"Porządkowanie świata - gdy nadchodzi jesień"

 "Najlepszym lekarzem na świecie są:

doktor dieta,
doktor spokój,

i doktor dobry humor" 

(Jonathan Swift)

Widoczna w przyrodzie jesień skłania do refleksji, i każe zadać sobie pytanie, co robić, by zachować dobrą kondycję i nie przytyć jesienią?
W tym miejscu przypomnijmy stare, sprawdzone sposoby zachowania właściwej masy ciała i dobrej kondycji psychofizycznej. Oto one:

- jeść tylko wtedy, gdy naprawdę jesteśmy głodni,

- posiłki jeść pięć razy dziennie w małych porcjach,

- dzień zawsze zaczynać od śniadania; najlepiej, gdy będzie to owsianka z dodatkami (przygotowanie jej zaczynamy poprzedniego dnia wieczorem; moczymy płatki owsiane w wodzie - na jedną łyżkę płatków dajemy średnio dwie łyżki wody; do kubka można również dodać miód, orzechy, nasiona; po wymieszaniu zostawić mieszaninę na całą noc; następnego dnia owsianka jest prawie gotowa; wystarczy jeszcze tylko skropić ją sokiem z cytryny i dodać ulubione owoce pokrojone lub starte na tarce)

- codziennie ćwiczyć w warunkach domowych,

- codziennie wdrażać własną koncepcję aktywności ruchowej na świeżym powietrzu,

- słodycze nie są zabronione, ale najpierw trzeba wypić szklankę wody i odczekać 10 - 15 minut;
- w ciągu dnia można korzystać ze zdrowych przekąsek (owoce, orzechy, bakalie, od czasu do czasu kilka kostek czekolady) - konsumować je jednak najlepiej w pierwszej połowie dnia,

- jesienią ważne jest spożywanie potraw rozgrzewających (ostre, gorące posiłki) i kiszonek,

- pamiętamy o dostarczaniu organizmowi witamin D i C, które są zawarte w tłustych rybach morskich, owocach i warzywach,

- posiadamy ciekawe hobby - utrzymaniu dobrej kondycji psychofizycznej sprzyja aktywność, posiadanie zainteresowań, którym towarzyszy pasja, zaangażowanie, zbieranie doświadczeń.

Myśli do przeanalizowania:

"Życie jest jak drzewo, a jego korzeniem jest świadomość. Dlatego, gdy już zajmiemy się korzeniem, drzewo jako całość będzie zdrowe." (Deepak Chopra)

"Prawdę naukową można ująć dość krótko: jedz umiarkowanie, stosuj zwykłą mieszaną dietę i nie martw się." (Robert Hutchison)

"Zdrowie polega wyłącznie na umiarkowaniu." (Alexander Pope)

"Jedno jabłko dziennie utrzyma cię z dala od lekarza." (autor nieznany)

"Porządkowanie świata - patrz pod nogi"

 Poezja chodnikowa:

Nie stójcie w miejscu

Chodźcie z nami

Wszyscy jesteśmy

Przechodniami

 

Szybciej przechodniu

Nigdy nie stawaj

Chwila refleksji 

To trudna sprawa 

 

Zarówno nadmierne przejmowanie się przeszłością, jak i przesadne zajmowanie się przyszłością to postawy pochłaniające uwagę, która potrzebna jest dla spraw bieżących. Na nasze działania mamy jednakże wpływ. Możemy samych siebie kontrolować (jest to kwestia naszego charakteru). Ważna jest tu świadomość, że mamy to, co mamy: a więc czas, który jest teraz; siebie takich, jacy jesteśmy; innych ludzi takich, jakimi są. Niczego, co aktualnie jest, i jakie jest, nie wolno negować, ani udawać, że jest inne niż jest - lub, że nie istnieje wcale. Ci ludzie, którzy wpatrują się gdzieś daleko w zamglony horyzont, częściej potykają się o wyboje pod swoimi stopami, które dzieją się nie "kiedyś"- ale tu i teraz. 

Jedynym sposobem na to, by nie być poobijanym przez życie, jest patrzenie pod nogi, uważanie na to, co znajduje się o krok (a nie o milę) przed nami. Trzeba brać życie takim, jakie jest - i dostrzegać, doceniać, zapamiętywać i cieszyć się wszystkimi codziennymi, małymi radościami.

