"Porządkowanie świata - bliskość"

Halina Poświatowska "Bądź przy mnie blisko"

bądź przy mnie blisko

bo tylko wtedy

nie jest mi zimno

 

chłód wieje z przestrzeni

 

kiedy myślę

jaka ona duża

i jaka ja

 

to mi trzeba

twoich dwóch ramion zamkniętych

dwóch promieni wszechświata

 

Słowo bliskość kojarzy się dobrze, ciepło, przyjaźnie. Ludzie pragną bliskości. Oznacza ona osobisty, niekłamany, serdeczny kontakt z drugim człowiekiem.

Czym jest bliskość?

- podstawową potrzebą człowieka,

- intelektualnym i duchowym pokrewieństwem ludzi bliskich sobie,

- wzajemną, bezwarunkową akceptacją siebie (bez wymagań i oczekiwań),

- przestrzenią rozwoju, bycia, życia dwojga ludzi, opartą na wzajemności, sekretności, życzliwości i pozytywnych emocjach,

- kontaktem międzyosobowym bazującym na prawdzie, wierze w siebie i wyznawanych przez siebie wartościach,
- kontaktem międzyosobowym opartym na znajomości siebie, swoich celów, pragnień, zalet i niedoskonałości, planów.

Podstawową sprawą w bliskości jest pozostawanie wobec samego siebie w prawdzie (tzn. trzeba słuchać swojego wewnętrznego głosu, być zawsze sobą, żyć tu i teraz).
Od osób pozostających w bliskości nie wymaga się stuprocentowej gotowości do zwierzeń i do całkowitego odsłaniania siebie. Strony mają prawo do własnych myśli i uczuć, którymi nie chcą się dzielić. Odsłaniamy się wzajemnie tylko wtedy, gdy czujemy się z sobą bezpiecznie, gdy wiemy, że jesteśmy słuchani, rozumiani, szanowani, poważani. 

Bliskość oznacza otworzenie serca dla osoby, co do której mamy pełne zaufanie oraz gwarancję, że nas nie zdradzi, nie zawiedzie, nie ośmieszy, nie wykorzysta - i co do której mamy pewność, że będzie w stanie unieść prawdę o nas taką, jaka ona jest.
W bliskości duże znaczenie ma dotyk, który odzwierciedla przeżywane stany emocjonalne: komunikuje o poczuciu radości, zadowolenia, szczęścia, bezpieczeństwa, przeżywanych rozterkach, itp. Zasadą we wszystkich kontaktach jest, że im więcej dotyku, tym więcej bliskości.

Myśli do przeanalizowania:

"Żyjemy w epoce emocji. Nie kierujemy się już wiarą, nie kierujemy się rozumem. Kierujemy się emocjami." (Fulton John Sheen)

"Bliskość z naturą zmienia odbiór świata." (ks. Józef Tischner)

"By zbliżyć się do drugiego człowieka, trzeba oderwać się od siebie." (Stefan Garczyński)

"Jeśli będziesz zważał na głos serca, odkryjesz swą bliskość względem Boga i innych." (papież Franciszek)  

"Porządkowanie świata - swojskość"

 Ignacy Krasicki ***

O domku wdzięczny,

widok mnie twój krzepi.

Dobrze gdzie indziej,

u ciebie najlepiej.

Miło jest przeżywać uczucia radości i zadowolenia z powodu pobytu w domu rodzinnym, w którym wszystko jest znajome, jasne, w którym czujemy się dobrze i bezpiecznie. Podobnych emocji doznajemy, gdy myślimy o szkole: znana miejscowość, znany budynek, nauczyciele, koledzy... i innych, bliskich sercu, miejscach.

Zjawisko akceptacji ludzi, miejsca, dorobku duchowego i materialnego środowiska - to właśnie swojskość. Wynika ona z osobistych relacji z osobami, przedmiotami, miejscem, kulturą środowiska zamieszkania i życia. Znajomość realiów miejsca daje przekonanie o istnieniu wspólnoty opartej na podobieństwie, zrozumieniu, sensowności działań oraz rodzi poczucie bezpieczeństwa, zadomowienia, sielskości i przynależności. Oznacza to, że środowisko jest rozpoznane, oswojone, zaakceptowane, nie stanowi zagrożenia, czujemy się w nim komfortowo.

