Julian Tuwim "Wszyscy dla wszystkich"
Murarz domy buduje,
Krawiec szyje ubrania,
Ale gdzieżby co uszył,
Gdyby nie miał mieszkania?
A i murarz by przecie
Na robotę nie ruszył,
Gdyby krawiec mu spodni
I fartucha nie uszył.
Piekarz musi mieć buty
Więc do szewca iść trzeba,
No, a gdyby nie piekarz,
Toby szewc nie miał chleba.
Tak dla wspólnej korzyści
I dla dobra wspólnego
Wszyscy muszą pracować,
Mój maleńki kolego.
Praca jest ważna zarówno ze względów osobistych, jak i społecznych. Można ją rozważać na wiele sposobów, m.in.:
- jako konieczność życiową, bo potrzebne są środki finansowe na utrzymanie siebie i rodziny,
- jako obowiązek względem społeczeństwa,
- jako drogę spełniania swoich potrzeb osobowych,
- jako drogę samorealizacji i rozwoju zawodowego,
- jako oznakę prestiżu społecznego,
- jako szansę budowania kontaktów z innymi ludźmi i tworzenia więzi społecznych.
Kiedy praca daje satysfakcję, zadowolenie, przyjemność???
- gdy jest ciekawa, interesująca, rozwojowa,
- gdy daje poczucie celowości i sensu wykonywanych czynności,
- gdy odczuwamy przekonanie o sprawiedliwym traktowaniu pracowników pod względem finansowym, z uwzględnieniem pełnionych funkcji, kwalifikacji zawodowych i efektów pracy,
- gdy towarzyszy nam świadomość zawodowych osiągnięć,
- gdy pracownicy otrzymują informację zwrotną w kwestii zaangażowania w pracę,
- gdy firma wspiera pracowników w trudnych sytuacjach domowych, życiowych,
- gdy firma dostrzega jednostkowe predyspozycje i reaguje na oczekiwania ludzi.
Praca jest jednym z istotnych składników życia człowieka. Może być dobrodziejstwem i przekleństwem, miłym obowiązkiem i nieznośnym przymusem.
Dobrodziejstwem jest, gdy:
- nadaje sens życiu człowieka,
- jest zgodna z możliwościami i aspiracjami,
- daje satysfakcję finansową i osobistą,
- daje możliwość rozwoju,
- wspiera w sytuacjach kryzysowych rodzinnych i osobistych,
- panują dobre relacje międzyludzkie.
Przekleństwem jest, gdy:
- utrudnia życie domowe, rodzinne, osobiste,
- jest ponad siły i możliwości,
- jest stresująca,niepewna, zagraża życiu i zdrowiu,
- panuje zła atmosfera międzyludzka,
- pochłania człowieka bez reszty,
- nie daje satysfakcji finansowej.
Jeżeli chodzi o stosunek do pracy to nie należy popadać w skrajności (niszcząca jest zarówno nadgorliwość, jak i lenistwo). Pasjonatami pracy zaś mogą być wszyscy ci, którzy wykonują pracę bez jakiegokolwiek przymusu. Praca stanowi ich osobisty wybór spośród wielu opcji życiowego funkcjonowania i mogą się pracy poświęcać bez reszty .
Myśli do przeanalizowania:
"Aby być szczęśliwym trzeba pragnąć, działać i pracować - taki jest porządek przyrody, której życie polega na działaniu." (Paul Holbach)
"Praca daje okazję odnalezienia samego siebie, własnej rzeczywistości dla siebie i nikogo innego. (Bolesław Prus)
"Praca oddala od nas trzy wielkie niedole: nudę, występek i ubóstwo. (Voltaire)
"Droga do bogactwa prowadzi przez pracę i oszczędność." (Benjamin Franklin)
środa, 27 lutego 2019
wtorek, 19 lutego 2019
"Odkrywać tajemnice przyrody"
Maria Pawlikowska-Jasnorzewska "Barwy"
Oto jest fiolet - drzewa cień idący żwirem,
fiolet łączący miłości czerwień z szafirem.
Tam brzóz różowa kora i zieleń wesoła,
a w jej ruchliwej sukni nieb błękitne koła.
A we mnie biało, biało, cicho, jednostajnie -
bo noszę w sobie wszystkich barw skupiona tajnię.
O, jakże się w białości mojej męczę -
chcę barwą być - a któż mnie rozbije na tęczę?
Dłuższy dzień i słoneczko zachęcają nas do wychodzenia z domu i obserwowania przyrody. Każde wyjście na łono natury to najlepsza lekcja normalności. Dobry kontakt z przyrodą gwarantują takie cechy, jak: ciekawość, cierpliwość, uważność, opanowanie i wytrwałość.