Znani i uznani filozofowie, psycholodzy i myśliciele zgodnie głoszą prawdę, że w odnajdywaniu sensu życia dostrzega się znikomą rolę dóbr materialnych, a ogromną rolę dóbr duchowych. Najczęściej wymieniane przez ludzi dobra o charakterze duchowym, uspokajającym, dającym poczucie szczęścia są: wędrówki górskie, zachód słońca nad wodą, słuchanie muzyki, rozmowa z przyjacielem/przyjaciółmi, sprawianie komuś radości, zajmowanie się hobby, uczenie się nowych rzeczy, zwiedzanie ciekawych miejsc.

Szczęście przynoszą rzeczy, których nie można kupić, a które dzieją się w tej chwili. Będą to: więzi społeczne, gotowość do działania w aktualnym czasie na rzecz aktualnych potrzeb, umiejętność przeżywania wdzięczności za wszystkie odebrane lekcje: pokory, umiaru, cierpliwości, tolerancji, akceptacji.

Patrzeć pod nogi to robić kolejne kroki w kierunku "szczytu Mont Blanc"albo linii horyzontu. Stawiane w sposób pewny i bezpieczny małe kroczki w  mądrze obranym kierunku pozwolą każdemu dojść wszędzie, gdzie zamierza, a przynajmniej do miejsc bardzo upragnionych. Z gonitwy zaś za dalekimi celami zwykle wynikają zaniedbania spraw bieżących, ważnych, znaczących, dziejących się tu i teraz i narastające rozgoryczenie z życiowych porażek.

(Opracowano na podstawie książki Ewa Woydyłło "Poprawka z matury", Wyd.Literackie, Kraków 2009)

Myśli do przeanalizowania:

"Trzeba patrzeć pod nogi. Człowiek potyka się o kretowiska, a nie góry." (Vincent V. Severski)

"Z kamieni rzucanych ci po drodze pod nogi, zbuduj schody, które poprowadzą cię wyżej." (Miquel de Molinos)

"W strachu nogi biegną szybciej niż myśli." (Jose Saramago)

"Nie możesz polegać na swoich oczach, kiedy twoja wyobraźnia jest nieostra." (Mark Twain)

"Porządkowanie świata - sprężystość emocjonalna"

 Vivian Green ***

W życiu

nie chodzi o czekanie,

aż burza minie...

 

Chodzi o to,

by nauczyć się

tańczyć

w deszczu.

 

Sprężystość emocjonalna to zespół cech, dzięki którym człowiek ugina się pod ciężarem bolesnych doświadczeń, ale nie daje się złamać. Sprężystość emocjonalna pozwala:

- akceptować każde, nawet najtrudniejsze doświadczenia,

- traktować życiowe kryzysy jako etapy na drodze do osiągania sprawności życiowej,

- wychodzić z opałów wzmocnionymi, a nie złamanymi,

- nie odwracać się od doznawanych przykrości, lecz starannie im się przyglądać,

- zdać sobie sprawę z rozmiarów  przeżywanego nieszczęścia i opanowywać złe emocje (lęk, złość, żal),

- poważnie podchodzić do poszukiwania rozwiązań problemu,

- szukać w otoczeniu wsparcia niezbędnego do przejścia kryzysu,

- wypracować zaufanie do siebie, oparte na wierze, że każdą trudność (obecną i przyszłą) zawsze jestem w stanie pokonać,

- nabrać poczucia sprawczości w rozwiązywaniu problemów (chęć, aktywność, mobilizacja),

- nabrać dystansu do życiowych wyzwań i dostrzegać pozytywy płynące z ich przezwyciężania,

- wzbudzać w sobie pozytywne uczucia (miłość, nadzieja, ufność), prowadzące w perspektywie do wyciszenia i akceptacji,

- poznać granice własnej wytrzymałości w obliczu nieszczęścia,

-  poznać osobiste możliwości przystosowywania się do zmian (w tym także tych nieodwracalnych).

 Sprężystość emocjonalna ułatwia radzenie sobie z wszelkimi kryzysami. Cechy tej nie dziedziczymy po rodzicach, ale możemy ją od rodziców odwzorować, a potem się jej po prostu nauczyć. Składa się na nią umiejętność adaptacji i akceptacji. 