Swojskość wyraża się w:

- identyfikacji z grupą, którą uznajemy za sobie bliską,

- manifestowaniu własnej tożsamości i więzi grupowej,

- poczuciu bliskości, przywiązaniu, przynależności, 

- potrzebie świadczenia aktywności na rzecz dobrostanu własnego środowiska.

Swojskość to podstawa nauki zwanej etnografią. Nauka ta zajmuje się gromadzeniem wiedzy o kulturze i tworzy pogłębione charakterystyki środowisk życia ludzi na przestrzeni czasu. Pokazuje, że swojskość była - i będzie - podstawą budowania większości lokalnych i narodowych zwyczajów i obrzędów. Chodzi w całej tej  obrzędowości o podkreślenie, że "swoje" jest lepsze od innych, że w swojej kulturze czujemy się lepszymi, wyróżnionymi, silniejszymi, bezpiecznymi.

Za "swoich" uważamy mieszkańców własnego kraju, mówiących w tym samym języku, a także - mieszkańców tej samej miejscowości, czy ludzi podobnych nam w sposobie bycia, itp. Dla podkreślenia bliskości wspólnotowej pielęgnujemy lokalną oraz narodową kulturę i odgradzamy się od "innych" (np. znaczymy przestrzeń kapliczkami, pomnikami,  pielęgnujemy tradycję chrzcin, wesel, pogrzebów, itp.). 

Za "swój" też uważamy ziemski świat, którego jesteśmy mieszkańcami. Wszystko zaś, co dzieje się poza nim, budzi nasze obawy, jest oceniane jako niebezpieczne, zagrażające naszemu życiu, a może nawet całej cywilizacji.

Patrząc na zagadnienie swojskości chłodnym okiem zauważamy, że trzeba pielęgnować swojskość, bo rzeczy znane i przestrzeń oswojona dają nam poczucie bezpieczeństwa i komfortu życia, ale nie do zaakceptowania byłby stan pozostawania w nieskończoność w "jednym, niezmiennie takim samym, ulubionym miejscu". Z potrzeby rozwoju, postępu, tworzenia, eksperymentowania i odkrywania musimy otwierać się na nowe, inne, nieznane obszary życia i świata - przystosowywać je do bieżących potrzeb. Cały czas należy budować nową świadomość, nową rzeczywistość i nową jakość lepszego i bezpiecznego życia.

Myśli do przeanalizowania:

"Twój dom może ci zastąpić cały świat. Cały świat nie zastąpi ci domu." (Autor nieznany)

"Najpiękniejszą rzeczą, jakiej życzę ci w życiu, jest to, byś zawsze miał kogoś bardzo bliskiego, kto może cię przytulić, gdy świat się załamie." (Autor nieznany)

"Bycie sobą w świecie, który nieustannie próbuje uczynić cię kimś innym, jest największym osiągnięciem." (Ralph Waldo Emerson) 

"Gdy człowiek się starzeje, choćby los rzucał nim po całym świecie, musi mieć gdzieś miejsce, które jest dla niego prawdziwym domem, bo nawet wędrowny ptak ma jedno miejsce, do którego zdąża." (Hans Christian Andersen)

"Porządkowanie świata - sztuka życia"

 Anna Kojtochowa ***

Tylko piękno

potrafi przyćmić

a nawet zaćmić

wolność i niewolę

podłość i pieniądze

wszystkie dary

i nieszczęścia ziemi

 

Szkoda, że tak rzadko

je dostrzegamy

tak niewielu je widzi

i jeszcze mniej przyjmuje

obracając w banał

 Sztuka życia to dążenie do sukcesów w oparciu o znajomość siebie, umiejętność kierowania swoim postępowaniem oraz rozumienie swoich potrzeb i racjonalne ich zaspokajanie.