Źródłem wiedzy są samodzielnie prowadzone obserwacje na bieżąco zestawiane z odpowiedziami samodzielnie odnajdywanymi w podręcznikach, encyklopediach, książkach, albumach, opracowaniach naukowych itp. Oczywiście, każdy z nas ma takie obszary świata przyrody, które go bardziej interesują, i takie, które go interesują mniej. Ważne, by obserwując ten jakże ważny świat patrzeć na niego mądrze, według zasad którymi on się rządzi, a zasady te brzmią:
- świat jest całością, wielką wspólnotą niezliczonych istot, powiązanych ze sobą na wiele sposobów;
- każda forma życia jest wyjątkowa i spełnia ważną rolę w przyrodzie;
- człowiek jest integralną częścią przyrody;
- obowiązuje nas poszanowanie dla życia w każdej postaci;
- prawa rządzące światem żywym według Barry Commonera sprowadzają się do 4 punktów: 1. każda rzecz jest powiązana z wszystkimi innymi rzeczami 2. każda rzecz musi się gdzieś podziać 3. przyroda wie najlepiej 4. nie istnieje coś takiego, jak obiad za darmo;
- zachowania ekologiczne powinny być efektem rozumienia praw przyrody, a nie efektem strachu przed konsekwencjami;
- powinniśmy personifikować przyrodę w znaczeniu, co myślałbym ja, jako góra? lub ja, jako drzewo lub ja, jako zboże? - i odkrywać w ten sposób potrzeby i oczekiwania świata przyrody;
- powinniśmy rozumieć przyrodę jako dziedzinę interdyscyplinarną, a więc tę, która uczy szacunku do życia, odpowiedzialności za otaczający świat żywy, wyczucia i przestrzegania równowagi wokół nas;
- każde działanie należy poddawać ocenie moralnej, a więc odpowiadać sobie na pytanie, czy nie naruszyliśmy obowiązującego porządku w naturze;
- każde działanie ma sens tylko wtedy, gdy służy dobru Ziemi.
Przy takim podejściu do świata przyrody na pewno uda nam się zgromadzić wiele spostrzeżeń i doświadczeń, które pozwolą nam o sobie myśleć, jako o ludziach mądrych, rozsądnych, odpowiedzialnych, będących integralną cząstką układanki pod tytułem "świat przyrody."Ubogaceni spostrzeżeniami i pozytywnymi emocjami będziemy stawać się osobami sympatycznymi dla innych ludzi i rozdającymi szczęśliwość wszystkim wokół, co jest wysoce pożądane i ze wszech miar oczekiwane.
Cytaty do przeanalizowania:
"Człowiek, który potrafi rozmawiać z drzewem, nie potrzebuje psychiatry. Niestety, sporo ludzi uważa inaczej." (Phil Bosmans)
"Wszelka sztuka jest naśladowaniem natury." (Seneka Młodszy)
"Natura dała nam dwoje oczu, dwoje uszu, ale tylko jeden język po to, abyśmy więcej patrzyli i słuchali, niż mówili." (Sokratates)
"Im bliżej natury jesteśmy, tym więcej czujemy w sobie Boga." (Johann Wolfgang Goethe)
Oto jest fiolet - drzewa cień idący żwirem,
fiolet łączący miłości czerwień z szafirem.
Tam brzóz różowa kora i zieleń wesoła,
a w jej ruchliwej sukni nieb błękitne koła.
A we mnie biało, biało, cicho, jednostajnie -
bo noszę w sobie wszystkich barw skupiona tajnię.
O, jakże się w białości mojej męczę -
chcę barwą być - a któż mnie rozbije na tęczę?
Dłuższy dzień i słoneczko zachęcają nas do wychodzenia z domu i obserwowania przyrody. Każde wyjście na łono natury to najlepsza lekcja normalności. Dobry kontakt z przyrodą gwarantują takie cechy, jak: ciekawość, cierpliwość, uważność, opanowanie i wytrwałość.
Źródłem wiedzy są samodzielnie prowadzone obserwacje na bieżąco zestawiane z odpowiedziami samodzielnie odnajdywanymi w podręcznikach, encyklopediach, książkach, albumach, opracowaniach naukowych itp. Oczywiście, każdy z nas ma takie obszary świata przyrody, które go bardziej interesują, i takie, które go interesują mniej. Ważne, by obserwując ten jakże ważny świat patrzeć na niego mądrze, według zasad którymi on się rządzi, a zasady te brzmią:
- świat jest całością, wielką wspólnotą niezliczonych istot, powiązanych ze sobą na wiele sposobów;
- każda forma życia jest wyjątkowa i spełnia ważną rolę w przyrodzie;
- człowiek jest integralną częścią przyrody;
- obowiązuje nas poszanowanie dla życia w każdej postaci;
- prawa rządzące światem żywym według Barry Commonera sprowadzają się do 4 punktów: 1. każda rzecz jest powiązana z wszystkimi innymi rzeczami 2. każda rzecz musi się gdzieś podziać 3. przyroda wie najlepiej 4. nie istnieje coś takiego, jak obiad za darmo;
- zachowania ekologiczne powinny być efektem rozumienia praw przyrody, a nie efektem strachu przed konsekwencjami;
- powinniśmy personifikować przyrodę w znaczeniu, co myślałbym ja, jako góra? lub ja, jako drzewo lub ja, jako zboże? - i odkrywać w ten sposób potrzeby i oczekiwania świata przyrody;
- powinniśmy rozumieć przyrodę jako dziedzinę interdyscyplinarną, a więc tę, która uczy szacunku do życia, odpowiedzialności za otaczający świat żywy, wyczucia i przestrzegania równowagi wokół nas;
- każde działanie należy poddawać ocenie moralnej, a więc odpowiadać sobie na pytanie, czy nie naruszyliśmy obowiązującego porządku w naturze;
- każde działanie ma sens tylko wtedy, gdy służy dobru Ziemi.
Przy takim podejściu do świata przyrody na pewno uda nam się zgromadzić wiele spostrzeżeń i doświadczeń, które pozwolą nam o sobie myśleć, jako o ludziach mądrych, rozsądnych, odpowiedzialnych, będących integralną cząstką układanki pod tytułem "świat przyrody."Ubogaceni spostrzeżeniami i pozytywnymi emocjami będziemy stawać się osobami sympatycznymi dla innych ludzi i rozdającymi szczęśliwość wszystkim wokół, co jest wysoce pożądane i ze wszech miar oczekiwane.