(Opracowano na podstawie książki: Ewa Woydyłło "Bo jesteś człowiekiem, Żyć z depresją, ale nie w depresji", Wyd. Literackie 2012)                                                                                                                                                                                                         Myśli do przeanalizowania:

"Niepowodzenie jest tylko wtedy porażką, gdy zrezygnujemy z dalszych prób." (Anonim)

"Nie widzimy rzeczy takimi, jakie są. Widzimy je takimi, jakimi jesteśmy." (Anais Nin)

"Nigdy nie trać nadziei, nawet kiedy wydaje ci się, że gorzej być nie może - nadzieja to początek wszystkiego." (Aleksander Dumas) 

"Usuń ze swojego słownika słowo "problem", a zastąp je słowem "wyzwanie". Twoje życie stanie się nagle bardziej podniecające i interesujące." (Albert Camus)

"Pokonane trudności są zdobytymi szansami." (Winston Churchill)

"Porządkowanie świata - zdrowie duchowe"

Modlitwa o pogodę Ducha powtarzana przez Anonimowych Alkoholików:

Boże, użycz mi:

pogody ducha - abym godził się z tym,

czego nie mogę zmienić;

odwagi - abym zmienił to, co mogę zmienić;

i mądrości - abym odróżniał jedno od drugiego.  

 

Każdy człowiek ma życie duchowe, tak samo, jak każdy ma podświadomość - czy sobie zdaje z tego sprawę, czy nie. Wiara jest z pewnością jednym z ważniejszych atrybutów duchowości. Chodzi tu nie tyle o wiarę w Boga, ile o wiarę w to, że świat został urządzony dokładnie tak, jak powinien zostać urządzony. Wiara jest tak naprawdę instrukcją zdrowia psychicznego, a więc odrzuceniem buntu na rzecz pokory.
Negatywna duchowość rozwija się na bazie negatywnych uczuć (strach; użalanie się nad sobą; życie w kłamstwie, oszustwie, nieuczciwości; niewybaczanie urazów). 

Duchowość pozytywna jest otwartością na zmiany polegającą przede wszystkim na zaprzestaniu pielęgnowania w sobie uczuć negatywnych. Miejsce strachu powinna więc zająć ufność, która przybliża człowieka do innych ludzi, włącza go do ludzkiej wspólnoty, uwalnia od depresyjnej samotności. Ufność, wdzięczność, akceptacja i uczciwość to najważniejsze emocjonalne elementy rozwoju duchowego prowadzące do uciszenia niezgody na świat oraz na innych ludzi i na samych siebie.

Duchowość jest pojęciem szerszym i bardziej złożonym niż wiara w Boga i doktryna religijna. Z duchowością wiąże się akceptacja porządku świata oraz niezmierzona sfera wzruszeń, uniesień i zachwytów. Duchowość jest zdolnością i potrzebą doznawania uczuć wyższych. Sfera uczuć wyższych z obszaru Dobra i Piękna to: nadzieja, przebaczenie, poszukiwanie dobra i piękna w przyrodzie oraz w skarbcu sztuki tworzonym przez utalentowanych wybrańców ludzkości. Świat przyrody i świat sztuki to niewyczerpane źródło wiedzy, emocji i wzruszeń służących rozwojowi zdrowia duchowego człowieka.

(Opracowano na podstawie: Ewa Woydyłło "Bo jesteś człowiekiem, żyć z depresją, ale nie w depresji", Wyd. Literackie 2012)

Myśli do przeanalizowania:

"W zdrowym ciele zdrowy duch." (przysłowie polskie)

"Zdrowie wymaga stanu równowagi między wpływami środowiska, sposobem życia oraz różnymi elementami ludzkiej natury." (Hipokrates)

"Hojność to duchowy język miłości, pokora to duchowy język honoru, a oddanie to duchowy język wiary." (Gregory David Roberts)

"Religia to układ, podczas gdy duchowość to podróż." (Yuval Noah Harari)  

"Porządkowanie świata - odpoczynek"

Jerzy Oszelda "Ciche kołysanie traw"

gdy zapada ciemność

słychać ciche kołysanie traw

zwierzęta modlą się

do jasnej poświaty księżyca

i tylko cisza szumi w uszach

boski wiatr

sklejam skorupy zdarzeń

jak rozbity dzban

pod powiekami przestrzeń

w skroniach tętni czas

w gęstwinie pohukuje samotny ptak

słychać ciche kołysanie traw

 

Odpocząć, to znaczy oderwać się od codziennych obowiązków, zapomnieć o kłopotach, skierować myśli na rzeczy pozytywne, nowe, nieznane oraz być na powietrzu i w ruchu. Lato to doskonały czas na odpoczywanie - dobra pogoda sprzyja pobytom w naturze i przestrzeni. Ważne jest tylko, by posiąść umiejętność zachowywania równowagi pomiędzy wysiłkiem związanym z pracą, a wysiłkiem związanym z aktywnością rekreacyjną. Pamiętajmy, że po dużym wysiłku zawsze trzeba stosować krótką przerwę na odpoczynek.