Mówiąc o sztuce życia trzeba mieć na myśli realizowanie z sukcesem szerokiego spektrum zidentyfikowanych potrzeb własnych i własnego oglądu rzeczywistości, a więc:

- znajomość obszarów życia przynoszących nam osobistą satysfakcję, zadowolenie i poczucie spełnienia,

- codzienną troskę o własne zdrowie fizyczne i psychiczne,

- życie w otoczeniu dobrych ludzi (łagodnych, łatwych we współpracy i chętnych do niej),

- troskę o rozwój osobisty (pasje, wrażliwość, podnoszenie umiejętności praktycznych i umysłowych, rozwój zainteresowań i talentów),

- dbałość o szczęście małżeńskie (bliskość z drugą osobą, dobra komunikacja, dopasowanie oczekiwań do możliwości i oczekiwań partnera, wrażliwość na sygnały wysyłane przez partnera, prowadzenie uporządkowanego życia),

- wdrażanie pozytywnego myślenia (znajomość swoich zalet, wad i ograniczeń, nie popadanie w samouwielbienie, wsłuchiwanie się w krytykę innych osób kierowaną pod naszym adresem),

- prowadzenie życia towarzyskiego (organizowanie czasu na relacje z ludźmi sobie podobnymi w postrzeganiu świata, uczestniczenie w życiu kulturalnym),

- życie "tu i teraz" polegające na solidnym wykonywaniu codziennych obowiązków domowych i zawodowych,

- organizowanie sobie czasu na lekturę (czytelnictwo to poznawanie innego świata, odpoczynek i relaks - ważny w tym obszarze jest dobór odpowiedniej dla siebie literatury),

- podróże na miarę własnych możliwości (wiadomo od zawsze, że podróże małe i duże kształcą, uczą tolerancji na inne kultury i uzmysławiają zróżnicowania świata).

Sztuka życia jest umiejętnością harmonijnego i bezkonfliktowego realizowania swoich potrzeb w zdefiniowanym przez siebie świecie; odnoszeniem życiowych sukcesów i rozwojem osobistym w związku z pozyskiwaną na bieżąco wiedzą, doświadczeniami i umiejętnościami. Jest realizowaniem siebie we wszystkich obszarach człowieczeństwa na miarę poznawania siebie, rozpoznawania świata i bieżącego ustalania własnych celów życiowych.

 Myśli do przeanalizowania: 

"Najtrudniejsza rzecz w życiu to nauczyć się, które mosty przekraczać, a które palić." (David Russell)

"Życie zaczyna się tam, gdzie kończy się lęk." (Osho)

"Nasze życie jest takim, jakim uczyniły je nasze myśli." (Marek Aureliusz)

"Najcenniejszych rzeczy w życiu nie nabywa się za pieniądze." (Albert Einstein)

"Porządkowanie świata - tradycyjna Wielkanoc"

 Jadwiga Zgliszewska "Zmartwychwstanie"

 

... rozkołysało oziminę

i triumfalne sztandary

 

rozzłociło kaczeńce

jak koronę zwycięstwa

 

rozdzwoniło skowronki

i serca na rezurekcję

 

rozbłękitniło niebo

nad głowami niedowiarków

 

otwierając szeroko Bramę Zbawienia

przez cud Wielkiej Nocy

 

Tradycja kulinarna Świąt Wielkanocnych oddaje wymowę wiosennego święta religijnego. Obejmuje artykuły oddające sens Świąt poprzez ich symbolikę, a więc:

- Baranek - oznacza Zmartwychwstanie Chrystusa,

- Jajko - symbolizuje zwycięstwo życia nad śmiercią,

- Chleb - znak Ciała Chrystusa,

- Sól - znak prawdy i oczyszczenia,

- Chrzan - znak Męki Pańskiej,

- Mięso i wędliny - symbolizują dostatek i sytość,

- Ciasta - to metafora umiejętności i doskonałości.

Osobiście dostatek i sytość podkreślę "Pasztetem tradycyjnym" sporządzonym według przepisu:

0,4 kg wątróbki

0,5 kg wołowiny

0.6 kg kurczaka

0,6 kg wieprzowiny

0,5 kg boczku

4 bułki

5 jajek

przyprawy: sól, pieprz, gałka muszkatołowa

Mięso myjemy i kroimy w kawałki. Pokrojone mięso podsmażamy na patelni. Do garnka wkładamy wołowinę, wieprzowinę, kurczaka, boczek. Całość podlewamy wodą i dusimy do uzyskania miękkości mięsa.Wątróbkę dusimy na patelni. Bułki moczymy w mleku.