Cytaty do przeanalizowania:
"Człowiek, który potrafi rozmawiać z drzewem, nie potrzebuje psychiatry. Niestety, sporo ludzi uważa inaczej." (Phil Bosmans)
"Wszelka sztuka jest naśladowaniem natury." (Seneka Młodszy)
"Natura dała nam dwoje oczu, dwoje uszu, ale tylko jeden język po to, abyśmy więcej patrzyli i słuchali, niż mówili." (Sokratates)
"Im bliżej natury jesteśmy, tym więcej czujemy w sobie Boga." (Johann Wolfgang Goethe)
wtorek, 12 lutego 2019
"Znać istotę sztuki"
wrobel "Artyści"
Obydwaj głowa pracują,
Choć profesja nie ta.
Jednakowo piękno czują,
Malarz i poeta.
Jeden piękno kreśli słowem,
A drugi kolorem.
Obaj artyści być mogą
Romantyka wzorem.
Blisko, obok siebie żyją,
Malarz i poeta.
Razem palą, czasem piją,
Choć już głowa nie ta.
Gdy ogarnia ich podnieta,
Każdy wenę czuje.
Wtedy pisze pan poeta
A malarz maluje.
Istotą sztuki są dzieła. Mogą one reprezentować: sztuki plastyczne, muzyczne, filmowe, literackie, rzemieślnicze i inne.
Wszystkie pełnią wiele funkcji: porozumiewanie się artysty z odbiorcą; wywoływanie u odbiorcy określonych emocji; uświadamianie mu czegoś ważnego, charakterystycznego, nieznanego; czasem wywoływanie uczuć religijnych; wprowadzanie w nastrój zabawowy; leczenie; oczyszczanie ze złych emocji; służba potrzebom utylitarnym człowieka.
Sztuka nie zna żadnych ograniczeń. Jej tworzenie wynika z tylko z potrzeby wyrażania przez artystę myśli i emocji, z jego poczucia piękna i świadomości istniejących nieprzemijających wartości świata.
Rolę naczelną w tworzeniu dzieł sztuki odgrywa wyobraźnia twórcza artysty, który albo odtwarza świat, albo konstruuje świat, albo prezentuje własne emocje. Niektórzy głoszą, że ważną rolą sztuki jest służba Bogu, czasem krytyka społeczeństwa albo projektowanie nowych wizji świata.
Wszystkie dzieła sztuki posiadają pierwiastek rzeczowy. I tak: budowla architektoniczna zawiera element kamienia, malowidło - element barwy, utwór literacki - element brzmienia, utwór muzyczny - element dźwięku.
Każde dzieło sztuki zawiera pierwiastek osobliwy - coś osobistego, symbol, przesłanie. Alegoria i symbol stanowią to pojęcie ramowe, w którego horyzoncie mieści się charakterystyka każdego dzieła sztuki.
Wszystkie sądy o sztuce opierają się na prawdzie rozumianej jako prawdziwość naszych doznań, myśli i przeżyć pobudzanych w kontakcie z danym dziełem sztuki. Są one uwarunkowane naszą wrażliwością na otaczający świat i na sztukę w ogóle, wynikają z naszej wiedzy szczegółowej na temat danej sztuki, a nawet - zależą od naszego aktualnego samopoczucia fizycznego i psychicznego. Stąd wypływa ważne przesłanie: należy zachować daleko idący dystans w swoich wypowiedziach na temat konkretnych dzieł sztuki, bo ich odbiór zależy od wielu czynników, a tym samym jest wysoce subiektywny i indywidualny.
Do przeanalizowania:
"Prawdziwym wyzwoleniem jest spojrzenie na sztukę z perspektywy, która nie jest własną." (Leonard Cohen)
"Sztuka jest dla mnie stanem duszy. A dusza jest święta!" (Marc Chagall)
"Sztuka jest najbardziej intensywną formą indywidualizmu, jaką kiedykolwiek znał świat." (Oscar Wilde)
"Sztuka jest dzieckiem natury i wnuczką Boga." (Dante Alighieri)
Obydwaj głowa pracują,
Choć profesja nie ta.
Jednakowo piękno czują,
Malarz i poeta.
Jeden piękno kreśli słowem,
A drugi kolorem.
Obaj artyści być mogą
Romantyka wzorem.
Blisko, obok siebie żyją,
Malarz i poeta.
Razem palą, czasem piją,
Choć już głowa nie ta.
Gdy ogarnia ich podnieta,
Każdy wenę czuje.
Wtedy pisze pan poeta
A malarz maluje.
Istotą sztuki są dzieła. Mogą one reprezentować: sztuki plastyczne, muzyczne, filmowe, literackie, rzemieślnicze i inne.
Wszystkie pełnią wiele funkcji: porozumiewanie się artysty z odbiorcą; wywoływanie u odbiorcy określonych emocji; uświadamianie mu czegoś ważnego, charakterystycznego, nieznanego; czasem wywoływanie uczuć religijnych; wprowadzanie w nastrój zabawowy; leczenie; oczyszczanie ze złych emocji; służba potrzebom utylitarnym człowieka.
Sztuka nie zna żadnych ograniczeń. Jej tworzenie wynika z tylko z potrzeby wyrażania przez artystę myśli i emocji, z jego poczucia piękna i świadomości istniejących nieprzemijających wartości świata.
Rolę naczelną w tworzeniu dzieł sztuki odgrywa wyobraźnia twórcza artysty, który albo odtwarza świat, albo konstruuje świat, albo prezentuje własne emocje. Niektórzy głoszą, że ważną rolą sztuki jest służba Bogu, czasem krytyka społeczeństwa albo projektowanie nowych wizji świata.
Wszystkie dzieła sztuki posiadają pierwiastek rzeczowy. I tak: budowla architektoniczna zawiera element kamienia, malowidło - element barwy, utwór literacki - element brzmienia, utwór muzyczny - element dźwięku.