Odpoczywać można też z samym sobą ( kwestia wyboru). Taki sposób odpoczywania uczy:

- umiejętności czerpania przyjemności z samotności,

- doświadczania własnych myśli, nastrojów, pragnień, potrzeb,

- poznawania własnego świata wewnętrznego,

- emocjonalnej niezależności,

- bycia autentycznym, wolnym od lęków dnia codziennego,

- poczucia, że dobrze nam z sobą, i że czasem chcemy być sami,

- porządkowania świata wewnętrznego, słuchania własnego głosu, prowadzenia dialogu z sobą. 

Pobyt z dala od tłumu, w ciszy, z możliwością słuchania głosów natury, z możliwością spędzania czasu według własnego projektu, z możliwością nauki ciekawych umiejętności, z możliwością dozowania samemu sobie różnych przyjemności, z możliwością korzystania z osiągnięć nauki i kultury zawsze relaksuje. Warto doświadczać takiego odpoczynku, by poczuć się pewnym siebie, niezależnym, wierzącym w swoje siły i możliwości, bardziej uporządkowanym i zorganizowanym. Zgiełk, wrzawa i tłumy nie sprzyjają wyciszeniu, kontemplacji i odpoczynkowi.

 Myśli do przeanalizowania:

"Dla człowieka, podobnie jak dla ptaka, świat ma wiele miejsc, gdzie można odpocząć, ale gniazdo tylko jedno." (Oliver Wendell Holmes)

"Zamiast odpoczywać siedząc, odpoczywaj chodząc." (przysłowie mongolskie)

"Kto się godzi z pracą, ten się nie kłóci z odpoczynkiem." (przysłowie tatarskie)

"Odpoczywać to znaczy przyjmować wszystkie elementy rzeczywistości bez ich osądzania." (Michael Ondaatje)

"Kultura wyzwala ciało od zniewolenia pracą i usposabia go do kontemplacji." (Umberto Eco)  

"Porządkowanie świata - codzienne chwytanie chwil i momentów"

gabis "Ciesz się"

Każda chwila, każdy dzień 

jest jak piękny życia sen.

Nic nie wróci drugi raz,

więc doceniaj to, co masz.

Ciesz się tym, co radość daje

i w pamięci pozostaje.

Nie narzekaj na swój los,

popatrz w lustro, uwierz w coś.

Wiara - bardzo ważna rzecz,

przecież możesz gorzej mieć.

Łzy ocieraj i myśl, że

życie wcale nie jest złe.

 

Carpe diem (łac.) - "Chwytaj dzień, bo przecież nikt się nie dowie, jaką nam przyszłość zgotują bogowie..." (Horacy)

Według mnie, chwytać chwile i momenty - każdego dnia - można tylko wtedy, gdy żyjemy uważnie i rozważnie, to znaczy:

- orientujemy się w przestrzeni za pomocą posiadanych zmysłów: węchu, smaku, wzroku, słuchu, dotyku - i kontemplujemy zebrane bodźce i wrażenia w ciszy i spokoju,

- świadomie poruszamy się po różnych miejscach naszego pobytu,  

- wykorzystujemy wszystkie okazje do budowania zadowolenia i szczęście,

- nie zamartwiamy się przyszłością i nie rozmyślamy zbytnio o przeszłości,

- nie podejmujemy pochopnie ważnych decyzji,

- dbamy o równowagę i umiar w swoich poczynaniach,

- troszczymy się o zdrowie, kondycję fizyczną i psychiczną,

- z radością witamy każdy dzień życia,

- budujemy dobre więzi rodzinne, przyjacielskie i zawodowe,

- poszukujemy piękna w sobie i otoczeniu,

- rozwijamy pasje i zainteresowania,

- jesteśmy aktywni, ciekawi świata, szukamy odpowiedzi na nurtujące nas pytania,

- sensownie projektujemy każdy dzień. 

Tylko pozostając w stałej równowadze ze światem i z sobą, jesteśmy w stanie mądrze korzystać z walorów szeroko rozumianego otoczenia i budować - w każdych warunkach - szczęście osobiste. Mając tego świadomość, łatwiej jest materializować oczekiwania względem tzw. "świata". Ciągle ważnym, aktualnym, i niepodważalnym pozostaje stwierdzenie: wszystko w naszych głowach!