Całe mięso oraz wątróbkę i bułki mielimy w maszynce do mięsa. Do masy mięsnej dodajemy jajka, sól, pieprz, gałkę muszkatołową. Całość dokładnie mieszamy i przekładamy do przygotowanej formy (natłuszczona, posmarowana żółtkiem, posypana bułką tartą). Pieczemy ok. 1,5 godz. w temp. 180 stopni Celsjusza.

Umiejętności i doskonałość kulinarną zaznaczę wypiekiem "Babki drożdżowej" sporządzonej według przepisu:

0,5 kg mąki pszennej

5 dkg drożdży

10 dkg cukru

300 ml ciepłego mleka

10 dkg masła (roztopionego i wystudzonego)

5 żółtek

2 łyżeczki cukru waniliowego

dowolne bakalie, ok. 1/2 szklanki (rodzynki, orzechy, morele)

- Rozczyn: drożdże + 1 łyżka cukru + 1 łyżka mąki; rozetrzeć, odstawić na 15 minut.

Dodać rozczyn do reszty mąki oraz cukru wymieszanego z żółtkami. Miksować w mikserze z końcówką z hakiem przez 5-7 minut dodając powoli masło. Na końcu dodajemy bakalie (namoczone, otoczone mąką). Odstawiamy do wyrośnięcia na 1-2 godziny.

Kiedy ciasto podwoi objętość, ponownie je wyrabiamy i przekładamy do przygotowanej formy (natłuszczona, posypana bułką tartą). Odstawiamy w formie do pełnego wyrośnięcia. 

Pieczemy w temperaturze 180 stopni Celsjusza przez ok. 30 minut (do suchego patyczka). Pozostawiamy w uchylonym piekarniku do wystygnięcia. Akcent dekoracyjny: lukrujemy lub posypujemy cukrem pudrem. 

Wiem, że każde domostwo ma własny świąteczny projekt kulinarny - i o to chodzi. Ważne, by przesłanie Świąt Wielkanocnych w swojej głębokiej wymowie, towarzyszyło każdemu z nas w codzienności - i w ogóle - w całym życiu.

 Myśli do przeanalizowania:

"Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych..." (Mt 4,4)

 "Niech wszystko co żyje chwali Pana." (Psalm 150)

"Tradycja to piękno, które chronimy, a nie więzy, które nas krępują." (Ezra Pound) 

"Porządkowanie świata - konsekwencja i wytrwałość"

Gabriela Cupiał "xxx" 

Nieopodal życia autokarem jadę,

wstęp mają nieliczni na płatną autostradę.

Każdy ma swoją drogę i ja swą dążyć będę,

choć się wkoło kręcę to cel swój zdobędę. 

 

 Konsekwentne i wytrwałe dążenie do przyjętych założeń to pewna recepta na sukces. Trzeba tylko mieć dobry, realistyczny pomysł i przekonanie, że na pewno chcemy ów pomysł zrealizować; oraz silną motywację połączoną z wiarą, że zamierzenie ma sens, a jego wykonanie jest nam osobiście bardzo potrzebne do osiągnięcia duchowej bądź materialnej satysfakcji.

Cała rzecz sprowadza się do systematycznego wykonywania czynności przybliżających do założonego celu. Powtarzanie czynności to właśnie ta wysoce pożądana konsekwencja.
Bycia konsekwentnym można i należy się uczyć, bo w warunkach codzienności zawsze są, i ciągle będą, przeszkody w wykonywaniu zaplanowanych na dany dzień czynności.

Przed przystąpieniem do pracy trzeba być świadomym tego, że: konsekwencji w działaniu towarzyszą: pasja, ciężka praca, poświęcenie, zaangażowanie, wytrwałość, pryncypialne planowanie i przestrzeganie czasu potrzebnego na wykonanie czynności zbliżających nas do wyznaczonego celu.

Do osób konsekwentnych i wytrwałych należy sukces, rozwój, satysfakcja z życia. Nikt nie jest w stanie zapewnić nam większej przyjemności niż ta, którą sami sobie wypracujemy (własny pomysł, wysiłek, samozaparcie, konsekwentne działanie, upór, wytrwałość). Nawet nie zdajemy sobie sprawy, jak wiele (a może nawet, że wszystko) od nas zależy: to my planujemy dzień, ustalamy priorytety dla czynności, organizujemy czas, nadajemy dniom sens, spełniamy swoje marzenia.
 