Każde dzieło sztuki zawiera pierwiastek osobliwy - coś osobistego, symbol, przesłanie. Alegoria i symbol stanowią to pojęcie ramowe, w którego horyzoncie mieści się charakterystyka każdego dzieła sztuki.
Wszystkie sądy o sztuce opierają się na prawdzie rozumianej jako prawdziwość naszych doznań, myśli i przeżyć pobudzanych w kontakcie z danym dziełem sztuki. Są one uwarunkowane naszą wrażliwością na otaczający świat i na sztukę w ogóle, wynikają z naszej wiedzy szczegółowej na temat danej sztuki, a nawet - zależą od naszego aktualnego samopoczucia fizycznego i psychicznego. Stąd wypływa ważne przesłanie: należy zachować daleko idący dystans w swoich wypowiedziach na temat konkretnych dzieł sztuki, bo ich odbiór zależy od wielu czynników, a tym samym jest wysoce subiektywny i indywidualny.
Do przeanalizowania:
"Prawdziwym wyzwoleniem jest spojrzenie na sztukę z perspektywy, która nie jest własną." (Leonard Cohen)
"Sztuka jest dla mnie stanem duszy. A dusza jest święta!" (Marc Chagall)
"Sztuka jest najbardziej intensywną formą indywidualizmu, jaką kiedykolwiek znał świat." (Oscar Wilde)
"Sztuka jest dzieckiem natury i wnuczką Boga." (Dante Alighieri)
wtorek, 5 lutego 2019
"Być człowiekiem prawdziwym"
Katarzyna Wyglądała "czasami"
czasami trzeba płakać
jak robią małe dzieci
czasami być na "nie"
jak nastolatki
czasami trzeba być
po prostu człowiekiem
Być człowiekiem prawdziwym to być człowiekiem autentycznym czyli nie udawać kogoś innego niż się samemu jest; ani kogoś takiego, jakiego oczekiwałoby otoczenie.
Prawdziwy człowiek:
- ma poczucie własnej wartości i wiele pokory,
- zna swoje mocne i słabe strony,
- stawia czoła trudnościom i przeciwnościom dnia codziennego,
- wierzy w swoje możliwości i jest konsekwentny w działaniu,
- zachowuje się zgodnie z własnymi przekonaniami,
- dąży, by światy wewnętrzny i zewnętrzny były ze sobą kompatybilne,
- czyni dobro, by świat stawał się lepszym,
- posiada wrażliwość na drugiego człowieka,
- okazuje zrozumienie i pomoc innym,
- jest uczciwy względem siebie i innych ludzi,
- wystrzega się brutalnego języka, agresji i arogancji,
- jest taktowny, życzliwy i empatyczny,
- niesłusznie nie oskarża, nie osądza, nie obmawia.
Ludzie szanują i cenią ludzi prawdziwych, a strzegą się "farbowanych lisów". Warto więc pracować nad sobą, by osiągnąć cechy człowieka prawdziwego. To proces długofalowy. Nie łatwy, ale jeżeli wiemy czego chcemy i jesteśmy konsekwentni w osiąganiu postawionych sobie celów - damy radę. Ważna jest krytyczna ocena własnych zachowań.
Cytaty pod rozwagę:
"Aby poznać siebie, trzeba się wystawić na próbę. Tylko tak może się przekonać każdy, na co go stać." (Seneka Młodszy)
"Wszystko, co łączy ludzi, jest dobrem i pięknem; wszystko, co ich rozdziela, jest złem i brzydotą." (Lew Tołstoj)
"Uważajcie na ludzi, którzy się nie śmieją - są niebezpieczni." (Juliusz Cezar)
czasami trzeba płakać
jak robią małe dzieci
czasami być na "nie"
jak nastolatki
czasami trzeba być
po prostu człowiekiem
Być człowiekiem prawdziwym to być człowiekiem autentycznym czyli nie udawać kogoś innego niż się samemu jest; ani kogoś takiego, jakiego oczekiwałoby otoczenie.
Prawdziwy człowiek:
- ma poczucie własnej wartości i wiele pokory,
- zna swoje mocne i słabe strony,
- stawia czoła trudnościom i przeciwnościom dnia codziennego,
- wierzy w swoje możliwości i jest konsekwentny w działaniu,
- zachowuje się zgodnie z własnymi przekonaniami,
- dąży, by światy wewnętrzny i zewnętrzny były ze sobą kompatybilne,
- czyni dobro, by świat stawał się lepszym,
- posiada wrażliwość na drugiego człowieka,
- okazuje zrozumienie i pomoc innym,
- jest uczciwy względem siebie i innych ludzi,
- wystrzega się brutalnego języka, agresji i arogancji,
- jest taktowny, życzliwy i empatyczny,
- niesłusznie nie oskarża, nie osądza, nie obmawia.
Ludzie szanują i cenią ludzi prawdziwych, a strzegą się "farbowanych lisów". Warto więc pracować nad sobą, by osiągnąć cechy człowieka prawdziwego. To proces długofalowy. Nie łatwy, ale jeżeli wiemy czego chcemy i jesteśmy konsekwentni w osiąganiu postawionych sobie celów - damy radę. Ważna jest krytyczna ocena własnych zachowań.
Cytaty pod rozwagę:
"Aby poznać siebie, trzeba się wystawić na próbę. Tylko tak może się przekonać każdy, na co go stać." (Seneka Młodszy)
"Wszystko, co łączy ludzi, jest dobrem i pięknem; wszystko, co ich rozdziela, jest złem i brzydotą." (Lew Tołstoj)
"Uważajcie na ludzi, którzy się nie śmieją - są niebezpieczni." (Juliusz Cezar)
wtorek, 29 stycznia 2019
"Mieć świadomość, że światło jest nośnikiem emocji"
Jerzy Górnicki "Światło"
Noc ma wymiar strachu,
czarnych myśli i snów proroczych.
