"Ciekawość świata"

Przez cały czas naszego osobniczego życia odnotowujemy rozwój. Jest on uzależniony od zdrowia, długości życia, posiadanych doświadczeń i predyspozycji, ale także od środowiska, w którym przyszliśmy na świat, i tego, w którym żyjemy (z własnego wyboru czy z powodu okoliczności życiowych). Rozwój zależy też od zmiennych treści, które do nas docierają i wypełniają nasze życie. A treści te są różne i różnorodne. Wszystkie, w dużej mierze, zależą od nas samych. To my decydujemy, gdzie chcemy być, co chcemy widzieć, co chcemy wiedzieć, co chcemy badać, czego chcemy poszukiwać, co chcemy zauważać, co chcemy wybierać, co wiąże się z naszymi zainteresowaniami, co jest dla nas atrakcyjne... . Od nas samych zależy więc czy nasze życie będzie stawać się coraz mniej czy coraz bardziej udane, coraz mniej czy coraz bardziej bogate, coraz mniej czy coraz bardziej satysfakcjonujące, coraz mniej czy coraz bardziej szczęśliwe?
Warto zauważyć, że prowadzeniu aktywnego i bogatego w wiedzę i umiejętności życia sprzyja ciekawość świata.
Czym ona jest? To są nasze zachowania powodowane przez nasze emocje i skierowane na poznawanie rzeczy nowych. To są nasze pragnienia poznawania tych rzeczy, które zwracają, z jakiegoś powodu, naszą uwagę; poznawania rzeczy, o których się przypadkiem dowiedzieliśmy lub takich, o których tylko słyszeliśmy lub takich, o których chcemy wiedzieć więcej... . To nieustanne poszukiwanie informacji z różnych dziedzin życia dla własnej wiedzy i przyjemności; to badanie spraw i zjawisk, po to tylko, by lepiej rozumieć otoczenie, przyrodę i technikę; to uczenie się różnych rzeczy dla profesjonalizmu, przyjemności lub osobistej satysfakcji. To popęd badawczy przejawiający się w manipulowaniu przedmiotami, poznawaniu ich właściwości i walorów, odkrywaniu prawidłowości nimi rządzących... .
Ciekawość jest więc wewnętrzną siłą, wolą i motywacją do poznawania świata. Jest to taka władza poznawcza, która nami kieruje i od nas ciągle wymaga.
Naturalna ciekawość jest nieustannym zadawaniem pytań i szukaniem odpowiedzi; jest poszukiwaniem przestrzeni własnych zainteresowań, jest uważnym obserwowaniem otoczenia, diagnozowaniem potrzeb, stawianiem hipotez, wyprowadzaniem wniosków, szukaniem rozwiązań istniejących czy dostrzeżonych problemów... .
Ludzie różnią się między sobą ciekawością świata. Jedni są bardzo ciekawi, inni niekoniecznie. Jedni chcą zaspokoić swoją ciekawość, inni - nie zawsze. Jedni ogromnym wysiłkiem i kosztem zdobywają wiedzę i umiejętności, i czerpią z tego radość i zadowolenie, inni słabo interesują się tym, co się wokół nich dzieje. Zabiegają tylko o poczucie bezpieczeństwa i tzw. święty spokój. Sama wiedza i poznawanie otoczenia, dla tych mniej ciekawych, nie ma większej wartości, chyba, że jest środkiem do zaspokajania jakichś  doraźnych czy długofalowych osobistych potrzeb.
Jak wygląda moja ciekawość świata? Czy korzystam z dostępnych możliwości jego poznawania? Czy mam radość z poszukiwania różnych informacji? Czy czas przeznaczony na zaspokajanie ciekawości własnej uważam za czas dobrze wykorzystany?
Są to pytania, na które każdy musi sobie odpowiedzieć sam. A warto to zrobić po to, żeby o sobie wiedzieć więcej. Zawsze przecież można ćwiczyć ciekawość poprzez stawianie pytań, szukanie wielu odpowiedzi, wyprowadzanie wniosków lub chętne rozwiązywanie różnych problemów dnia codziennego i poszukiwanie wiedzy na bieżące tematy. Wiemy, że zaspokajanie ciekawości stanowi silną nagrodę, daje poczucie satysfakcji i szczęścia. Nagradzajmy się więc sami. Przecież każdemu z nas chodzi o dowartościowanie, satysfakcję i szczęście.