Realizacja pragnień i marzeń wymaga ofiary: coś trzeba wybrać, a z czegoś (często bardzo przyjemnego) zrezygnować. Konsekwencja nakazuje kontynuować zadania aż do szczęśliwego i pożądanego końca. Regularność, systematyczność, wytrwałość, zdrowa ambicja budują charakter człowieka, a ten jest bardzo ważny w wędrówce przez życie i na drodze do osiągania kolejnych życiowych celów. Wszystkim naszym zamiarom, pomysłom i poczynaniom musi/powinno towarzyszyć pozytywne myślenie, potrzeba badania i doświadczania, potrzeba przełamywania własnych słabości, wytrwałość i konsekwencja. Od pokoleń znane są powiedzenia: "Bez pracy nie ma kołaczy" i "Ćwiczenie czyni mistrza". Powiedzenia te wynikają z obserwacji życia i mądrości wielu pokoleń. Niech i dla nas będą przykazaniem na drodze do sukcesów.

Myśli do przeanalizowania: 

"Najważniejszy w każdym działaniu jest początek." (Platon)

"Proszę pamiętać o trzech słowach: odwaga, konsekwencja oraz zdecydowanie. One stanowią klucz do mechanizmu sterującego ludzkim życiem."  (Piotr Piątak)

"Nigdy się nie zrażać - oto tajemnica mojego sukcesu." (Ernest Hemingway) 

"Najdalej zajdzie ten, który wie dokąd idzie." (Napoleon Bonaparte)

"Porządkowanie świata - wiosenne inspiracje"

 Ewa Pilipczuk "Tęsknota"

Niedługo biel przestanie straszyć,

zimowy sen odejdzie w nicość;

świergotem się rozdzwonią lasy,

łany zawilców w nim zakwitną.

 

Mgiełką zieleni wzejdą pola,

spragnione słońca przebiśniegi

wychylą główki, a w ogrodach

lodowy smutek czas przepędzi

 

na cztery wiatry. Otwórz okno,

ziemia już pachnie przebudzeniem.

Wyjdą na spacer, chociaż chłodno,

wtulone w siebie nasze cienie.

 

Wiosna czeka za opłotkami. Czas zebrać myśli i przygotować się na jej nadejście. Od czego zacząć? Najpierw spójrzmy analitycznie na siebie:

- czy towarzyszą mi na co dzień pozytywne myśli?

- czy mam wiarę w siebie i swoje możliwości?

- co jest dla mnie ważne, co stanowi wartość?

- jakie mam potrzeby na najbliższy czas?

- czy zauważam u siebie jakieś szkodliwe przekonania i zachowania - jak zamierzam je zniwelować?

Potem uporządkujmy przestrzeń mieszkania i zastanówmy się, jakie zmiany wprowadzić, by zaistniał w najbliższym otoczeniu wiosenny klimat? 

Następnie zastanówmy się jak poprawić kondycję fizyczną? Opracujmy przemyślany scenariusz postępowania i realizujmy jego założenia od dziś.

Kolejna kwestia to wiosenny kontakt z przyrodą. Jak może on wyglądać?

- hodowla roślin pokojowych, ogrodowych,

- spacery i wycieczki w atrakcyjne przyrodniczo miejsca (las, łąka, park, rzeka, góry, teren nadmorski, ogród botaniczny, arboretum...),

- obserwacja ptaków i zwierząt w każdym miejscu przebywania,

- obserwacja zjawisk atmosferycznych i ich wpływu na świat flory i fauny,

-  szczególne zainteresowanie się wybranymi gatunkami roślin lub zwierząt i gromadzenie wiedzy szczegółowej z tego obszaru zainteresowania.

Inspiracje przyrodnicze mogą obejmować przeróżne obszary aktywności twórczej: poezję, muzykę, literaturę,  kulinaria, malarstwo, fotografię, rzeźbę, modę, sztukę użytkową, itp. Ważne, by chcieć być uważnym obserwatorem i czynnym uczestnikiem życia "z przyrodą i dla przyrody" oraz tworzyć własny obraz świata na podstawie spostrzeżeń i obserwacji oraz kreatywności własnej. Istotne jest, by przyrodę chronić, szanować, pielęgnować, podziwiać, żyć z nią w harmonii.To, że wiosna w przyrodzie jest niepowtarzalna wiemy od najwcześniejszych lat życia - cieszmy się więc jej kolorami, zapachami, smakiem, dotykiem. Szukajmy jej też we własnym sercu: chodzi o pozytywne nastawienie do życia, przeżywanie każdego dnia z uśmiechem na twarzy, dzielenie się optymizmem z innymi, zachwyt nad niepowtarzalnych pięknem natury.