Krzyk Muncha gasi świece,
rozlewa się w ciemności.
Światło jak skalpel rozcina skórę,
okrzyk życia wyznacza
czwarty wymiar samotności.
Gdzieś, daleko za horyzontem,
słoneczniki Vincenta łapią słońce.
Jego szaleństwo jest kolorowe,
pełne świateł łamiących kształty
rzeczywistości szarej i brudnej.
Na szczytach gór zwrócone w gwiazdy
teleskopy szukają śladów życia,
umierający patrzą zawsze w niebo
z tą samą nadzieją od wieków.
Emocje są efektem poruszenia naszego umysłu przez jakiś czynnik/czynniki. Czynniki te mogą być różne i emocje nimi powodowane też bywają różne. Psychologia wyróżnia podstawowe stany emocjonalne (rzadko występujące w czystym wydaniu):
- radość - pogoda ducha, ekstaza
- smutek - przygnębienie, rozpacz
- gniew - irytacja, wściekłość
- strach - niepokój, przerażenie
- wstręt - nuda, obrzydzenie
- zaufanie - akceptacja, podziw
- zaskoczenie - rozproszenie, zaskoczenie
- oczekiwanie - zainteresowanie, czujność
Pomyślmy, jaki wpływ na nasze psychiczne samopoczucie ma światło słoneczne - pierwsze, naturalne, życiodajne i najważniejsze źródło światła, oraz światło sztucznie przez człowieka "wytwarzane"?
- wpływa na poziom ważnych dla funkcjonowania organizmu hormonów. Jednym z nich jest melatonina, produkowana przez szyszynkę, a regulująca m.in. cykle snu i czuwania. Organizm wyspany i zregenerowany ma naturalną skłonność do aktywności, zadowolenia, wchodzenia w przyjazne kontakty z innymi ludźmi.
- białe światło jest mieszaniną promieni o różnych długościach fal, a każdy z nich niesie w sobie jakąś informację i funkcję terapeutyczną. I tak: czerwony - pobudza żywotność organizmu; fioletowy - uspokaja system nerwowy; granatowy - powoduje koncentrację; niebieski - zwiększa inwencję twórczą; szary - odpręża, wycisza; turkusowy - łagodzi napięcie umysłowe; zielony - relaksuje; żółty - niweluje przemęczenie i stres. Światło jest więc promieniowaniem powodującym równowagę w organizmie, a równowaga jest konieczna do występowania pozytywnych stanów emocjonalnych.
- światło słoneczne pełni rolę prozdrowotną i terapeutyczną. Promienie słoneczne budzą naturalne procesy regeneracyjne, stymulują przemianę materii, wzmacniają układ immunologiczny, poprawiają krążenie krwi. Przebywanie na słońcu, a także oddziaływanie odpowiednimi (stosownie do przypadłości) promieniami światła sztucznego, przyczynia się do utrzymania/zachowania prawidłowego funkcjonowania organizmu (chromoterapia). Zdrowie fizyczne to pierwszy powód do utrzymywania dobrego samopoczucia psychicznego, odczuwania zadowolenia i poczucia szczęścia.
- grą świateł o odpowiednio dobranej kolorystyce można podgrzewać lub studzić ludzkie emocje. Specjaliści od światła wiedzą jakim światłem wyzwalać oczekiwane reakcje u odbiorców zdarzeń medialnych - stosują więc odpowiednie światło do określonego przekazu informacyjnego.
Wniosek: 1.bez światła nie ma życia, 2.światło bez wątpienia budzi emocje, 3. światłem można wpływać na emocje innych osób - należy mieć tego świadomość.
Myśli do przeanalizowania:
"Na każdym szczycie jest tylko światło, chłód i samotność." (Jerzy Drobik)
"Szczęście jest tylko wówczas pełne, gdy światło poranka budzi dwoje ludzi do dnia pełnego wspólnych czynów i rozmów." (Jarosław Iwaszkiewicz)
"Na krańcach zwątpienia zawsze pali się światło." (Zbigniew Jerzyna)
"Nie bój się cieni, one świadczą o tym, że gdzieś znajduje się światło." (Oscar Wilde)
Noc ma wymiar strachu,
czarnych myśli i snów proroczych.
Krzyk Muncha gasi świece,
rozlewa się w ciemności.
Światło jak skalpel rozcina skórę,
okrzyk życia wyznacza
czwarty wymiar samotności.
Gdzieś, daleko za horyzontem,
słoneczniki Vincenta łapią słońce.
Jego szaleństwo jest kolorowe,
pełne świateł łamiących kształty
rzeczywistości szarej i brudnej.
Na szczytach gór zwrócone w gwiazdy
teleskopy szukają śladów życia,
umierający patrzą zawsze w niebo
z tą samą nadzieją od wieków.
Emocje są efektem poruszenia naszego umysłu przez jakiś czynnik/czynniki. Czynniki te mogą być różne i emocje nimi powodowane też bywają różne. Psychologia wyróżnia podstawowe stany emocjonalne (rzadko występujące w czystym wydaniu):
- radość - pogoda ducha, ekstaza
- smutek - przygnębienie, rozpacz
- gniew - irytacja, wściekłość
- strach - niepokój, przerażenie
- wstręt - nuda, obrzydzenie
- zaufanie - akceptacja, podziw
- zaskoczenie - rozproszenie, zaskoczenie
- oczekiwanie - zainteresowanie, czujność
Pomyślmy, jaki wpływ na nasze psychiczne samopoczucie ma światło słoneczne - pierwsze, naturalne, życiodajne i najważniejsze źródło światła, oraz światło sztucznie przez człowieka "wytwarzane"?