Myśli do przeanalizowania:

"Jeśli kiedykolwiek zamierzasz cieszyć się życiem, teraz jest na to czas; nie jutro, nie za rok. Dzisiaj powinno być zawsze naszym najwspanialszym dniem." (Thomas Dreier)

"Każdy dzień ma swój aromat." (Melchior Wańkowicz)

"Życie jest w kolorze, który ma twoja wyobraźnia." (Marek Aureliusz)

"Radość jest potrzebą, siłą i wartością życia." (Johannes Kepler) 

"Porządkowanie świata - samotność"

 Wisława Szymborska ***

Coś się tu nie zaczyna

w swojej zwykłej porze.

Coś się tu nie odbywa
jak powinno.

Ktoś tutaj był i był,

a potem nagle zniknął

i uporczywie go nie ma.

 

Samotność ma różne odmiany. Występuje:

- po zmianie miejsca zamieszkania bądź miejsca pracy,

- w skonfliktowanym lub niedobranym małżeństwie,

- z powodu odrzucenia przez innych,

- z własnego wyboru,

- z powodu utraty wolności,

- z powodu utraty bliskiej osoby.

Czym jest samotność?

- to stan umysłu, uczucie, które pojawia się, gdy nasze potrzeby bliskiego kontaktu z osobą/osobami pokrewnymi duchowo nie są zaspokojone; gdy mamy wrażenie, że ludzie (społeczność) nas odrzuca; że nikt nie jest zainteresowany byciem z nami blisko i nawiązywaniem z nami kontaktu słownego czy przyjacielskiego,

- samotności towarzyszy poczucie wyobcowania, odosobnienia, wykluczenia, zmarginalizowania, braku zrozumienia, opuszczenia, poczucie niskiej wartości czasem przeradzające się we frustrację, nerwicę lub nawet chorobę psychiczną,

- samotność przeżywamy w różnym wieku, w indywidualny sposób, z różnych powodów, w różnych życiowych okolicznościach.

Samotność po stracie bliskiej osoby to doświadczenie bardzo osobiste, którego nie chcemy pokazywać światu, a które powoduje, że stajemy się osamotnieni wśród wielu osób, zagubieni, zatroskani, po prostu sami z sobą. Samotności takiej towarzyszą samowykluczanie się z życia rodzinnego i zespołowego, nieufność wobec innych, poczucie winy, lęk, wstyd, fizyczny ból... . Wiele osób doradza wtedy konieczność szybkiego wskoczenia w wir życia codziennego po to, by zapomnieć o bólu rozłąki. Ja uważam, że nie powinno się zagłuszać emocji związanych ze stratą osoby bliskiej, ale pielęgnować pamięć o niej. Bliskiej osoby wprawdzie fizycznie nie ma pośród nas, ale my budujemy jej najpiękniejszy,  pośmiertny portret, przywołując najwspanialsze fakty z jej życia, wspominając momenty wesołe i poważne oraz zdarzenia zachwycające i zadziwiające nas, mimo upływu czasu. Sama, w dopadających mnie momentach smutku, piszę listy do drogiej mi osoby, w których opowiadam ważne, według mnie, zdarzenia i tworzę w ten sposób "zeszyt wspomnień", który doskonale łagodzi ból samotności i jest dla mnie - i nie tylko - pamiętnikiem pięknych chwil przeżytych we wspólnym życiu. Ponadto opowiadam historię życia zmarłej osoby fotografując przedmioty z tą osobą związane. Prezentacja takich zdjęć po jakimś czasie to "wspomnienia bez słów" albo "wspomnienia z moim komentarzem" - jak kto woli.

Samotność po stracie bliskiej osoby pragnę przeżywać w ciszy. Cisza bowiem koi ból, uspokaja, łagodzi napięcie, pozwala na wspominania i analizę przeszłości, podpowiada ciekawe czynności do wykonania w najbliższym czasie. Cisza leczy z rozterek i łagodzi żal.

 Myśli do przeanalizowania:

"Człowiek, który nie poczuł smaku swoich łez - nie jest prawdziwym człowiekiem." (Wisława Szymborska)

"Wolny bowiem jest człowiek tylko wtedy, gdy jest samotny." (Arthur Schopenhauer)

"Nawet człowiek samotny nie mógłby się czuć samotny bez tła, które tworzą inni ludzie." (Karol Irzykowski)

"Im wyżej postawisz sobie cel, tym bardziej będziesz samotny." (Ryszard Kapuściński)