  Myśli do przeanalizowania:

"Dzień, w którym Pan stworzył nadzieję, był prawdopodobnie tym samym dniem, w którym stworzył wiosnę." (Bernard Williams)

"Bogaty - to nie ten, kto ma dużo pieniędzy, lecz ten, kto może sobie pozwolić na życie wśród uroków, jakie roztacza wczesna wiosna." (Antoni Czechow) 

"Wiosna to czas planów i projektów." (Lew Tołstoj)

"Najpiękniejszą wiosną jest dobroć serca." (Nikolaus Lenau)

"Porządkowanie świata - kobieta praktyczna"

 Franciszek Karpiński "Pod portretem Elizy"

Oto obraz Elizy! Lecz któż odmaluje?

Jak rozumna! jak słodka!

jak skromna! jak czuje!

 

Zbliżający się Dzień Kobiet to okazja do podzielenia się swoimi myślami o kobietach. Od zawsze wypatruję, szukam i "podglądam" kobiety praktyczne. One mnie zachwycają, czasem zadziwiają, zawsze inspirują. Mam świadomość, że kobiet całkowicie praktycznych nie ma, ale cecha praktycyzmu wyróżnia wiele kobiet z tłumu i da się ją zauważyć.

Przymioty kobiet praktycznych:

- są realistkami, osobami twardo stąpającymi po ziemi - realistycznie oceniają zdarzenia, widzą świat taki, jakim jest,

- wiedzą czego chcą - ich pola działania są zdefiniowane, rozpisane na cele i zadania do zrealizowania w określonym czasie,

- znają swoje możliwości; są skłonne do podejmowania ryzyka podczas wspinania się na określone przez siebie poziomy potrzeb,

- są silne, zdeterminowane - nie rezygnują z osiągania celów nawet wtedy, gdy trudno je osiągnąć,

- umieją priorytetyzować zadania; kierują się w tych ustaleniach zdrowym rozsądkiem,

- na swojej drodze rozwoju i awansu nie zabiegają o aprobatę innych i nie zrażają się krytyką innych,

- cenią szeroko rozumianą wolność,

- lubią siebie i są pewne siebie,

- posiadają zdolności przywódcze.

 Kobietę "poukładaną" rozpoznaję zwykle po jej torebce:

- odpowiada trendom modowym,
- wielkością jest adekwatna do potrzeb właścicielki i pełnionej przez nią roli,

- jej zawartość jest uporządkowana: zawiera niezbędniki (portfel, etui na dokumenty, mikrokosmetyczkę) oraz saszetkę oddzielającą portfel, kosmetyczkę, telefon od reszty zawartości torebki,

- pozostałe przedmioty umieszczone w torebce są przemyślane; nie ma ich zbyt wiele; dobrze znane jest ich przeznaczenie i zastosowanie.

Sama staram się też być osobą praktyczną (usilnie w tym obszarze nad sobą pracuję). Moje przyjaciółki charakteryzuje podobna cecha. Uważam, że w poukładanym świecie żyje się sensowniej, prościej, łatwiej, bezpieczniej.

 Myśli do przeanalizowania:

"Myśl jak królowa! Królowa nie boi się niepowodzeń, bo każda porażka jest kolejnym krokiem do wielkości." (Oprah Winfrey)

"Być może urodziłaś się bez skrzydeł. Ale najważniejsze, żebyś nie przeszkadzała im wyrosnąć." (Coco Chanel)

"Nie idź za tłumem, bo nigdzie nie dojdziesz." (Margaret Thatcher)

"Twoje poczucie własnej wartości zależy tylko od ciebie. Nie musisz pozwalać nikomu mówić, kim masz być." (Bayonce) 

"Zawsze przestrzegałam zasady, by nigdy nie spędzać nawet pięciu minut z ludźmi, którzy nie chcą być ze mną." (Beata Tyszkiewicz)