- wpływa na poziom ważnych dla funkcjonowania organizmu hormonów. Jednym z nich jest melatonina, produkowana przez szyszynkę, a regulująca m.in. cykle snu i czuwania. Organizm wyspany i zregenerowany ma naturalną skłonność do aktywności, zadowolenia, wchodzenia w przyjazne kontakty z innymi ludźmi.
- białe światło jest mieszaniną promieni o różnych długościach fal, a każdy z nich niesie w sobie jakąś informację i funkcję terapeutyczną. I tak: czerwony - pobudza żywotność organizmu; fioletowy - uspokaja system nerwowy; granatowy - powoduje koncentrację; niebieski - zwiększa inwencję twórczą; szary - odpręża, wycisza; turkusowy - łagodzi napięcie umysłowe; zielony - relaksuje; żółty - niweluje przemęczenie i stres. Światło jest więc promieniowaniem powodującym równowagę w organizmie, a równowaga jest konieczna do występowania pozytywnych stanów emocjonalnych.
- światło słoneczne pełni rolę prozdrowotną i terapeutyczną. Promienie słoneczne budzą naturalne procesy regeneracyjne, stymulują przemianę materii, wzmacniają układ immunologiczny, poprawiają krążenie krwi. Przebywanie na słońcu, a także oddziaływanie odpowiednimi (stosownie do przypadłości) promieniami światła sztucznego, przyczynia się do utrzymania/zachowania prawidłowego funkcjonowania organizmu (chromoterapia). Zdrowie fizyczne to pierwszy powód do utrzymywania dobrego samopoczucia psychicznego, odczuwania zadowolenia i poczucia szczęścia.
- grą świateł o odpowiednio dobranej kolorystyce można podgrzewać lub studzić ludzkie emocje. Specjaliści od światła wiedzą jakim światłem wyzwalać oczekiwane reakcje u odbiorców zdarzeń medialnych - stosują więc odpowiednie światło do określonego przekazu informacyjnego.
Wniosek: 1.bez światła nie ma życia, 2.światło bez wątpienia budzi emocje, 3. światłem można wpływać na emocje innych osób - należy mieć tego świadomość.
Myśli do przeanalizowania:
"Na każdym szczycie jest tylko światło, chłód i samotność." (Jerzy Drobik)
"Szczęście jest tylko wówczas pełne, gdy światło poranka budzi dwoje ludzi do dnia pełnego wspólnych czynów i rozmów." (Jarosław Iwaszkiewicz)
"Na krańcach zwątpienia zawsze pali się światło." (Zbigniew Jerzyna)
"Nie bój się cieni, one świadczą o tym, że gdzieś znajduje się światło." (Oscar Wilde)
niedziela, 20 stycznia 2019
"Być optymistą"
Suzzi "Optymizm-Przyjaciel"
Optymizm przez ramię przerzucić
Rozpalić ognisko w deszczu
I przestać się ciągle smucić
Wychodząc naprzeciw szczęściu
Każdy przecież chce kochać
I miłość nosić w swym sercu
Lecz ona często zbyt płocha
Gaśnie jak świeczki zdmuchnięcie
Gdy świat nas rzuca niemocą
A dusza w samotności płacze
Przychodzi nam wtedy z pomocą
Optymizm nasz mega przyjaciel
Optymizm to wiara w pozytywną naturę świata i pozytywne rozwiązania podejmowanych spraw. Optymistami są na ogół ludzie, którzy mieli szczęście wyrosnąć w sprzyjającej atmosferze domu rodzinnego.
Skąd się bierze optymizm?
- z miłości rodziców - tzn. że w dzieciństwie doświadczyliśmy bezwarunkowej miłości rodzicielskiej, czyli - byliśmy akceptowani takimi, jakimi jesteśmy; byliśmy informowani przez rodziców o ich akceptacji dla nas w każdej sprawie; rodzice nie udawali przed nami kogoś innego niż w rzeczywistości byli, nie udawali też ludzi wszechwiedzących; dawali nam-dzieciom rozumną wolność, autentyczność, budowali więź z nami w każdych warunkach życiowych,
- z poczucia bezpieczeństwa - rodzice usuwali wszelkie zagrożenia, eliminowali z życia wszelką niepewność i lęk; czuwali nad naszym zdrowiem i codziennymi potrzebami,
- z realizacji potrzeby odkrywania świata - rodzice nauczyli nas czerpać radość ze zdobywania wiedzy i poznawania otoczenia za pomocą wszystkich zmysłów; zachęcali do gromadzenia doświadczeń i do odkrywania nieznanego,
- z szacunku dla siebie i innych - rodzice wpoili nam przekonanie, że życie jest najważniejsze; że trzeba sobie stawiać cele i konsekwentnie je realizować; że należy o siebie dbać, szanować swoje zdanie i swoje wartości; że szacunek dla siebie to również szacunek dla innych ludzi,
- z umiejętności zachwytu i dziwienia się - rodzice nauczyli nas, że wszystko zależy od naszego sposobu widzenia świata; że na każdym etapie życia co innego nas fascynuje i intryguje; że otwarty umysł pozwala zobaczyć wiele i cieszyć się z każdej uchwyconej chwili; że trzeba mieć twórcze pomysły i realizować je z sercem i pasją - wtedy świat nie będzie miał dla nas żadnych ograniczeń,
- z inteligencji emocjonalnej - posiedliśmy dar i zdolność rozpoznawania stanów emocjonalnych własnych i innych osób; potrafimy sobie radzić z własnymi emocjami oraz ze stanami emocjonalnymi innych ludzi,
- z wiary w dobro, piękno, miłość - wierzymy że istnieje kanon moralny i etyczny, i że przez całe życie idziemy w kierunku osiągania tych zaszczytnych ideałów.
