajemnice. Chodzi tylko o to, żeby je odgadnąć." (Stieg Larson)
"Miłość przestaje być przyjemnością, kiedy przestaje być tajemnicą." (Aphra Behn)
"Tajemnice można zachować jedynie wtedy, gdy jest się samemu i powierza się je szeptem pustej studni w samo południe." (James Clovell)
Subskrybuj:
Posty (Atom)