Uważam, że z domu rodzinnego wynosimy wszystko, co ukierunkowuje nasze dalsze życie - optymistyczne widzenie świata też. Wiele rzeczy można wypracować we własnym zakresie, ale podstawowy szablon pozostaje zawsze podstawowym i niezmiennym.
Do przeanalizowania:
"Jeśli będziesz szedł przez świat w poszukiwaniu doskonałości, znajdziesz doskonałość. Jeśli będziesz poszukiwał problemów, znajdziesz problemy." (John Seymour)
"Optymizm jest wyrafinowaną postacią wiary, pesymizm wyrafinowaną postacią rozpaczy." (Erich Fromm)
"Pamiętaj, że wszystko można zacząć od nowa. Jutro jest zawsze świeże i wolne od błędów." (Lucy Maud Montgomery)
Optymizm przez ramię przerzucić
Rozpalić ognisko w deszczu
I przestać się ciągle smucić
Wychodząc naprzeciw szczęściu
Każdy przecież chce kochać
I miłość nosić w swym sercu
Lecz ona często zbyt płocha
Gaśnie jak świeczki zdmuchnięcie
Gdy świat nas rzuca niemocą
A dusza w samotności płacze
Przychodzi nam wtedy z pomocą
Optymizm nasz mega przyjaciel
Optymizm to wiara w pozytywną naturę świata i pozytywne rozwiązania podejmowanych spraw. Optymistami są na ogół ludzie, którzy mieli szczęście wyrosnąć w sprzyjającej atmosferze domu rodzinnego.
Skąd się bierze optymizm?
- z miłości rodziców - tzn. że w dzieciństwie doświadczyliśmy bezwarunkowej miłości rodzicielskiej, czyli - byliśmy akceptowani takimi, jakimi jesteśmy; byliśmy informowani przez rodziców o ich akceptacji dla nas w każdej sprawie; rodzice nie udawali przed nami kogoś innego niż w rzeczywistości byli, nie udawali też ludzi wszechwiedzących; dawali nam-dzieciom rozumną wolność, autentyczność, budowali więź z nami w każdych warunkach życiowych,
- z poczucia bezpieczeństwa - rodzice usuwali wszelkie zagrożenia, eliminowali z życia wszelką niepewność i lęk; czuwali nad naszym zdrowiem i codziennymi potrzebami,
- z realizacji potrzeby odkrywania świata - rodzice nauczyli nas czerpać radość ze zdobywania wiedzy i poznawania otoczenia za pomocą wszystkich zmysłów; zachęcali do gromadzenia doświadczeń i do odkrywania nieznanego,
- z szacunku dla siebie i innych - rodzice wpoili nam przekonanie, że życie jest najważniejsze; że trzeba sobie stawiać cele i konsekwentnie je realizować; że należy o siebie dbać, szanować swoje zdanie i swoje wartości; że szacunek dla siebie to również szacunek dla innych ludzi,
- z umiejętności zachwytu i dziwienia się - rodzice nauczyli nas, że wszystko zależy od naszego sposobu widzenia świata; że na każdym etapie życia co innego nas fascynuje i intryguje; że otwarty umysł pozwala zobaczyć wiele i cieszyć się z każdej uchwyconej chwili; że trzeba mieć twórcze pomysły i realizować je z sercem i pasją - wtedy świat nie będzie miał dla nas żadnych ograniczeń,
- z inteligencji emocjonalnej - posiedliśmy dar i zdolność rozpoznawania stanów emocjonalnych własnych i innych osób; potrafimy sobie radzić z własnymi emocjami oraz ze stanami emocjonalnymi innych ludzi,
- z wiary w dobro, piękno, miłość - wierzymy że istnieje kanon moralny i etyczny, i że przez całe życie idziemy w kierunku osiągania tych zaszczytnych ideałów.
Uważam, że z domu rodzinnego wynosimy wszystko, co ukierunkowuje nasze dalsze życie - optymistyczne widzenie świata też. Wiele rzeczy można wypracować we własnym zakresie, ale podstawowy szablon pozostaje zawsze podstawowym i niezmiennym.
Do przeanalizowania:
"Jeśli będziesz szedł przez świat w poszukiwaniu doskonałości, znajdziesz doskonałość. Jeśli będziesz poszukiwał problemów, znajdziesz problemy." (John Seymour)
"Optymizm jest wyrafinowaną postacią wiary, pesymizm wyrafinowaną postacią rozpaczy." (Erich Fromm)
"Pamiętaj, że wszystko można zacząć od nowa. Jutro jest zawsze świeże i wolne od błędów." (Lucy Maud Montgomery)
środa, 9 stycznia 2019
"Współbrzmieć z kolorami zimy"
Robert Francis "Błękitna zima" (tłumaczenie: Grzegorz Musiał)
Zima używa wszystkich błękitów, jakie ma.
Jeden błękit dla wody, drugi dla lodu,
Jeszcze inny dla cieni na śniegu.
Niebo czyste, a zachmurzone to dwa -
Każdy inny. I wzgórz rząd za rzędem
Z różnej odległości różnie błękitnieje.
Znacie dwu-błękitne upierzenie sikorki modraszki czy zimorodka?
Wyraźnieje bez liści, pod brak zielonego tła.
I Syriusz to gwiazda zimobłękitnozielona.
Biel śniegu i błękit nieba to kolory zimy. Stanowią piękne, naturalne, fotograficzne tło. Co wiemy o tych kolorach? Jak je odbieramy, rozumiemy?
Kolor biały - bliski absolutu - jest połączeniem wszystkich barw - białe światło rozszczepia się na kolory.
Kojarzy się z:
- chłodem i dystansem,
- czystością i niewinnością,
- naturalnością,
- pomyślnością i dobrobytem,
- elegancją, powagą,
- ze stanem idealnym, idealnością i perfekcjonizmem,
- symbolizuje wiedzę, proces uczenia się, nowy początek (mówi się "zaczynam z czystą kartą").
Wszechobecna biel sprawia wrażenie przestrzenności i optycznie przestrzeń powiększa. Rozległa przestrzeń daje dużo swobody, wolności, miejsca. Jest jak czysta tablica, na której można zapisywać dokonania, sukcesy, porażki, historie.
To kolor ludzi odważnych, bezkompromisowych, nienagannych. Odbija najwięcej promieni słonecznych ze wszystkich barw. Neutralizuje negatywne emocje i poprawia samopoczucie.
Kolor niebieski jest najzimniejszym z wszystkich kolorów. Kojarzy się z otwartą przestrzenią, wodą, morzem, niebem. Oznacza: pokój, spokój, higienę, świeżość, czystość, chłód. Symbolizuje otwartość, zaufanie, bezpieczeństwo, innowacyjność, intuicję, kreatywność. Uspokaja, budzi zaufanie.
Jest kolorem ludzi, którzy chcą zdobyć dobrą sławę i pozostawić po sobie pomnik z własnych dokonań. Regeneruje system nerwowy, działa znieczulająco na psychikę.
Opisywana kolorami białym i niebieskim zima jest przyjazna ludziom. Koi duszę, uspokaja, wycisza, daje poczucie przestrzeni, zachęca do aktywności i kontemplacji. Warto mieć tego świadomość i korzystać z pobytów w otwartej, ośnieżonej przestrzeni, na ile tylko czas na to pozwala.
Do rozważenia:
"Trudno nie lubić człowieka, który nie tylko zauważa kolory, lecz także o nich mówi." (Markus Zusak)
"Tylko, że żaden kolor nie jest raz na zawsze. Kolor to ruch, jak wszystko." (Wiesław Myśliwski)
"Wszelkie wspomnienia są złudne, bo teraźniejszość nadaje im inne barwy." (Albert Einstein)
"Życie jest w kolorze, który ma Twoja wyobraźnia." (Marek Aureliusz)
Zima używa wszystkich błękitów, jakie ma.
Jeden błękit dla wody, drugi dla lodu,
Jeszcze inny dla cieni na śniegu.
Niebo czyste, a zachmurzone to dwa -
Każdy inny. I wzgórz rząd za rzędem
Z różnej odległości różnie błękitnieje.
Znacie dwu-błękitne upierzenie sikorki modraszki czy zimorodka?
Wyraźnieje bez liści, pod brak zielonego tła.
I Syriusz to gwiazda zimobłękitnozielona.
Biel śniegu i błękit nieba to kolory zimy. Stanowią piękne, naturalne, fotograficzne tło. Co wiemy o tych kolorach? Jak je odbieramy, rozumiemy?
Kolor biały - bliski absolutu - jest połączeniem wszystkich barw - białe światło rozszczepia się na kolory.
Kojarzy się z:
- chłodem i dystansem,
- czystością i niewinnością,
- naturalnością,
- pomyślnością i dobrobytem,
- elegancją, powagą,
- ze stanem idealnym, idealnością i perfekcjonizmem,
- symbolizuje wiedzę, proces uczenia się, nowy początek (mówi się "zaczynam z czystą kartą").
Wszechobecna biel sprawia wrażenie przestrzenności i optycznie przestrzeń powiększa. Rozległa przestrzeń daje dużo swobody, wolności, miejsca. Jest jak czysta tablica, na której można zapisywać dokonania, sukcesy, porażki, historie.
To kolor ludzi odważnych, bezkompromisowych, nienagannych. Odbija najwięcej promieni słonecznych ze wszystkich barw. Neutralizuje negatywne emocje i poprawia samopoczucie.
Kolor niebieski jest najzimniejszym z wszystkich kolorów. Kojarzy się z otwartą przestrzenią, wodą, morzem, niebem. Oznacza: pokój, spokój, higienę, świeżość, czystość, chłód. Symbolizuje otwartość, zaufanie, bezpieczeństwo, innowacyjność, intuicję, kreatywność. Uspokaja, budzi zaufanie.
Jest kolorem ludzi, którzy chcą zdobyć dobrą sławę i pozostawić po sobie pomnik z własnych dokonań. Regeneruje system nerwowy, działa znieczulająco na psychikę.
Opisywana kolorami białym i niebieskim zima jest przyjazna ludziom. Koi duszę, uspokaja, wycisza, daje poczucie przestrzeni, zachęca do aktywności i kontemplacji. Warto mieć tego świadomość i korzystać z pobytów w otwartej, ośnieżonej przestrzeni, na ile tylko czas na to pozwala.
Do rozważenia:
"Trudno nie lubić człowieka, który nie tylko zauważa kolory, lecz także o nich mówi." (Markus Zusak)
"Tylko, że żaden kolor nie jest raz na zawsze. Kolor to ruch, jak wszystko." (Wiesław Myśliwski)
"Wszelkie wspomnienia są złudne, bo teraźniejszość nadaje im inne barwy." (Albert Einstein)
"Życie jest w kolorze, który ma Twoja wyobraźnia." (Marek Aureliusz)
Subskrybuj:
Posty (Atom)